ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΕΣ

…ενεργειακά κοιτάσματα στην γειτονιά μας…

Ο έλεγχος και η αέναη εκμετάλλευση των  πόρων της παγκόσμιας αγοράς ενέργειας αποτελεί  έναν απο τους κυριότερους διαμορφωτές της γεωστρατηγικής πραγματικότητας που ζούμε και την πηγή τόσου ανθρώπινου αίματος, πόνου, και συμφοράς.
Μέσα απο την  αδιέξοδη κρίση των παγκόσμιων νομισματικών αξιών που στηρίζουν το δολλάριο, και με νέες τεχνολογικές δυνατότητες άντλησης/εξόρυξης,  οι “μεγάλες δυνάμεις” ξανασχεδιάζουν την γεωστρατηγική τους και τον παγκόσμιο χάρτη κρατικών συνόρων. 
Ετσι, περιοχές του πλανήτη  που δεν παρουσίαζαν άμεσα εκμεταλλεύσιμους ενεργειακούς πόρους-υδρογονάνθρακες– και οικονομικό ενδιαφέρον, βρίσκονται πλέον στο στόχαστρο των “μεγάλων” του πλανήτη.
 Η Μεσόγειος λόγου χάριν, και οι χώρες που βρέχονται απο τα νερά της (και τα “πετρέλαιά” της ), αίφνης έχουν μεταβληθεί είτε σε μια τεράστια αρένα κοινωνικών πειραμάτων είτε αντιμετωπίζουν ενα κύμα  συγχρονισμένων  επαναστάσεων, που σκοπό έχουν να μεταβάλλουν το status quo και να αποσταθεροποιήσουν αυτά τα κράτη που θα μπορούσαν πλέον να εκμεταλλευτούν τα τεράστια  κοιτάματα  υδρογονανθράκων που ανήκουν στις ΑΟΖ τους με αξία  τρισεκατομμύρια δολλάρια….


Στην άλλη πλευρά του πλανήτη, ο αγώνας για τον έλεγχο της ενέργειας συνεχίζεται, με πρωταγωνιστές τους γνωστούς άγνωστους πρωταγωνιστές στην Λατινική Αμερική αλλά και στις ΗΠΑ απ’όπου οι …Κινέζοι προσπαθουν να μεταφέρουν τεχνογνωσία των νέων μεθόδων και τεχνολογιών εξόρυξης . Διαβάσαμε εδω  και παραθέτουμε απόσπασμα…

Super Shift #1: Chavez will soon cut the U.S. out of $48 trillion
in Gulf oil

Everyone knows that Chavez is sitting on one of the world’s most impressive oil reserves, the vast Orinoco Basin. It holds nearly 600 billion barrels of “heavy” crude.

The east Venezuela Basin (red) holds one of the world’s largest reserves.

This incredible deposit is worth $44 trillion at today’s prices, and holds enough oil to satisfy current U.S. consumption for 87 years.

However, Chavez kicked U.S. oil giants Exxon and Conoco/Phillips out of the Orinoco back in 2007. Then he forced the remaining oil majors to give much of their stakes to Venezuela’s own oil company, PDVSA.

However, since the only refineries in the Gulf that can process heavy crude are based in the U.S., most analysts aren’t too worried that Chavez will cut off the U.S. from his oil.

But they’ll be worried soon…

That’s because PDVSA’s near monopoly on Caribbean oil drilling is forcing refineries in Jamaica, Curacao, the Dominican Republic, Trinidad and Tobago and Ecuador (I’m advising on the construction of this one) to swiftly adapt to “heavy” crude processing.

This top-down domination of the supply chain will radically change the balance of Gulf oil production and distribution – especially to southern U.S. oil ports and refineries.

Think about it: With numerous heavy-crude-capable refineries under his thumb, Chavez would be able to channel his vast oil reserves to China and the rest of the world…INSTEAD OF THE U.S.

Talk about a “super shift” in the global energy market!

Super Shift #2: Beijing ponies up a quiet $2 trillion for western gas technology

Everybody knows that there’s a natural gas glut in the U.S. right now. New drilling technologies are allowing oil and natural gas to be extracted from zones that were formerly thought “un-tap-able.”

Among the best of these zones is the monstrous Marcellus Shale Play that stretches across the eastern U.S. – extending from southern New York, though central and western Pennsylvania, and ending in lower West Virginia.

This reserve is thought to contain more than500 trillion cubic feet of natural gas.

Even in today’s rock-bottom gas market,Marcellus reserves would be worth over $2 trillion.

But here’s the twist: China’s interest in unconventional oil and gas plays is NOT in siphoning those deposits for their own use.

Their interest is in learning exactly how we’re getting at these deposits.

It’s the cutting-edge U.S. drilling and extraction technologies they’re after – so they can apply the same techniques all over Asia.

That’s the “super shift.”

Once China’s up to speed on the cutting-edge gas and oil drilling, extraction, and processing techniques America has pioneered…

They’ll be able to tap into the HUGE hydrocarbons reserves in Mongolia, Turkmenistan, Kazakhstan, Indonesia, and much more.

Remember, China’s got over $2 trillion in liquid foreign currency reserves.

And they’re chomping at the bit to spend a huge chunk of that American money on American energy know-how and supplies… while the buck is still worth something.

That’s the “trigger” here…

In a moment, I’ll show you one specific oil field services (OFS) company that’s a hot moneymaker on this “super shift” right now…

They’re already making a killing on their highly specialized new oil/gas extraction technologies.

It’s just one of literally dozens of drill-tech and OFS companies I know of that could hit red-hot profit rides in the very near future, as China starts doling money out to U.S. companies with proven expertise.

Super Shift #3: Breakthrough opens America’s $40 trillion
oil prize

Everybody knows California’s traditional oil production is declining at nearly double-digit rates every single year. In fact, current volume is less than half of what it was just a few years ago.

Yet what most people don’t know is that California is sitting on untapped gas/oil reserves equivalent to 500 billion barrels of crude.

That’s enough to eliminate U.S. crude imports for 7 decades at current usage levels. At today’s prices, that adds up to $40 trillion worth of domestic oil…

It’s called the Monterey Shale. And unlike other shale-based deposits in the U.S., this one is mostly crude oil.

In fact, it’s the “source rock” for most of the state’s oil production.

Now the Monterey Shale isn’t a secret. It’s been tapped in small volumes since the 1800s.

What’s kept it from being a superstar oil field is the very poor “recovery rate” of Monterey Shale wells.

Only around 10% of the crude available from each well can typically be brought to the surface.

But according to my Inner Circle contacts, recent developments in oil markets and drilling technologies could soon turn this under-tapped reserve into one of the hottest oil properties on the planet…

One of these is called Managed Pressure Drilling (MPD).

It’s a little-known breakthrough in oil extraction first demonstrated by the U.S. Department of Energy in 2005…

MPD is a system of high-tech air injection that combines with a special “California Cocktail” of acidized drilling mud to lift much larger amounts of oil from Monterey Shale wells.

Combined with state-of-the-art new drilling methods, MPD helps boost well productivitywithout significantly increasing costs…

Therein lies the trigger that’s putting this “super shift” into motion.

You see, MPD and other new technologies make tapping this mammoth domestic reserve profitable at just $80 a barrel…

And with oil hovering well above that mark right now (and for the foreseeable future), smart investors should be licking their chops over the Monterey Shale.

This deposit’s oil alone could cut America’s dependency on imported crude in halfvirtually overnight – and perhaps soon render us energy independent.

Imagine what kind of money you could wring out of this $40 trillion domestic oil cache with a few well-placed investments.

That’s where my Inner Circle contacts come in…

I’m going to be able to put you smack in the middle of every opportunity that arises in this mammoth “super shift” toward domestic hydrocarbons.

• The oil-field servicers.
• The equipment makers.
• The refiners and pipeline companies.
• The storage facilities.
• The retail networks and more…

In fact, I know of two stocks you could use to pour yourself a cocktail of profits from this suddenly accessible Monterey crude RIGHT NOW…

One of these has 10 billion barrels of oil ($814.5 billion worth) ready for drilling using MPD and other techniques on its 300,000 acres in the Monterey…

The other holds 1.2 million Monterey acres – and is ready to pour $6.3 billion into new extraction efforts over the next 4 years.

You see how incredibly lucrative these “super shifts” can be?

Just these three could tap you into a combined $90 trillion worth of energy transactions that are about to change the world:

• More than $48 trillion worth of Orinoco oil destined for global markets…
• As much as $2 trillion in cash dipped from China’s tech-buying war chest…
• Up to $40 trillion in soon-to-be-tapped North American hydrocarbon assets…

I’ll bet you’ve heard about NONE of these “super shifts” from whatever source of energy news or investing guidance you’re using right now.

And remember, these three “shifts” reflect only a fraction of the world energy market of the near future…

ΕΛΛΑΔΑ – ΚΥΠΡΟΣ: ΟΙ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΕΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΜΕ 1 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΕΥΡΩ ΜΟΝΟ ΣΤΙΣ ΝΟΤΙΕΣ ΑΟΖ

1. ΝΕΟΣ «ΛΕΒΙΑΘΑΝ» ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΟΖ ΚΥΠΡΟΥ ΑΞΙΑΣ 100 ΔΙΣ ΕΥΡΩ



2. ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΟΙΤΑΣΜΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ ΝΟΤΙΩΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΞΙΑΣ 850 ΔΙΣ ΕΥΡΩ

1. Σύμφωνα με πρωτοσέλιδο δημοσίευμα (1-1-2011) της εφημερίδας «Φιλελεύθερος» της Κύπρου, σε πρόσφατο συνέδριο ειδικών στη Νέα Ορλεάνη, Γάλλος εμπειρογνώμονας του Γαλλικού Ινστιτούτου Πετρελαίων (ΒΕΙCΙΡ) – o οποίος είναι και σύμβουλος της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ζητήματα ενεργειακών κοιτασμάτων – αναφέρθηκε σε ύπαρξη τεραστίου κοιτάσματος φυσικού αερίου στα νοτιοδυτικά της Πάφου!
Ο Γάλλος ειδικός, ένας από τους επιστήμονες που κατέχουν τα περισσότερα επιστημονικά δεδομένα για την περιοχή, τόνισε ότι πρόκειται για εξαιρετικά σημαντικό κοίτασμα, το οποίο και χαρτογράφησε!

Πιθανολογείται μάλιστα ότι πρόκειται για κοίτασμα φυσικού αερίου ανάλογο με εκείνο του «Λεβιάθαν», στα σύνορα των ΑΟΖ Ισραήλ και Κύπρου, το οποίο θεωρείται μέχρι στιγμής η ενεργειακή ανακάλυψη του αιώνα!
Αξίζει να σημειωθεί ότι η αξία του ισραηλινού κοιτάσματος «Λεβιάθαν», με σχεδόν 500 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, υπολογίζεται κοντά στα 100 δις ευρώ! Επομένως παρόμοια είναι και η αξία του νέου γιγάντιου κοιτάσματος της Κύπρου, ενώ υπάρχουν κοιτάσματα σε πολλές ακόμη περιοχές-θαλάσσια οικόπεδα που βρίσκονται υπό έρευνα, χάρη στην πρωτοποριακή πολιτική, την οξυδέρκεια και τη φιλοπατρία του αείμνηστου Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου, της πιο μεγάλης και ηρωικής πολιτικής φυσιογνωμίας του σύγχρονου Ελληνισμού, που ξεκίνησε τον καθορισμό της Κυπριακής ΑΟΖ, με στόχο την ενεργειακή και ταυτόχρονα οικονομική και γεωπολιτική εκτίναξη της πολύπαθης Κύπρου μας!

2. Επίσης, σύμφωνα με σχετικά πρόσφατες δηλώσεις του Καθηγητή του Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης κ. Αντώνη Φώσκολου και συμβούλου της Καναδικής Κυβέρνησης, νοτίως της Κρήτης και εντός της ελληνικής ΑΟΖ, υπάρχει μια ολόκληρη ενεργειακή «Αλάσκα» σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο!
Εντοπίζονται κατά τον Καθηγητή τρία κοιτάσματα, ένα προς τη Λιβύη, ένα νότια της Μεσσαράς (Νομός Ηρακλείου) και ένα τρίτο στα νοτιο-ανατολικά της Κρήτης για το οποίο υπάρχουν και τα μέχρι στιγμής περισσότερα στοιχεία, από τη Γεωλογική μάλιστα Υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών και τη Γεωλογική Υπηρεσία της Γαλλίας!

Στην ενεργειακή αυτή ελληνική «Αλάσκα», υπολογίζεται πως υπάρχουν περί τα 3 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, που ισοδυναμούν με 19 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου!

ΛΕΙΑ 2 ΤΡΙΣ ΕΥΡΩ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!

Η συνολική αξία των παραπάνω γιγάντιων κοιτασμάτων νοτίως της Κρήτης, εκτιμάται στα 850 δισεκατομμύρια ευρώ! Όσο τρεις φορές το ελληνικό δημόσιο Χρέος!

Και αυτό ακριβώς φαίνεται πως είναι το κλειδί του ξαφνικού εκτροχιασμού της ελληνικής οικονομίας, όταν δεκάδες χώρες έχουν τα ίδια και χειρότερα ελλείμματα και χρέη, αλλά μόνο η Ελλάδα, λόγω των πολιτικών νάνων της, εκτροχιάστηκε ξαφνικά και οδηγήθηκε από τον Πρωθυπουργό της ως πρόβατο στη σφαγή της Ε.Ε.-ΕΚΤ-ΔΝΤ (Τρόικα), υπογράφοντας εγκληματική συμφωνία εθνικής αυτοκτονίας, του πλέον ατιμωτικού αποικιοκρατικού τύπου των περασμένων αιώνων, όπου εγκαταλείπεται η Εθνική Ασυλία της Ελλάδος επί των περιουσιακών της στοιχείων! Επί των κοιτασμάτων της δηλαδή, που λόγω τεχνολογίας τα γνωρίζουν οι ξένοι πολύ νωρίτερα από εμάς!

Έτσι πίσω από το Μνημόνιο της Εθνικής Υποτέλειας, αυτό το τεράστιο σκάνδαλο, υπάρχει το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και ο άφθονος ορυκτός πλούτος της Ελλάδας! Την οποία ώθησαν να πάρει τα χειρότερα οικονομικά μέτρα στην ιστορία, να τσακίσουν το λαό, τους δημοσίους υπαλλήλους, τις παραγωγικές τάξεις, τα «κλειστά» (προστατευμένα από πολυεθνικές) επαγγέλματα, ώστε να καταρρεύσουμε τόσο πολύ και με τέτοιο κρότο, που να μας σύρουν σε νέο «Εμφύλιο Πόλεμο», ενώ θα αρπάζουν την εθνική μας περιουσία, τον εθνικό πλούτο, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, συνολικής αξίας πάνω από 2 τρισεκατομμύρια ευρώ, για ένα κομμάτι ψωμί, για ένα δάνειο μόλις 110 δις (που δεν θα προλάβουν να μας το δώσουν όλο)!
Με κέρδος δηλαδή σχεδόν 2.000%!!!

http://www.noiazomai.net/
 
αναδημοσίευση απο εδω

AOZ ΞΑΝΑ : ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΥΕΘΑ κ. ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Εθνικά Θέματα from Evaggelos Venizelos on Vimeo.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, υπάρχει μια θεμελιώδης και κορυφαία προϋπόθεση για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής: η σφυρηλάτηση και ο σεβασμός της εθνικής ενότητας, η συγκρότηση ενός αρραγούς εσωτερικού μετώπου. Δεν μιλώ απλώς και μόνο για συναίνεση. Μιλώ για μία ιστορικού χαρακτήρα συστράτευση. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να αναδείξουμε όχι μόνο στην Αίθουσα της Βουλής, αλλά στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας την αίσθηση της κοινής ευθύνης και της κοινής μοίρας. Σημαίνει, επίσης, αυτό ότι δεν πρέπει να επινοούμε και να μεγαλοποιούμε τεχνητά κατά βάθος ανύπαρκτες διαφορές.

Εις πείσμα της αυτοϋποτιμητικής διάθεσης που κυριαρχεί ακόμη και στη κοινή γνώμη με ευθύνη των διαμορφωτών της, άρα με κύρια ευθύνη δική μας, η περίοδος της Μεταπολίτευσης έχει διαμορφώσει εκ των πραγμάτων μια ευρυτάτης αποδοχής εθνική στρατηγική. Και παρά τις έντονες διαφωνίες που διατύπωσαν ένθεν κακείθεν τα δύο κορυφαία πρόσωπα της περιόδου αυτής, ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου, αυτοί κυρίως συνέβαλαν στο να οικοδομηθεί αυτή η εθνική στρατηγική, που συγκεντρώνει την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, μιας πλειοψηφίας που υπερβαίνει τα τυπικά κομματικά και παραταξιακά σύνορα.

Υπό το πνεύμα αυτό, πρέπει να μάθουμε να συνεννοούμεθα, κυρίως μέσα στη Βουλή, αλλά και εκτός αυτής. Τόνισε ο Πρωθυπουργός, το επανέλαβε ο κ. Δρούτσας, το επαναλαμβάνω και εγώ ως παράδειγμα πως η Ελλάδα προωθεί με τις χώρες που εφάπτεται την οριοθέτηση των “θαλασσίων ζωνών”.

Δεν έκαναν τον κόπο οι Αρχηγοί των κομμάτων της Αντιπολίτευσης να αντιληφθούν τι κρύβεται πίσω από την απλή αυτή έννοια. Χρειάζεται να υπενθυμίσω ότι η συμφωνία που υπεγράφη με την Αλβανία και που δεν κυρώθηκε από αλβανικής πλευράς, αφορά την οριοθέτηση γενικώς των θαλασσίων ζωνών; Ή μήπως υπάρχει κανείς στην Αίθουσα αυτή που δεν αντιλαμβάνεται τη διαφορά μεταξύ ενός δικαιώματος στην υφαλοκρηπίδα που λειτουργεί ab initio και ipso jure και ενός δικαιώματος στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, που πρέπει να διακηρυχθεί; Φαντάζομαι το αντιλαμβάνονται όλοι αυτό.

Επίσης, αντιλαμβάνονται όλοι πως μπορεί θεωρητικά να υπάρχει υφαλοκρηπίδα χωρίς Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, αλλά δεν μπορεί να υπάρχει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη χωρίς υφαλοκρηπίδα. Γιατί; Διότι πρωτίστως θεωρητικά, εν δυνάμει, όχι στο Αιγαίο ή στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά σε άλλες γεωγραφικές περιοχές η υφαλοκρηπίδα μπορεί να έχει έκταση πολύ μεγαλύτερη από την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.

Και φυσικά όλοι αντιλαμβανόμαστε στην Αίθουσα αυτή ότι ενώ στην υφαλοκρηπίδα υπάρχει ένα γεωλογικό παρελθόν που επιτρέπει να διατυπώνονται νομικώς αβάσιμα επιχειρήματα από την άλλη πλευρά, πράγματι η ΑΟΖ δεν έχει κάποιο γεωλογικό παρελθόν και έτσι όταν μιλούμε για οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, στην πραγματικότητα ακυρώνεται όποιο ανυπόστατο ούτως ή άλλως γεωλογικής προέλευσης επιχείρημα μπορούσε να διατυπωθεί.

Φυσικά μιλάμε πάντοτε για το σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας. Φυσικά μιλάμε πάντα για μια διαδικασία οριοθέτησης μέσα από το Δικαστήριο της Χάγης. Και είμαι βέβαιος πως όλοι όσοι διατυπώνουν δημόσιο λόγο για τα θέματα αυτά, έχουν μελετήσει με προσοχή, σε βάθος και με όλες τις αποχρώσεις την πλούσια νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί πριν και μετά τη θέση σε ισχύ της νέας σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας.

Να είστε βέβαιοι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι η Κυβέρνηση –όχι απλώς και μόνο η παρούσα Κυβέρνηση, κάθε Κυβέρνηση, γιατί έχει τέτοια εθνική υποχρέωση- παρακολουθεί τα θέματα αυτά. Σίγουρα η σημερινή Κυβέρνηση ακριβώς επειδή διαχειρίστηκε τις πιο κρίσιμες φάσεις, όπως τη φάση της κύρωσης από την Ελλάδα της σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, έχει και ιστορική αίσθηση και γνώση των θεμάτων αυτών.

Μια δεύτερη αρχή που πρέπει να διέπει την πολιτική μας στα θέματα αυτά είναι η ανάγκη να υπερασπιζόμαστε την εθνική κυριαρχία με την απλή και κορυφαία έννοια της “εδαφικής κυριαρχίας”, ιδίως σε μια περίοδο όπως η σημερινή, μια περίοδο αμφισβήτησης της κυριαρχίας ακόμη και των μεγαλύτερων και των ισχυρότερων κρατών του κόσμου όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, μια περίοδο κατά την οποία υφιστάμεθα προφανείς περιορισμούς της δημοσιονομικής μας κυριαρχίας.

Όλοι γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά -και πρωτίστως η Κυβέρνηση της χώρας- ότι όταν νιώθεις ότι είσαι οικονομικά και δημοσιονομικά αδύναμος πρέπει να στείλεις –και αυτό κάνουμε σήμερα εδώ και πρέπει να το κάνουμε όλοι μαζί- διεθνώς το μήνυμα ότι δεν κάμπτεται η ικανότητά μας, η βούλησή μας να υπερασπιστούμε την εθνική κυριαρχία της χώρας, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και τις αρμοδιότητες που αναγνωρίζονται στη χώρα σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο ή σύμφωνα με αποφάσεις διεθνών οργανισμών.

Αυτή είναι και η βασική αποστολή, το κύριο επιχειρησιακό έργο των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας που λειτουργούν ως μοχλός υποστήριξης της εξωτερικής πολιτικής. Βασική αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων είναι ακριβώς να παρέχει στον ελληνικό λαό την αίσθηση της ασφάλειας και να στέλνει διεθνώς –και ιδίως στην περιοχή μας- το μήνυμα ότι υπάρχει ένας πυρήνας, ο οποίος είναι άθικτος, ανυπέρβλητος και αυτό συγκροτεί την έννοια της εθνικής μας αξιοπρέπειας και της εθνικής μας ισχύος.

Για να τα πετύχουμε, όμως, αυτά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, απαιτείται να έχουμε ορθή, διορατική και απροκατάληπτη αντίληψη του συσχετισμού των δυνάμεων, να ξέρουμε ακριβώς ποιος είναι ο διεθνής και ο περιφερειακός συσχετισμός δυνάμεων. Αυτό ας το έχουμε πάντα κατά νου. Αυτό είναι πολύ χρήσιμο για την πολιτική εξοπλισμών. Διότι έχει επικρατήσει μια επικίνδυνη αντίφαση και στο πολιτικό προσωπικό και στην κοινή γνώμη. Κανείς δεν θέλει καμία αμυντική δαπάνη που τη θεωρεί εξ ορισμού ύποπτη ή περιττή. Πράγματι, υπάρχει μια αχλή μυστηρίου. Και έχουμε δώσει εμείς, οι διαχειριζόμενοι την εξουσία, στο παρελθόν πολλές αφορμές προκειμένου να καλλιεργηθεί αυτή η αντίληψη. Δεν είναι μια αντίληψη αβάσιμη. Από την άλλη μεριά, κανείς δεν θέλει να διαταραχθεί έστω και κατ’ ελάχιστο η ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Ξέρετε είναι πολύ δύσκολο να τα πετύχει κανείς και τα δυο αυτά.

Έχει, λοιπόν, πολύ μεγάλη σημασία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να πούμε και από το Βήμα αυτό ότι η Πολεμική μας Αεροπορία αντιμετωπίζει καθημερινά και χωρίς καμία κάμψη κάθε παράβαση των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας, κάθε παραβίαση του ελληνική εναέριου χώρου, πολύ περισσότερο κάθε υπέρπτηση τουρκικού αεροσκάφους υπεράνω της ελληνικής επικράτειας χωρίς διπλωματική άδεια, κάθε δέσμευση περιοχής για ασκήσεις χωρίς άδεια της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας. Προβαίνουμε στον ορθό χαρακτηρισμό των τουρκικών αεροσκαφών. Το γεγονός ότι έχει καταγραφεί μια εντυπωσιακή μείωση των εμπλοκών το τελευταίο έτος, το 2010, οφείλεται στη συμπεριφορά αυτών που παραβιάζουν τους κανόνες ή τον εθνικό εναέριο χώρο –δηλαδή της άλλης πλευράς- και όχι στη δική μας κάμψη. Και οφείλεται φυσικά και στον εκσυγχρονισμό των όπλων και της αεροπορικής τακτικής.

Έχουμε, όμως, πράγματι αύξηση των μη αβλαβών διελεύσεων τουρκικών πολεμικών πλοίων από τα ελληνικά χωρικά ύδατα. Αυτό είναι κάτι που μας απασχολεί και το θέτουμε ευθέως στους συνομιλητές μας της άλλης πλευράς είτε γιατί έχουμε παράβαση των κανόνων περί αβλαβούς διέλευσης είτε επειδή έχουμε παράβαση των κανόνων για τους πλόες διέλευσης. Βέβαια, προσπαθούμε να είμαστε συνεπείς στην τήρηση των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, αλλά θέλουμε αυτό να μη γίνεται ετεροβαρώς. Θέλουμε πάρα πολύ απλά να ισχύει στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο ό,τι ισχύει σε όλες τις άλλες περιοχές του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να ισχύουν στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο οι κοινές ΝΑΤΟϊκές και ευρωπαϊκές πρακτικές. Αυτός είναι ο χρυσός κανόνας και για τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, αλλά και για ένα άλλο θέμα που είναι άκρως επίκαιρο και συνδέεται με την εφαρμογή της νέας δομής διοίκησης του ΝΑΤΟ και με τα ζητήματα επιχειρησιακού ελέγχου και σχεδιασμού ασκήσεων στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Εδώ θέλουμε να μην υπάρχουν δήθεν ιδιορρυθμίες του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Θέλουμε να ισχύουν οι γενικής εφαρμογής κανόνες, οι ίδιες πρακτικές και να μην υπάρχει καμία διαφοροποίηση.

Γιατί αλήθεια –το επανέλαβε το Κομμουνιστικό Κόμμα και ο ΣΥΡΙΖΑ- μετέχουμε σε μεγάλες επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ πέραν της περιοχής του άρθρου 5 όπως λέγεται; Γιατί είμαστε στο Αφγανιστάν, στο Κέρας της Αφρικής; Πρωτίστως γιατί έτσι διασφαλίζουμε υπέρ ημών το συσχετισμό δυνάμεων που μας ενδιαφέρει στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και ευρύτερα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Είμαστε εκεί, μαζί με πάρα πολλές χώρες πέραν του ΝΑΤΟ, μαζί με 45 χώρες, είμαστε εκεί μαζί με τη Ρωσική Ομοσπονδία, η οποία συμπράττει σε στρατηγικής σημασίας θέματα όπως η αντιπυραυλική άμυνα με το ΝΑΤΟ. Διότι αν δεν ήμασταν, στην πραγματικότητα θα προκαλούσαμε εν δυνάμει βλάβη στον περιφερειακό συσχετισμό και στην προστασία των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Διότι υπάρχει αντανακλαστική επιρροή, την οποία πρέπει να την παρακολουθούμε και που είναι οφθαλμοφανής.

Έτσι αντιμετωπίζουμε και το ζήτημα της συμμετοχής μας στην Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι αντιμετωπίζουμε τις διμερείς μας σχέσεις με τη Ρωσία, με τη Γαλλία, με το Ισραήλ σε μια αυτόνομη βάση και όχι στη βάση εξαρτημένων αντανακλαστικών επειδή διαγράφεται κάπως διαφορετικά η καμπύλη των διμερών σχέσεων αυτών των χωρών με άλλες χώρες της περιοχής. Και τιμούμε τις υπογραφές της ελληνικής Κυβέρνησης γιατί υπάρχει συνέχεια της ελληνικής Πολιτείας.

Πώς οργανώνουμε, όμως, τώρα τις προτεραιότητές μας στα εξοπλιστικά προγράμματα; Υπό τον έλεγχο της Βουλής, επεξεργαζόμενοι μια νέα δομή δυνάμεων, με ενδελεχείς μελέτες για τον τρόπο ενσωμάτωσης προηγουμένων προμηθειών στις Ένοπλες Δυνάμεις και βέβαια με απόλυτη διαφάνεια και μέσα σε ένα δημοσιονομικό πλαίσιο που είναι ούτως ή άλλως καθοριστική παράμετρος για κάθε χώρα και την πιο πλούσια και την πιο ισχυρή. Δεν υπάρχει χώρα που να μην λαμβάνει υπ’ όψιν τα δημοσιονομικά δεδομένα της στην άσκηση της αμυντικής πολιτικής. Θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε γι’ αυτό. Ας μην ανησυχεί, όμως, κανείς στην Αίθουσα αυτή. Έχουμε καθαρές, έντιμες σχέσεις με όλες τις χώρες με τις οποίες διαμορφώνουμε τον αστερισμό των διμερών αμυντικών συνεργασιών μας. Και αναφέρομαι ειδικά στις τρεις που προανέφερα, δηλαδή στη Ρωσία, τη Γαλλία και το Ισραήλ.

Και από αυτό παράγεται ένα μέρισμα αναπτυξιακό, γιατί επαναλαμβάνω ότι συμβάλαμε ως Υπουργείο Εθνικής Άμυνας στη μείωση του ελλείμματος το 2010 κατά 1,6 δισ. ευρώ, όσο ήταν και η συμβολή της περικοπής των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, μέσα από την κατάλληλη διαχείριση των πληρωμών και των παραλαβών. Και η συμβολή μας αυξάνεται το 2011 κατά άλλα 500 εκατ. ευρώ χωρίς καμία επιχειρησιακή κάμψη.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αντιμετωπίζουμε τα θέματα, όπως έχω πει κατ’ επανάληψη, με στρατηγική ψυχραιμία. Ούτε μεγαλύτερη ούτε μικρότερη διάσταση προσδίδουμε σε κάθε περιστατικό.

Όμως, οι αντιδράσεις μας δεν είναι σημειακές, τυχαίες, συγκυριακές. Εντάσσονται σε μία ολοκληρωμένη στρατηγική, σε ένα σχεδιασμό. Και ξέρουμε και ποια είναι η περιφερειακή αντίφαση που υπάρχει. Εμείς θέλουμε μία προσέγγιση με την Τουρκία, η οποία θα μειώσει την ένταση στην περιοχή και θα την καταστήσει περιοχή ειρήνης, ασφάλειας και ευημερίας. Εμείς θέλουμε να προωθήσουμε την ευρωπαϊκή της προοπτική. Από την άλλη μεριά, ξέρουμε ότι από εκεί απορρέει ένταση, από εκεί απορρέει μία επίσημα διατυπωμένη απειλή από τη μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση. Μα, εδώ είναι το στοίχημα: Η επιτυχής διαχείριση αυτής της προφανούς αντίφασης.

Γι’ αυτό, λοιπόν, έχει πολύ μεγάλη σημασία να πιστέψουμε στις αρχές της πολιτικής εθνικής άμυνας και ασφάλειας, που βασίζονται στο Διεθνές Δίκαιο, στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στην ανάγκη για σεβασμό των υφισταμένων συνόρων, στην ανάγκη να συμβάλλουμε στην ειρήνη και τη σταθερότητα, με ύπατο κριτήριο πάντα τα εθνικά μας συμφέροντα, την εθνική μας κυριαρχία, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Γι’ αυτό έχει νόημα να λέμε ότι το στρατιωτικό δόγμα μας είναι και αποτρεπτικό και αμυντικό, γιατί έτσι δεν θέλουμε να κλιμακώνουμε ή να παράγουμε τεχνητές ή τεχνικές κρίσεις, αλλά θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα στον πυρήνα τους και να κάνουμε ένα βήμα μπροστά, διότι αλλιώς θα κυνηγάμε πάντα την ουρά μας, χωρίς να παράγεται πραγματικό ιστορικό αποτέλεσμα υπέρ της πατρίδας.

Πρέπει τώρα, σε μία περίοδο κρίσης, κατήφειας, απαισιοδοξίας να συμβάλλουμε στην εθνική ανάταση, να τονίσουμε αυτά που μας ενώνουν, να αναδείξουμε μία εθνική στρατηγική που υπάρχει και που μπορούμε να την αξιοποιήσουμε. Και πάντως η Κυβέρνηση, από τη δική της πλευρά, με τον Πρωθυπουργό, τον Υπουργό Εξωτερικών και όλους εμάς θα κάνει ό,τι μπορεί και ό,τι πρέπει και πιστεύω ότι αυτό θα είναι μία θετική κληρονομιά αυτής της πολύ δύσκολης και άγονης περιόδου που ζει, όχι μόνο η χώρα μας, αλλά όλη η Ευρώπη και όλος ο κόσμος».

Ευχαριστώ.

(παρέμβαση κ. Βενιζέλου στην ομιλία του Προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Σπ. Καρατζαφέρη)

Στο απλό και καταλυτικό ερώτημα του κυρίου Καρατζαφέρη οφείλω ως Υπουργός Εθνικής Άμυνα, να δώσω μια απλή και καθαρή απάντηση.

Ναι, κύριε Πρόεδρε του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν την πραγματική επιχειρησιακή ικανότητα να προασπίζονται την εδαφική μας ακεραιότητα και την εθνική μας κυριαρχία. Να το πιστέψουμε αυτό, δεν είναι μια ρητορική δήλωση. Είναι η πραγματική ικανότητα της χώρας, είναι ο πυρήνας της εθνικής μας ισχύος και πρέπει όλες οι πολιτικές δυνάμεις, όλος ο λαός, όλη η κοινωνία να περιβάλλουμε με εμπιστοσύνη, να σεβόμαστε και να στηρίζουμε τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας.

Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Γύρω-γύρω όλοι, και στην μέση οι πιο πλούσιοι φτωχοί, οι Ψωροκωσταινιοί και το Κωσταλέξιο χρέος που ζούνε.  Σε ενεργειακό θησαυροφυλάκιο αναβαθμίζεται- και επίσημα- η λεκάνη της ΝΑ Μεσογείου μετα τις συνεχείς ανακοινώσεις – των… Ισραηλινών. Κι ενω η κυβέρνηση της Ελλάδας ετοιμάζει κάτω απο την πίεση των εξελίξεων άρον-άρον τον φορέα διαχείρισης των εθνικών ενεργειακών αποθεμάτων στο υπουργείο της κας Τίνας Μπιρμπίλη, τα γεωτρύπανα ετοιμάζονται να πιάσουν -οσονούπω- δουλειά λίγο πιο νότια…

Η Μεσόγειος της ενέργειας

Επίσημη επιβεβαίωση για 450 δισεκατομμύρια m3 φυσικού αερίου στο Λεβιθιαν
Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ απο το Εθνος

«Φλέβα χρυσού» ο Λεβιάθαν

Το Τελ Αβίβ εξασφαλίζει ενεργειακή αυτάρκεια για 100 χρόνια και έχει τη δυνατότητα εξαγωγών. Γενικός συναγερμός στην Ανατολική Μεσόγειο για την οικονομική και γεωστρατηγική διάσταση των ανακαλύψεων

Στην επίσημη επιβεβαίωση ότι το κοίτασμα Λεβιάθαν που έχει εντοπισθεί εκατόν τριάντα χιλιόμετρα από τις ακτές του Ισραήλ περιλαμβάνει σχεδόν 450 δισεκατομμύρια m3 φυσικού αερίου, προχώρησε η αμερικανική εταιρεία Noble Energy, η οποία έχει αναλάβει την έρευνα και εκμετάλλευση του κοιτάσματος από κοινού με ισραηλινές εταιρείες.
Η πρώτη αναφορά στην ύπαρξη του κοιτάσματος είχε γίνει τον περασμένο Ιούνιο, αλλά τώρα επιβεβαιώνεται και επιστημονικά (καθώς προηγήθηκαν γεωτρήσεις στην περιοχή) το μέγεθος του Λεβιάθαν, κατατάσσοντάς το στην πιο σημαντική παγκοσμίως ανακάλυψη κοιτάσματος φυσικού αερίου της τελευταίας δεκαετίας.
Αν και η εκμετάλλευση του κοιτάσματος δεν προβλέπεται να ξεκινήσει πριν από το 2017, ο εντοπισμός των τεράστιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην περιοχή της λεκάνης της Ανατολικής Μεσογείου αλλάζει σημαντικά τα στρατηγικά δεδομένα της ευρύτερης περιοχής.
Το Ισραήλ από εξαρτώμενη ενεργειακά χώρα, σε ένα εχθρικό περιβάλλον πλούσιο σε ενεργειακούς πόρους, με τα κοιτάσματα που έχουν εντοπισθεί εξασφαλίζει ενεργειακή αυτάρκεια για τα επόμενα 100 χρόνια και έχει τη δυνατότητα να εξάγει φυσικό αέριο και προς την Ευρώπη ή σε άλλες αγορές.
Η οικονομική αλλά και η γεωστρατηγική διάσταση των ανακαλύψεων έχουν σημάνει γενικό συναγερμό στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς τα κοιτάσματα αυτά εντοπίζονται μεν σε περιοχές ισραηλινής κυριαρχίας, αλλά γειτνιάζουν με τις θαλάσσιες ζώνες της Αιγύπτου και του Λιβάνου, ο οποίος βρίσκεται σε «κατάσταση πολέμου» με το Ισραήλ.
Ο Λίβανος ήδη παρενέβη δηλώνοντας ότι το Ισραήλ δεν νομιμοποιείται να αρχίσει την άντληση φυσικού αερίου από μόνο του και προανήγγειλε την έκδοση αδειών έρευνας και εξόρυξης εντός του 2012, με το Ισραήλ να προειδοποιεί ότι θα προασπίσει ακόμη και με στρατιωτικά μέσα τους ενεργειακούς πόρους του.
Ο ενεργειακός πυρετός στην Αν. Μεσόγειο δεν αφήνει αδιάφορη φυσικά την Κύπρο, την Ελλάδα και την Τουρκία. Με τη Λευκωσία να ελπίζει ότι το «Οικόπεδο 12» στα όρια της ΑΟΖ της, το οποίο ερευνά η Noble Energy, κρύβει και αυτό φυσικό αέριο, τη χώρα μας να αντιμετωπίζει θετικά έναν υποθαλάσσιο αγωγό από το Ισραήλ μέχρι την Ελλάδα και κατάληξη τη Δυτική Ευρώπη, και την Τουρκία να επιχειρεί σε όσες περιοχές δεν μπορεί να παρέμβει, επικαλούμενη «ζωτικά συμφέροντά» της, να χρησιμοποιεί ως πρόσχημα τα συμφέροντα των «Τουρκοκυπρίων» για να αμφισβητήσει συμφωνίες όπως αυτή μεταξύ της «Κύπρου και του Ισραήλ».

απο ΕΘΝΟΣ

επίσης

αναδημοσίευση απο Haaretz εδω

Leviathan natural gas reserve said worth $90 billion
Further testing necessary to ascertain how much of the gas can be feasibly extracted.
By Avi Bar-Eli

At long last, Israel can call itself a gas power, with the confirmation yesterday of a huge deposit of natural gas sitting below its shore in the Leviathan gas field. Production from the field is still years off, though.

Further testing will be necessary to ascertain how much of the gas can be feasibly extracted. A rough estimate shows the find may be worth as much as $90 billion at present market prices.

That said, with the release of the report, Leviathan officially became the biggest deep-water gas discovery in the last 10 years in the whole world. The field, deep in the rock under the Mediterranean Sea, is as big as the biggest hopes for it: 16 trillion cubic feet of gas, the explorers announced yesterday. That’s more than double the size of the adjacent Tamar field. Officials were jubilant at the news.

“A day in which we learn about the Leviathan gas field, a day in which we pass a two-year budget, and a day in which we are told that the Israeli economy grew faster than most of the economies of the west and created 100,000 jobs – this is a day to be very optimistic about the Israeli economy,” Prime Minister Benjamin Netanyahu said. (For more on those stories, see pages 11 and 12 ).

“Today we received the most important energy news since the country was founded,” said National Infrastructure Minister Uzi Landau.

Noble, one of the partners, cautioned that two more wells need to be drilled before the final actual capacity of Leviathan is known.

Even so, the report halts the rumor mill surrounding Leviathan, which is being explored – and will now be developed – by U.S.-based Noble, Delek Group and Ratio.

“We’re more than pleased,” gushed Yigal Landau, CEO of Ratio Oil Exploration yesterday, heading for a toast at the Herzliya offices of Noble Energy.

Six months ago Noble had ascribed a 50% probability to Leviathan containing at least 16 TCF.

Leviathan lies in an area of seabed called the Levant Basin, which stretches about 32,000 square miles from Cyprus to Syria to the Sinai. The Tamar field, estimated to contain 8.7 TCF, is also in this basin. Delphi says Tamar and Leviathan could supply Israeli gas consumption for 60 years, or alternatively, Israel could become an exporter.

Theoretically the gas could be liquefied and transported by tankers, or it could be transported through pipelines to Europe.

Testing aside, the partners’ next step may be to drill even deeper, hoping to find oil below the gas-bearing layers at Leviathan, which is the sixth gas discovery in Israeli territory, and the fifth in which Noble and Delek were involved. The idea is to go 700 meters deeper, to a layer from the Oligocene period, where Noble estimates there is a 17% probability that 3 billion barrels worth of oil will be found.


“We may have become accustomed to discoveries, but we’re on the map and intend to stay on the map, as natural gas exporters,” said Gideon Tadmor, CEO of Delek Drilling, in conversation with equity analysts yesterday.

The Leviathan-1 exploratory drill began four months ago at a license area called Rachel, 130 kilometers off the Haifa shoreline. A month ago the Sedco Express rig reached the target layer. The water depth at the site is 1,634 meters and the drill went down more than 5 kilometers beneath sea level, ending at 5,170 meters. Having found indications that the gas was there, Noble and the partners began a series of tests – electrical logs and coring, to gauge the characteristics of the rock: thickness, porosity and more. The results of these tests confirmed the partners’ fondest hopes. Analysis was held up by technical difficulties but finally came through.

Noble says the quality of the gas is good, but the total thickness of the gas-bearing layers is 67 meters, significantly less than the 140 meters at Tamar. However, Leviathan is vast, says Noble, spanning 325 square kilometers, more than double the size of Tamar.

περισσότερα εδω haaretz.com&leviathan

περισσότερα για τον ενεργειακό και ορυκτό πλούτο της Ελλάδας εδω

ΘΡΑΚΗ : ΟΙ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ΜΕΡΟΣ 6ο

Διαβάσαμε και αναδημοσιεύουμε απο το μπλόγκ “πιτσιρίκος” το παρακάτω δημοσίευμα σχετικά με την Θράκη, μία απο τις πιό γεωστρατηγικά καυτές περιοχές της Ελλάδας.
Η Θράκη, μία απο τις πιό όμορφες, πλούσια σε υπέδαφος με ορυκτά-ουράνιο- και άλλα–  στα σύνορα-σταυροδρόμι της Ευρώπης, των Βαλκανίων και της Τουρκίας, περιοχή για την οποία έχουμε αναφερθεί εκτενώς σε δημοσιεύσεις μας,  βρίσκεται στο κέντρο ενός αναβαθμισμένου διεθνούς ενδιαφέροντος…
Το δημοσίευμα απο τον πιτσιρίκο επιδέχεται πολλές αναγνώσεις και ερμηνείες, και παράγει πολλά και ενδιαφέροντα συμπεράσματα….

Όλοι στη Θράκη!

Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Πάνος Καμμένος, αποκάλυψε χτες στη Βουλή πως υπάρχει σχέδιο διαμελισμού της χώρας, το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη. Αν και αυτό ακούγεται κάπως τρομακτικό, δεν παύει να έχει και τις θετικές του πλευρές.

Ο κ. Καμμένος είπε πως γίνεται επιχείρηση ανεξαρτητοποίησης της Θράκης με τη συμβολή των Γερμανών και την ανοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αν όσα υποστήριξε ο κ. Καμμένος είναι αλήθεια, θα πέσει πολύ χρήμα στην ανεξάρτητη Θράκη τα επόμενα χρόνια. Θα γίνουν επενδύσεις από τους Γερμανούς και τους άλλους Ευρωπαίους εταίρους στην Ξάνθη και στην Κομοτηνή – η Αλεξανδρούπολη θα γίνει Μονακό.

Άρα, θα πρέπει να πάμε στην Θράκη από τώρα, ώστε, όταν θα αυτονομηθεί, να μπορέσουμε να επωφεληθούμε από τους πακτωλούς χρημάτων που θα στέλνει στη Θράκη η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Θα είναι δύσκολο να πάμε στην Θράκη, όταν θα ανεξαρτητοποιηθεί – μπορεί να μη μας δίνουν άδεια παραμονής οι τοπικές αρχές. Θα πρέπει να πάμε να εγκατασταθούμε στη Θράκη από τώρα, ώστε να πιάσουμε τα πόστα και να είμαστε σε πλεονεκτική θέση όταν θα αρχίσουν να έρχονται τα χρήματα με τα τσουβάλια.

Όλοι αυτοί οι νέοι Έλληνες που δηλώνουν πως επιθυμούν να μεταναστεύσουν -επειδή η Ελλάδα τους πληγώνει- δεν χρειάζεται να τρέχουν μέχρι το Παρίσι και το Λονδίνο. Μπορούν άνετα να εγκατασταθούν στην Κομοτηνή. Θα τα κονομήσουν χοντρά.

(Ήταν σίγουρο πως το πολιτικό σύστημα θα ανακαλύψει εξωτερικούς εχθρούς, σε μια προσπάθεια να αποτινάξει τις ευθύνες του για την κατάντια της χώρας και να επιβιώσει, στρέφοντας την προσοχή των πολιτών αλλού – η απώλεια του μέλλοντος οδηγεί στον εθνικισμό και στον φανατισμό. Είναι βέβαιο πως το επόμενο διάστημα θα δεχτούμε μεγάλες δόσεις πατριωτισμού από τους Έλληνες πολιτικούς που ξέσκισαν τη χώρα και τους πολίτες της. Ο Samuel Johnson το είχε θέσει άψογα: «Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων».)

ΟΙ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ΜΕΡΟΣ 5ο

Ο Καρατζαφέρης αναλύει το σχέδιο των Αμερικάνων για την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου (και των πετρελαίων) τον Ιανουάριο του 2000.
Καρατζαφέρης, 27/1/2000…

Απόρρητο έγγραφο με τίτλο «Απεικόνιση των ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο» αποκαλύπτει τις τουρκικές απαιτήσεις για ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα και Καστελόριζο.

Οι Ελληνικές θέσεις και τα σοβαρά λάθη της Αθήνας.

Των Σταύρου Λυγερού, Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Σε πολύ πιο προχωρημένο στάδιο απ’οτι αναγνωρίζει δημοσίως η κυβέρνηση Παπανδρέου βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις Ελλάδας-Τουρκίας για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από πρόσφατο (1η Νοεμβρίου) της Δ1 Διεύθυνσης του Υπουργείου Εξωτερικών (ΟΗΕ, Διεθνείς Οργανισμοί και Διασκέψεις) τα κυριότερα αποσπάσματα του οποίου δημοσιεύει σήμερα ο «Κόσμος του Επενδυτή».

Ο χάρτης που επισυνάπτεται στο απόρρητο έγγραφο του υπουργείου Εξωτερικών απεικονίζει τα «σύνορα» των ΑΟΖ οκτώ χωρών-μελών της Ε.Ε. με «έξοδο» στη Μεσόγειο. Όπως φαίνεται από τις διαχωριστικές γραμμές στον χάρτη, η ελληνική ΑΟΖ, εφόσον ασκηθεί το δικαίωμα που δίνει στη χώρα το διεθνές δίκαιο, προσθέτει στην επικράτεια ένα σημαντικό γεωγραφικό χώρο, με πολύτιμους φυσικούς πόρους και ενεργειακά κοιτάσματα.

Το έγγραφο με τίτλο «Απεικόνιση των ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο» έχει αποδέκτη τον Α΄ Γενικό Διευθυντή (αρμόδιος για τις Πολιτικές Υποθέσεις) κ. Τρύφωνα Παρασκευόπουλο και κοινοποιείται στο γραφείο του υπουργού κ. Δημήτρη Δρούτσα. Συντάχθηκε για να απαντήσει σε ερωτήματα που έχουν εγερθεί στην πορεία των ελληνοτουρκικών διερευνητικών επαφών γεγονός πού επιτρέπει την εξαγωγή συμπερασμάτων για τη βάση και το περιεχόμενο των διμερών διαπραγματεύσεων.

Η πρώτη αποκάλυψη είναι ότι η τουρκική πλευρά απαιτεί η διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο να είναι ξεχωριστή από τη διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Δεν πρόκειται για διαδικαστικό ζήτημα. Ουσιαστικά, η Άγκυρα επιχειρεί να αποσυνδέσει το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου από τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα και να το εμφανίσει σαν αποκομμένες νησίδες, οι οποίες επικάθονται σε τουρκική υφαλοκρηπίδα, προκειμένου να αμφισβητήσει το νομικό δικαίωμα αυτών των νησιών να εχoυv δική τους υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).

Ας σημειωθεί ότι η γεωγραφική θέση του Καστελόριζου και της Στρογγύλης επηρεάζει καθοριστικά τα όρια της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο. Για την ακρίβεια (όπως φαίνεται και στον συνημμένο χάρτη), επιτρέπει στην Ελλάδα να διεκδικήσει την εκμετάλλευση μια μεγάλης θαλάσσιας έκτασης, στο υπέδαφος της οποίας υπάρχουν σοβαρότατες ενδείξεις πως βρίσκονται πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Η υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου προσθέτει έναν κρίσιμο γεωγραφικό χώρο στην ελληνική ΑΟΖ.

Υπηρεσιακό προηγούμενο

Το εν λόγω έγγραφο εκφράζει κατηγορηματική αντίθεση στο ενδεχόμενο ξεχωριστής διαπραγμάτευσης για την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίoυ και της Ανατολικής Μεσογείου. Πηγές που είναι σε θέση να γνωρίζουν ισχυρίζονται ότι η κατηγορηματική αυτή θέση αλλά και μια σειρά ακόμα θέσεις που εκφράζονται στο έγγραφο έχoυv ενοχλήσει τον γενικό διευθυντή Πολιτικών Υποθέσεων και τον γενικό γραμματέα του Υπουργείου Εξωτερικών κ. Ιωάννη-Αλέξιο Ζέππο. Σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες, οι δύο ανωτέρω αξιωματούχοι ήθελαν ανεπίσημες απαντήσεις κι όχι μια αναλυτική έγγραφη και τεκμηριωμένη απάντηση, η οποία εκ των πραγμάτων δημιουργεί υπηρεσιακό προηγούμενο. Αυτό δεν θα είχε σημασία εάν η ελληνική πλευρά ήταν αποφασισμένη να απορρίψει κατηγορηματικά την τουρκική απαίτηση για ξεχωριστή διαπραγμάτευση, όπως και άλλες απαιτήσεις. Καλό θα ήταν επ’ αυτού να υπάρξει επίσημη απάντηση από το υπουργείο Εξωτερικών.

Από το κείμενο, εμμέσως πλην σαφώς, τεκμαίρεται ότι η όλη διαπραγμάτευση διεξάγεται επί της βασικής διεκδίκησης της Τουρκίας, που είναι η άρνηση αναγνώρισης του δικαιώματος των νησιών να έχουν υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ. Η Άγκυρα επιδιώκει να επιβάλει ως βάση της διαπραγμάτευσης την αρχή της «ευθυδικίας», η οποία παρακάμπτει τις γενικές αρχές του Δικαίου της Θάλασσας. Το έγγραφο δίνει τεκμηριωμένη απάντηση, επικαλούμενο την υφιστάμενη νομολογία και τις διαφοροποιήσεις που έχουν σημειωθεί στον τρόπο αντιμετώπισης τέτοιων ζητημάτων από το Διεθνές Δικαστήριο.

Το εθνικό συμφέρον

Μεγάλη εντύπωση προξενεί το γεγονός ότι, ενώ η Τουρκία κινητοποιεί κάθε είδους πραγματικό, πολιτικό και νομικό όπλο, μεγιστοποιώντας τις διεκδικήσεις της, n ελληνική πλευρά συμπεριφέρεται με εγκληματική αμέλεια, αν πρόκειται μόνο για αμέλεια. Είναι απολύτως ενδεικτικό ότι δεν έχει περάσει στην ελληνική νομοθεσία τον σύγχρονο ορισμό της υφαλοκρηπίδας, που έχει προκύψει από την Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας. Αν και έχει όχι μόνο εθνικό συμφέρον, αλλά και σχετική συμβατική υποχρέωση, διατηρεί μέχρι σήμερα τον πολύ πιο περιοριστικό ορισμό του 1958, ο οποίος περιορίζει την υφαλοκρηπίδα μέχρι το σημείο που το βάθος φθάνει τα 200 μέτρα. Ας σημειωθεί ότι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Θεόδωρος Πάγκαλος επικαλέσθηκε προσφάτως τον εθνικά ασύμφορο και νομικά ξεπερασμένο αυτόν ορισμό, γεγονός που εκ των πραγμάτων αποδυναμώνει την ελληνική διαπραγματευτική θέση.

Μία δεύτερη «αμέλεια» είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει υποβάλει χάρτες με τα υποθετικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ στα αρμόδια όργανα του ΟΗΕ, παρ’ ότι η Υδρογραφική Υπηρεσία του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού έχει ετοιμάσει τέτοιους χάρτες. Έχει υποβάλει μόνο τις συμφωνίες με την Ιταλία και την Αλβανία, οι οποίες αφορούν το Ιόνιο. Είναι αξιοσημείωτο ότι για τις υπόλοιπες θαλάσσιες περιοχές υπάρχουν χάρτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και Χάρτες τρίτων χωρών, οι οποίοι απεικονίζουν τα υποθετικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας/ ΑΟΖ, χρησιμοποιώντας την αρχή της μέσης γραμμής.

Στο έγγραφο διατυπώνεται η γενική εκτίμηση ότι η πάγια ελληνική θέση είναι νομικά ισχυρή. Το Δίκαιο της Θάλασσας προβλέπει ρητά ότι δεν έχουν δικαίωμα υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ μόνο οι ακατοίκητοι «βράχοι». Σ’ ορισμένες περιπτώσεις έχει υιοθετηθεί και η αρχή της αναλογικότητας, η οποία περιορίζει την υφαλοκρηπίδα απομονωμένων νησίδων, όταν η εφαρμογή του κανόνα της μέσης γραμμής προκαλεί μεγάλη δυσαναλογία στην κατανομή της υφαλοκρηπίδας μεταξύ μιας νησίδας και του παρακείμενου ηπειρωτικού κράτους.

Ήταν στοιχειώδεις η Ελλάδα να εισέλθει σ’ αυτές τις διαπραγματεύσεις, διεκδικώντας όσα της εξασφαλίζει η ευνοϊκότερη ερμηνεία του Δικαίου της Θάλασσας. Αντ’ αυτού, εισήλθε με μειωμένες απαιτήσεις. Γιατί έχει ουσιαστικά αποδεχθεί αιγιαλίτιδα ζώνη πολλαπλού εύρους και όχι 12 μιλίων, όπως της επιτρέπει το διεθνές δίκαιο; Γιατί διαπραγματεύεται περιορισμούς στην υφαλοκρηπίδα/ ΑΟΖ και δεν αφήνει το Διεθνές Δικαστήριο να προσαρμόσει τα όρια, εάν και όπου αυτό κρίνει αναγκαίο;

Ουσιαστικά, έτσι όπως διεξάγεται η διαπραγμάτευση, αφορά μόνο ελληνικά δικαιώματα και οδηγεί, σχεδόν αναπόφευκτα, σε απεμπόληση ενός μέρους τους. Για να έχει νόημα μια τέτοια διαπραγμάτευση, θα έπρεπε να έχει τεθεί ως προκαταρκτικός όρος η εγκατάλειψη εκ μέρους της Τουρκίας της θεωρίας των «γκρίζων ζωνών», με βάση την οποία όχι μόνο αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία σ’ έναν απροσδιόριστο αριθμό νησίδων, αλλά και ορισμένες εξ αυτών τις χαρακτηρίζει ρητά τουρκικές (π.χ. το κατοικημένο Aγαθoνήσι). Εάν δεν ακυρωθεί η αμφισβήτηση της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας, είναι εθνικά βλαπτική και πρακτικά αδύνατη η διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών.

ΤΑ ΚΑΙΡΙΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟΥ

Για το Καστελόριζο

«Στο πλαίσιο της oριoθέτησης των θαλάσσιων ζωνών με την Τουρκία, δεν είναι σκόπιμο να γίνεται διάκριση μεταξύ της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου και της υφαλοκρηπίδας της Ανατολικής Μεσογείου, όπως επιδιώκεται από την τουρκική πλευρά … Τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας επί της υφαλοκρηπίδας της Ανατολικής Μεσογείου θα πρέπει να ενταχθούν στη συνολική διαπραγμάτευση (ή δικαστική επίλυση της διαφοράς) με την Τουρκία. Ενδεχόμενη δε αποσπασματική εξέταση της υφαλοκρηπίδας του Καστελόριζου δεν θα είναι προς όφελος της Χώρας … Σε μια τέτοια περίπτωση, είναι σχεδόν βέβαιη η αναγνώριση “μειωμένης επήρειας” στο Καστελόριζο, ενώ θα έχει χαθεί το διαπραγματευτικό χαρτί των χωρικών υδάτων, αλλά και το ενδεχόμενο “συμψηφισμού” με τις διεκδικήσεις μας στο Αιγαίο».

«Το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου, το οποίο αποτελείται συνολικά από 13 νησιά, νησίδες και βράχους, δεν είναι απομονωμένο – γεωγραφικά και διοικητικά ανήκει στα Δωδεκάνησα. Αυτή η πραγματικότητα αποτυπώνεται στην οριοθετική γραμμή του ιταλοτουρκικού Πρακτικού του Δεκεμβρίου του 1932, το οποίο συμπληρώνει την ιταλοτουρκική συμφωνία της Άγκυρας της 4ης Ιανουαρίου 1932, οριοθετώντας τα χωρικά ύδατα της Δωδεκανήσου με τις απέναντι ακτές της Aνατoλίας».

«Για λόγους πρακτικούς, είναι ορθότερο να αντιμετωπίζονται ως ενιαίο σύνολο τα θαλάσσια όρια της Ελλάδας με την Τουρκία από τις εκβολές του Έβρου μέχρι το Καστελόριζο».

«Οσον αφορά τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο, όλο το ανατολικό όριο επηρεάζεται από την νήσο Στρογγυλη του συμπλέγματος του Καστελόριζου… Η Ελλάδα και η Κύπρος θα έχουν κοινά όρια υφαλοκρηπίδας μόνον εάν η οριοθετική γραμμή της ελληνοτουρκικής υφαλοκρηπίδας χαραχθεί με βάση τη μέση γραμμή μεταξύ των τουρκικών ακτών και της νήσου Στρογγύλης».

«Δεδομένης της γενικότητας της διατύπωσης του άρθρου 83 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά και λόγω των διακυμάνσεων της νομολογίας και της αvτίληψης των διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων ότι κάθε υπόθεση αποτελεί ένα unicum, δεν είναι δυνατόν να προβλεφθεί με ακρίβεια η επήρεια που θα απoδoθεί στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου σε ενδεχόμενη δικαστική επίλυση της διαφοράς oριoθέτησης με την Τουρκία».

Αιγιαλίτιδα ζώνη

«Το δικαίωμα στην αιγιαλίτιδα ζώνη υπερισχύει καταρχήν του δικαιώματος σε υφαλοκρηπίδα, έτσι ώστε να μην τίθεται ζήτημα περιορισμού της αιγιαλίτιδας ζώνης λόγω αλληλοεπικάλυψης με την υφαλοκρηπίδα γειτονικού κράτους, όπως υποστηρίζει η Τουρκία» (σ.σ. Η Τουρκία, δηλαδή, επιδιώκει να μειώσει την αιγιαλίτιδα ζώνη ελληνικών νησιών, με το επιχείρημα ότι επικάθονται σε τουρκική υφαλοκρηπίδα!).

Για την μεθοδολογία οριοθέτησης

«Έχει ενοποιηθεί το εθιμικό με το συμβατικό δίκαιο της oριoθέτησης της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ… Η έννοια των “σχετικών περιστάσεων” (που δικαιολογούν την εφαρμογή της αρχnς της ευθυδικίας) λειτουργεί ως εξαίρεση στην αρχή της ίσης απόστασης (μέσης Γραμμής), που έχει καθιερωθεί πλέον ως κλασική μέθοδος oριoθέτησης».

«Έχει απoκρυσταλλωθεί η μεθοδολογία oριoθέτησης. Σε πρώτο στάδιο χαράσσεται προσωρινά η γραμμή της ίσης απόστασης και στην συνέχεια εξετάζεται η ύπαρξη τυχόν περιστάσεων που επιβάλλουν τη μετατόπιση της γραμμής, προκειμένου να επιτευχθεί ένα δίκαιο αποτέλεσμα. Ειδικότερα ως προς τις περιπτώσεις κρατών με αντικείμενες ακτές, το Διεθνές Δικαστήριο έχει αποδεχθεί ήδη από το 1985 στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας Λιβύης – Μάλτας ότι η χάραξη της μέσης γραμμής αποτελεί καταρχήν τη δίκαιη λύση. Ωστόσο, στην πρόσφατη απόφασή του στην υπόθεση Θαλάσσιας Οριοθέτησης στην Μαύρη Θάλασσα, το Δικαστήριο προσέθεσε ένα τρίτο στάδιο στη διαδικασία oριoθέτησης, στο πλαίσιο του οποίου απέδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στην έννοια της “αναλογικότητας”, δηλαδή της αναλογίας μεταξύ του μήκoυς των ακτών και της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ που αντιστοιχεί σε κάθε κράτος… Η εν λόγω αναβάθμιση του κριτηρίου της αναλογικότητας δημιουργεί προβλnματισμό, ενώ μειώνει ακόμα περισσότερο τον βαθμό προβλεψιμότnτας».

«Περισσότερο από το 1/3 των εθνικών νομοθεσιών σχετικά με την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ προβλέπουν ότι, εκκρεμούσης της oριoθέτησης, τα εξωτερικά όρια των εν λόγω ζωνών προσδιορίζονται βάσει της αρχής της ίσnς απόστασης».

Για τις «αμέλειες» των ελληνικών κυβερνήσεων

«Η ελληνική υφαλοκρηπίδα στο σύνολό της έχει απεικονισθεί χαρτογραφικά σε θεματικούς χάρτες μελετών της Υδρογραφικής Yπnρεσίας του ΓΕΝ, όπως αυτά καθορίζονται βάσει της αρχής της ίσης απόστασnς… Με εξαίρεση την οριοθετική γραμμή της υφαλοκρηπίδας του Ιονίου βάση της ελληνοιταλικής συμφωνίας του 1977, δεν έχουν κατατεθεί τα όρια της ελληνικής υφαλoκρηπίδας σε διεθνείς οργανισμούς. Το ίδιο ισχύει και για τα όρια των ελληνικών χωρικών υδάτων, τα οποία, ωστόσο, αποτυπόνωνται από το 2006 και εφεξής σε επίσημoυς ελληνικούς ναυτικούς χάρτες».

«Σύμφωνα με το άρθρο 16(1) της Σύμβασnς για το Δίκαιο της θάλασσας, τα παράκτια κράτη οφείλουν να απεικονίζουν σε ναυτικoύς χάρτες μεγάλης κλίμακας, αφενός τις ευθείες γραμμές βάσnς και τις ειδικές περιπτώσεις παρέκλισης από την “κανονική γραμμή βάσης” (όπως κλείσιμο των κόλπων) για μέτρηση του εύρους της αιγιαλίτηδας ζώνης και τα όρια που προκύπτουν από αυτές και, αφετέρoυ, τη χάραξn της οριοθετικής γραμμής της αιγιαλίτιδας ζώνης με γειτονικά κράτη. Τα παράκτια κράτη υποχρεούνται να προσδώσουν επαρκή δnμoσιότητα στους εν λόγω χάρτες και να καταθέσουν αντίγραφό τους ή πίνακα των σχετικών γεωγραφικών συντεταγμένων στον γενικό γραμματέα των Η.Ε. Η Ελλάδα δεν έχει υιοθετήσει σύστημα ευθειών βάσnς, παρά το γεγονός οτι οι όροι που ισχύουν εθιμικά από το 1951 και ενσωματώθηκαν στη Σύμβασn συvτρέχoυν σε πολλές περιοχές της Χώρας… Aντίστοιχη υπoχρέωσn προβλέπεται στο άρθρο 84 της Σύμβασnς σχετικά με την απεικόvιση εξωτερικού ορίου και τη χάραξη της oριoθετικής γραμμής της υφαλοκρηπίδας… Θα πρέπει να σημειωθεί οτι στο άρθρο 75 της Σύμβασnς πρoβλέπεται αντίστoιχη ρύθμισn για το εξωτερικό όριο και την οριοθέτηση της ΑΟΖ».

«Παρά το γεγονός ότι δεν έχουν κατατεθεί επίσημα στον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, οι γεωγραφικές συντεταγμένες του ανατολικού ορίου στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν γνωστοποιηθεί στη νορβηγική και τηv αμερικανική πλευρά στο πλαίσιο διαμαρτυριών μας για τη διενέργεια θαλασσίων ερευνών στην περιοχή. Έχουν εγχειρισθεί σχετικοί χάρτες και γεωγραφικές συvτεταγμένες στην Αίγυπτο και στη Λιβυή, αντιστοίχως στο πλαίσιο των διμερών διαπραγματεύσεων για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνώv».

Το κριτήριο της απόστασης

«Η ελληνική νομοθεσία εξακολουθεί να αναφέρεται στα κριτήρια της Σύμβασης της Γεvεύης για τηv υφαλοκρηπίδα (1958), δnλαδή το κριτήριο του ισοβαθούς των 200 μέτρων και το κριτήριο της εκμετάλλευσης για τον προσδιορισμό του εξωτερικού ορίου της υφαλoκρηπίδας. Αντίθετα, n Σύμβασn, η οποία σύμφωνα με τη ρητή διάταξη του άρθρου 311(1) “υπερισχύει των Συμβάσεων της Γενεύnς της 29nς Απριλίου του 1958 για το Δίκαιο της Θάλασσας”, προβλέπει ότι νομικός τίτλος, επί της υφαλoκρηπίδας εντός του ορίου των 200 ν. μιλiων είναι το κριτήριο της απόστασnς. Την εθιμική υπόστασn του εν λόγω κανόνα έχει αποδεχθεί n διεθνής νομολογία ήδη από τη δεκαετία του 1980… Θα ήταν σκόπιμo να εναρμονισθεί n ελληνική νομοθεσία με τις διατάξεις (της Σύμβασnς), υιoθετώντας τον ευμενέστερο για τα ελληνικά συμφέροντα ορισμό της υφαλοκρηπίδας βάσει του κριτηρίου της απόστασnς. Το ίδιο ισχύει και για τηv οριοθέτηση της υφαλoκρnπίδας, εφόσοv n ελληνική νομοθεσία απλώς παραπέμπει στους κανόνες του διεθνούς δικαίου, χωρίς ουδεμία αναφορά στην αρχή της ίσnς απόστασnς… Στην απόφασn Οριοθέτησnς μεταξύ των Μπαρμπάντος και του Τρινιντάντ και Τομπάγκο, το Διεθνές Δικαστήριο απέδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στην εθνική νομοθεσία των διαδίκων κρατών στο πλαίσιo της απoσαφίνισnς των θέσεών τους ως προς τη μέθοδο οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ».

«Κατά τηv πρόσφατη ερευvnτική δραστηριότητα του αμερικανικού ωκεανογραφικού πλοίου R/V NAUTILUS, καταστήσαμε σαφές στην αμερικανική πλευρά οτι δεν δύναται να διενεργήσει έρευνες στα υποθαλάσσια όρη του Αναξίμανδρου χωρίς την άδεια των ελληνικών αρχών, εφόσον n προτεινόμενη περιοχή διεξαγωγής των ερευνών περιελάμβαvε και περιοχές ελληνικής υφαλοκρηπίδας… Η αμερικανική πλευρά επαναπροσδιόρισε τις περιοχές διεξαγωγής των ερευνών, γεγονός που επιβεβαίωσε n αμερικανική πρεσβεία με ρηματική διακοίνωση».

«Τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας βάσει της αρχής της ίσης απόστασης εμφανίζονται σε διεθνείς βάσεις δεδομένων στο Διαδίκτυο, αλλά και σε Χάρτες του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος και της Εύρωπαϊκής Ένωσnς, ως υπoθετικά όρια ΑΟΖ, αναγνωρίζοντας πλήρη επήρεια σε όλα τα ελληνικά νησιά… Μάλιστα, σε πρόσφατο χάρτη εργασίας του Δικτύου Natura 2000, πέραν του υφισταμένου ορίου των χωρικών υδάτων και των υπoθετικών ορίων ΑΟΖ, απεικoνίζεται με διακεκομμένη γραμμή και το όριο των ελληνικών χωρικών υδάτων με 12 ν.μ.».

Αναδημοσίευση από τον Κόσμο του Επενδυτή – Ημερομηνία δημοσίευσης: 27/28-11-10

Σχετικές ανακοινώσεις:

1. Απάντηση Εκπροσώπου ΥΠΕΞ σε ερώτηση σχετικά με δημοσίευμα της εφημερίδας «Ο Κόσμος του Επενδυτή», 29.11.10
2. Σταύρος Λυγερός και Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, Διαψεύσεις σαν ομολογίες ενοχής…, 5.12.10 – Ενημέρωση


αναδημοσίευση απο εδω

Σχετικές δημοσιεύσεις εδω   κι εδω

ΟΙ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΦΤΩΧΟΙ (ΜΕΡΟΣ 3)

Συνεχίζουμε την παρουσίαση διαχρονικών άρθρων και δημοσιευμάτων σχετικά με τα “ασημικά” της χώρας, τον ενεργειακό πλούτο και τα ορυκτά, που κατακλύζουν την νοόσφαιρα σε αντίθεση με τις επιθυμίες των βαρόνων της παραπληροφόρησης, αυτών που τα επιβουλεύονται και οδηγούν την χώρα στην συστημική εξαθλίωση, των ελληνικών κυβερνήσεων που εκβιάζονται με το περίστροφο στον κρόταφο, και την σημερινή λογιστική ψευδοπτώχευση με σκοπό να τα βάλουν τελικά την κατάλληλη στιγμή στο χέρι για ένα κομμάτι ψωμί…   
Το μεγαλύτερο, σκοτεινότερο, βρωμερότερο και πικρό σήριαλ γεωπολιτικής περιπέτειας του έθνους μας απο την ίδρυση του σύγχρονου ελλληνικού κράτους, με επεισόδια που συνεχίζουν στην χαραυγή του 21ου αιώνα…

AIΓΑΙΟ: Eνας απέραντος πετρελαιοφόρος ορίζοντας

Οι πρωταγωνιστές, τα ιστορικά γεγονότα και οι περιοχές των κοιτασμάτων.
Πως και Γιατί φτάσαμε στις Γκρίζες Ζώνες και στους αεροδιαδρόμους.

Επί 30 χρόνια ακούμε και διαβάζουμε για τις περίφημες διεκδικήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο χωρίς να έχουμε καταφέρει να φωτίσουμε το ομιχλώδες τοπίο που καλύπτει αυτές τις διεκδικήσεις. Είναι τυχαία άραγε η κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο; Είναι τυχαίο το ζήτημα που τέθηκε από τους Τούρκους σχετικά με τους Αεροδιαδρόμους της Ρόδου, Είναι τυχαίο γεγονός η διπλωματική εμπλοκή της ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε. και οι συναντήσεις Κληρίδη – Ντενκτάς; Είναι τυχαίο γεγονός οι 2 συναντήσεις Παπανδρέου – Τζέμ μέσα σε διάστημα 10 ημερών; Είναι τυχαία η επιλογή των σημείων που επιλέγουν οι Τούρκοι πιλότοι όταν πραγματοποιούν τις παραβιάσεις του Ελληνικού Εναέριου χώρου;
Ξεκινώντας πολύ πριν το 1974 όταν αντιπρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ο Ελληνοαμερικανός Σπύρος Αγκνιου, είχε ειπωθεί δημόσια τόσο από αυτόν όσο και από πολλούς Αμερικανούς αξιωματούχους ότι στο Αιγαίο δεν υπάρχει σταγόνα πετρέλαιο δηλώνοντας χαρακτηριστικά ότι «όποιος βρει έστω ένα ποτήρι πετρέλαιο στο Αιγαίο να μου το φέρει να το πιω».
Από δημοσιεύματα τόσο του Ελληνικού όσο και του Αμερικανικού τύπου είχε διοχετευτεί στο κοινό η πεποίθηση ότι όλες οι έρευνες για την αναζήτηση κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο είχαν αποβεί άκαρπες. Την ίδια τακτική είχαν ακολουθήσει και διάφοροι πολιτικοί της Μ. Βρετανίας για την Κύπρο με αποκορύφωμα αυτή του ύπατου αρμοστή Εντουαρντ Κλέϊ στις 23 Απριλίου του 2001 όταν έσπευσε να δηλώσει ότι «στην Κύπρο υπάρχει τόσο πετρέλαιο όσο φιστ ικοβούτυρο κάτω από το Μάντσεστερ».
Κατά την περίοδο της Χούντας ξεκίνησαν στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Θάσου και Καβάλας τα πρώτα κοιτάσματα πετρελαίου. Τότε είχαν γίνει πολλές έρευνες και είχαν ανακαλυφθεί 5 πετρελαιοφόροι ορίζοντες. 4 εντός των Ελληνικών χωρικών υδάτων των 6 μιλίων και ένας εκτός των 6 μιλίων ΑΛΛΑ εντός της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Από τους πετρελαιοφόρους ορίζοντες εντός των 6 μιλίων, οι 2 ήταν άμεσα εκμεταλλεύσιμοι αλλά περιορισμένης περιεκτικότητας .
Ως δια μαγείας η μελέτη για τον πέμπτο ορίζοντα εκτός των 6 μιλίων… εξαφανίστηκε!
Την εποχή αυτή η Αγκυρα άρχισε να δείχνει έμπρακτα σε διπλωματικό επίπεδο το ενδιαφέρον της για την περιοχή αλλά το υψηλό κόστος εξόρυξης και διύλισης του πετρελαίου δεν είχε κινήσει την «πολεμική μηχανή» των Τούρκων αφού είχαν θέσει ως προτεραιότητα την περιοχή της Μοσούλης και τα κοιτάσματα πετρελαίου της Κύπρου!

Καραμανλής. Ο πρώτος που αξιοποίησε πολιτικά την ύπαρξη πετρελαίων στο Αιγαίο

Όταν έπεσε η Χούντα, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ζήτησε να ενημερωθεί για όλες τις έρευνες που είχαν πραγματοποιηθεί στο Αιγαίο. Εκτίμησε ότι η πετρελαϊκή κρίση του 1973 – που ανέβασε τις τιμές από 3 δολάρια το βαρέλι στα 14 – ίσως προσέλκυε κάποιους επενδυτές στο Αιγαίο. Η πολιτική ευφυΐα του Καραμανλή τον οδήγησε σε συζητήσεις με τους Ευρωπαίους που βρέθηκαν μπροστά σε μεγάλη έκπληξη. Στο Αιγαίο υπήρχαν πετρέλαια!!! Ο αείμνηστος ηγέτης κατάφερε να τραβήξει την προσοχή των Ευρωπαίων αφού όλες οι μελέτες οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι 3 περιοχές (μια στο Βόρειο Αιγαίο, μία στο Νότιο και μια ακόμη για την οποία δεν μπορεί κάποιος να καταλήξει με σαφήνεια για το που βρίσκεται) αποτελούσαν ίσως το μεγαλύτερο ανεκμετάλλευτο κοίτασμα πετρελαίου παγκοσμίως. Το 1976 είχε αρχίσει να διαφαίνεται η επιθυμία των Ευρωπαίων για να ολοκληρωθεί η ένταξη της Ελλάδος στην τότε ΕΟΚ γεγονός που προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση των ΗΠΑ και των Τούρκων οι όποίοι δεν έβλεπαν με «καλό μάτι» μια τέτοια κίνηση.
Σε διπλωματικό επίπεδο τόσο ο Κων/νος Καραμανλής όσο και ο Πέτρος Μολυβιάτης, είχαν εκμεταλλευτεί τα μέγιστα από την απόδειξη ότι το Αιγαίο είναι το «Φορντ Νοξ του Μαύρου Χρυσού». Όταν οι Γαλλικές πετρελαϊκές εταιρίες έδειξαν την εμπιστοσύνη τους στις μελέτες της Ελληνικής Κυβέρνησης, ακολούθησαν και άλλες που συνέτειναν στην παραδοχή ότι ο Καραμανλής έχει δίκιο! Τότε οι Τούρκοι διπλωμάτες αντελήφθησαν ότι η πολιτική Καραμανλή απέφερε καρπούς στην Ελλάδα και σε μια πράξη δυναμικής παρουσίας έβγαλαν το ερευνητικό σκάφος «Χόρα» στο Β.Α. Αιγαίο. Ηταν η πρώτη επίσημη διεκδίκηση των Τούρκων που ουσιαστικά αποτελούσε μια προειδοποίηση των ΗΠΑ ότι το «Αιγαίο ΔΕΝ ανήκει στους Ελληνες».

Βυθίστε το “ΧΟΡΑ”: Γιατί όμως;

Το «Χόρα» επεχείρησε να πραγματοποιήσει έρευνες εκτός των 6 μιλίων των θαλασσίων συνόρων μας αλλά εντός της Ελληνικής Υφαλοκρηπίδας (δηλαδή της περιοχής που το βάθος της θάλασσας είναι σχετικά μικρό) και μάλιστα σε μια περιοχή που όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω είναι μια από τις 2 που οι τούρκοι έχουν θέσει από τότε στο στόχαστρό τους. Για την ιστορία, όταν ο Π. Μολυβιάτης αναζήτησε τον Α. Παπανδρέου για να τον ενημερώσει, ο τελευταίος βρισκόταν στη Θράκη από όπου είπε και το ιστορικό «βυθίστε το Χόρα» χωρίς όμως να έχει διαπιστωθεί εως σήμερα αν το είπε αφού προηγουμένως είχε έρθει σε συνεννόηση με την Κυβέρνηση Καραμανλή.
Μέχρι τότε η Τουρκία ήταν ανήμπορη να αντιδράσει αφού σε στρατιωτικό επίπεδο η Ελλάδα είχε ένα τεράστιο προβάδισμα στον αέρα γεγονός που καθιστούσε οποιαδήποτε στρατιωτική ενέργεια ανέφικτη από πλευρά της. Τελικά τότε το «Χόρα» επέστρεψε άπραγο στη βάση του αφού η οποιαδήποτε κίνηση των Τούρκων θα έφερνε πολεμική σύρραξη με την Ελλάδα και όλοι εκτιμούσαν ότι η Τουρκία θα ηττηθεί.

MΠΑΜΠΟΥΡΑΣ: Mια λέξη που επί δύο ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ήταν στο ψυγείο

Οι έρευνες για τα πετρέλαια συνεχίστηκαν τόσο επί Καραμανλή όσο και επί Παπανδρέου. Το 1978, δηλαδή πριν μπει η Ελλάδα στην ΕΟΚ, πραγματοποιήθηκε μια μελέτη σε μια περιοχή για την οποία γινόταν πολύς λόγος. Πρόκειται για την περιοχή στην οποία η Χούντα είχε διαπιστώσει ότι υπάρχουν πολύ πλούσια πετρελαϊκά κοιτάσματα αλλά η προηγούμενη μελέτη είχε χαθεί!!! Η μελέτη ανέφερε ότι 10 ναυτικά μίλια από το Ακρωτήριο ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ της Θάσου, υπάρχει ένα τεράστιο κοίτασμα πετρελαίου, ΑΜΕΣΑ αξιοποιήσιμο, σε μικρό βάθος από την επιφάνεια και με κόστος εξόρυξης ίσο με αυτό των πηγαδιών που υπάρχουν στη Σ. Αραβία! Το κόστος εξόρυξης στη Σ. Αραβία ήταν 5 δολάρια το βαρέλι και η μελέτη καταδείκνυε ότι στην θαλάσσια περιοχή του ΜΠΑΜΠΟΥΡΑ το κόστος ήταν μόλις 4,8 δολάρια /βαρέλι γεγονός που την καθιστούσε ισότιμη με μια οποιαδήποτε εξόρυξη σε χερσαίο έδαφος. Αντίθετα, οι εξορύξεις σε θαλάσσιες περιοχές είναι πάντοτε ακριβότερες όπως αυτές για παράδειγμα του πετρελαίου Μπρέντ. Στον ΜΠΑΜΠΟΥΡΑ, το κοίτασμα ήταν «καθαρό» από θειάφι, γεγονός που έκανε την εκμετάλλευσή του πιο ελκυστική Σύμφωνα με την έρευνα αυτή το συγκεκριμένο κοίτασμα προσφερόταν για μια παραγωγή που μπορούσε να φτάσει και τα 200.000 βαρέλια ημερησίως. Στον διπλωματικό πυρετό που ακολούθησε οι ευρωπαίοι είχαν αρχίσει να δείχνουν έντονο ενδιαφέρον για την Ελληνική συμμετοχή στην ΕΟΚ αφού προσδοκούσε από την Ελλάδα πολλά στον τομέα της Ενεργειακής Πολιτικής.
Ευτυχώς τότε η Ελλάδα εισήλθε στην ΕΟΚ, ακόμη και πριν την Ισπανία. Οι Αμερικανοί αντελήφθησαν ότι η Ελλάδα ακολουθώντας της Ευρωπαϊκή της πορεία θα έχαναν το παιχνίδι του Αιγαίο και όταν ανέλαβε την Πρωθυπουργία ο Α. Παπανδρέου ακολούθησαν μια σειρά γεγονότων που οδήγησαν στο «αυτοεμπάργκο» των Εξοπλισμών από την Ελληνική πλευρά με αποτέλεσμα η Τουρκία να αποκτήσει μια αισθητή υπεροχή στον «αέρα» αποκτώντας σύγχρονα πολεμικά αεροσκάφη τύπου F-16. Το γεγονός αυτό οδήγησε τους Αμερικανούς στην περαιτέρω ενίσχυση των Τούρκων που πλέον έθεταν ανοιχτά το θέμα της Υφαλοκρηπίδας. Ο λόγος ήταν απλός! Όλα τα άμεσα αξιοποιήσιμα κοιτάσματα πετρελαίου δεν βρισκόταν εντός των 6 μιλίων ούτε και στα διεθνή ύδατα. Τα κοιτάσματα που είχαν ανακαλυφθεί μέχρι τότε βρισκόταν εντός της Ελληνικής Υφαλοκρηπίδας.
Το 1984-85 ο τότε Πρωθυπουργός της χώρας Α. Παπανδρέου προχώρησε σε νέες έρευνες και δειγματοληψίες από την περιοχή ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ οι οποίες επιβεβαίωσαν τις προηγούμενες μελέτες και έδωσε εντολή να συνεχιστούν και άλλες στην περιοχή των Δωδεκανήσων και στη Νότια Κρήτη. Η ευφορία που επικρατούσε στο υπουργείο Ενέργειας ήταν μεγάλη αφού για πολύ καιρό πίστευαν ότι η ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο ήταν ένας θρύλος που είχε δημιουργήσει η Κυβέρνηση Καραμανλή με σκοπό να βοηθήσει την Ελλάδα στην ενταξιακή της πορεία στην ΕΟΚ.

Oι Ρώσσοι και το Mea Culpa του Α. Παπανδρέου

Τον Δεκέμβριο του 1986 η Ελληνική πλευρά έρχεται σε επαφή με επιχειρηματικό κολοσσό από την Σ. Ενωση με σκοπό την αξιοποίηση κάποιων κοιτασμάτων καθώς και την χρηματοδότηση των ερευνών και σε άλλες περιοχές του Αιγαίου. Η διαφαινόμενη συμφωνία με τους Ρώσους δεν άργησε να φέρει την απάντηση των Τούρκων οι οποίοι αυτή τη φορά αφού κλιμάκωσαν τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας, ανακοίνωσαν τον Μάρτιο του 1987 την έξοδο του νέου υπερσύγχρονου ερευνητικού τους σκάφους «Σισμίκ». ΚΑΙ αυτή τη φορά το «Σισμίκ» όπως και προηγουμένως το «Χόρα», κατευθύνθηκε στη θαλάσσια περιοχή του ΜΠΑΜΠΟΥΡΑ. Και τότε ο Α. Παπανδρέου προειδοποίησε ότι με τον πρώτο ηχοβολισμό του «Σισμίκ» τα πλοία του πολεμικού Ναυτικού θα το βύθιζαν. Η Ελληνική πολεμική μηχανή τέθηκε σε πλήρη ετοιμότητα αποδεικνύοντας ότι οι προειδοποιήσεις Παπανδρέου θα πραγματοποιούνταν ανά πάσα στιγμή. Η σύρραξη αποφεύχθηκε πραγματικά την τελευταία στιγμή και το «Σισμίκ» επέστρεψε άπραγο στην Τουρκία. Δυστυχώς όμως σε διπλωματικό επίπεδο η νέα τουρκική διεκδίκηση είχε καταγραφεί!
Τον Φεβρουάριο του 1988 Παπανδρέου και Οζάλ συναντούνται στο Νταβός της Ελβετίας και συμφωνούν μεταξύ άλλων ο ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ να μπει στο ψυγείο. Χωρίς λοιπόν να πέσει ούτε μια τουφεκιά η Τουρκία κατάφερε να στερήσει από την Ελλάδα το αναφαίρετο δικαίωμά της να εκμεταλλευτεί μια τεράστια πλουτοπαραγωγική της πηγή. Λίγο αργότερα ο Α. Παπανδρέου παραδέχεται το λάθος του λέγοντας το θρυλικό …”Mea culpa”.


6 χαμένα χρόνια και η πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα

Ακολούθησε η κυβερνητική αστάθεια των επόμενων ετών η οποία βρήκε το 1990 την Κυβέρνηση Μητσοτάκη ανίσχυρη να διαδραματίσει ισχυρό ρόλο στη διεθνή διπλωματική σκηνή. Επιπλέον η εύθραυστη κοινοβουλευτική υπεροχή Μητσοτάκη την καθιστούσε ανίκανη να επαναφέρει ένα τέτοιο θέμα την στιγμή μάλιστα που είχε να αντιμετωπίσει επιπλέον το «Μακεδονικό». Ετσι χάθηκαν άλλα 3 χρόνια
Τα χρόνια αυτά οι τούρκοι με το πρόσχημα των επιστημονικών ερευνών εκτέλεσαν εκατοντάδες μελέτες του υπεδάφους του Αιγαίου κυρίως με το «Πίρι Ρέις». Το σκάφος που ανήκει στο «Ινστιτούτο Θαλασσίων Ερευνών και Τεχνολογίας του Παν/μιου της 9ης Σεπτεμβρίου (Ντοκούζ Σεισόλ)» και εδρεύει στη Σμύρνη είχε μια και μόνο τακτική. Απέπλεε συχνά πυκνά από τη Σμύρνη με κατεύθυνση τον κόλπο του Ξηρού (ανοιχτά της Καλλίπολης) με πρόσχημα τις θαλάσσιες βιολογικές έρευνες. Στην πραγματικότητα όμως πραγματοποιούσε με μηχανήματα υψηλής τεχνολογίας που είχε αποκτήσει υποθαλάσσιες έρευνες για την χαρτογράφηση των κοιτασμάτων πετρελαίου που βρίσκονται στα Διεθνή ύδατα. Σιγά-σιγά και με τις ελληνικές κυβερνήσεις να προσπαθούν να απεμπλακούν από άλλα προβλήματα οι Τούρκοι κατάφεραν και αυτοί να αποκτήσουν μια σαφή εικόνα του Βόρειου Αιγαίου ακόμη και σε περιοχές που βρίσκονται κάτω από την ελληνική υφαλοκρηπίδα.

H αλλαγή πολιτικής. Σημίτης – Παπαντωνίου αλλάζουν τα δεδομένα

Το τέλος της πολιτικής περιπέτειας της Ελλάδας έρχεται με την Κυβέρνηση Σημίτη που ουσιαστικά ήταν αυτή που ανακαίνισε το θέμα των πετρελαϊκών κοιτασμάτων. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε ότι το 1996 οι Αμερικάνοι απέκτησαν ένα κατά το κοινός λεγόμενο «Μάτι» στην περιοχή της Λεκάνης της Αν. Μεσογείου. Με δύο νέους υπερσύγχρονους δορυφόρους οι ΗΠΑ είχαν πλέον σαφή εικόνα για τις πιθανές θέσεις των πετρελαϊκών κοιτασμάτων του Αιγαίου και της Αν. Μεσογείου γενικότερα αφού οι δορυφόροι αυτοί είχαν την ικανότητα να ανιχνεύουν κηλίδες λαδιού στην επιφάνεια της θάλασσας γεγονός που αποτελεί μιας πρώτης τάξης ένδειξη για ύπαρξη πετρελαίου στην περιοχή.
Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρουμε ότι η εξόρυξη πετρελαίου στη Θάσο (περιοχή Πρίνου) είναι αποτέλεσμα των πρώτων ερευνών που αναφέραμε και αποτελεί τμήμα της αρχικής μελέτης όπου έκανε λόγο για πετρελαϊκό ορίζοντα, όχι όμως αυτόν της θέσης ΜΠΑΜΠΟΥΡΑ. Αντίθετα ήταν μια από τις δύο περιοχές που οι μελέτες έκαναν λόγο για περιορισμένα κοιτάσματα πετρελαίου.

ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ: Κοιτάσματα σε πολλές περιοχές – Σύμπτωση τα ΙΜΙΑ;

Γύρω στο 1996 οι Τούρκοι στρέφουν την προσοχή τους στη περιοχή της Δωδεκανήσου όπου Αμερικανικοί δορυφόροι είχαν εντοπίσει κηλίδες λαδιού κοντά σε 14 περιοχές που εκτείνονταν από την Ρόδο ως την Κω. Παράλληλα έκανε την εμφάνισή του ένας χάρτης με άλλες 20 περιοχές από τη Λήμνο ως την Σάμο που εμπλέκονταν σε διάφορα σενάρια ύπαρξης πετρελαίου. Την ίδια περίοδο αρχίζει να γίνεται λόγος για αντίστοιχες περιοχές στην ελεύθερη Κύπρο.
Η κυβέρνηση Σημίτη βάζει τότε στο παιχνίδι τους Γερμανούς, αφού είχε αρχίσει ήδη να διαφαίνεται η πρόθεση Σημίτη-Παπαντωνίου να απευθυνθούν σε ειδικούς συμβούλους από την Γερμανία στις έρευνες στον υποθαλάσσιο χώρο της Θάσου.
Είναι αρκετά τρομακτικό – για να είναι σύμπτωση η συγκυρία της κρίσης των Ιμίων – αφού πριν την κρίση και πάλι οι τούρκοι είχαν δυσανασχετήσει με την καθυστέρηση της μελέτης κατασκευής του πετρελαϊκού αγωγού Μπακού – Τσειχάν και έψαχναν τρόπους για να βάλουν στο παιχνίδι Αμερικανικών συμφερόντων πετρελαϊκές εταιρίες.

Ενας χάρτης που είχαν δημοσιεύσει οι Aegean Times σε ανύποπτο χρόνο καταδείκνυε ότι όλο το Ανατολικό Αιγαίο αποτελεί μια τεράστια πηγή υδρογονανθράκων και μάλιστα σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως από τον τύπο. Ο χάρτης αυτός έκανε την εμφάνισή του λίγο πριν την κρίση των Ιμιων. Η κρίση αυτή δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η επισφράγιση της 30ετούς πολιτικής των Τούρκων στο Αιγαίο. Οι «γκρίζες ζώνες» δεν είναι τίποτε άλλο από περιοχές της Ελληνικής επικράτειας που στην συντριπτική τους πλειοψηφίας ενέχονται σε έρευνες ή συζητήσεις περί ύπαρξης κοιτασμάτων πετρελαίου. Πάνω απ΄ όλα όμως τα Ιμια ήταν η απέλπιδα προσπάθεια των Τούρκων να παζαρέψουν κομμάτι της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας όπως αποδείχτηκε στα χρόνια που ακολούθησαν.

Η επιβεβαίωση των … φημών: O ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ δεν είναι φήμη

Στις 14 Ιουνίου του 2000 τα ΜΜΕ επιβεβαιώνουν την ύπαρξη των δύο επιπλέον κοιτασμάτων στον Πρίνο αφού δημοσιεύτηκε ένα Δ. Τ. της Kavala Oil που ανανκοίνωνε ότι εντοπίστηκαν σε βάθος 2.900 μέτρων δύο άριστα κοιτάσματα πετρελαίου και μάλιστα 4 μίλια ανοιχτά του Κόλπου Περάμου της Καβάλας. Πρόκειται για τα κοιτάσματα που έχουμε προαναφέρει για τα οποία είχαν πραγματοποιηθεί οι πρώτες μελέτες που οδήγησαν τελικά στον «Πρίνο». Η διαφορά ήταν ότι σε αντίθεση με το παλιό κοίτασμα που είχε 60% περιεκτικότητα σε θειάφι τα νέα κοιτάσματα είχαν ποσοστό 7%. Μάλιστα ο τότε πρόεδρος της Κavala Oil k. Νίκος Λούτσιγκας δήλωσε ότι ένα εκ των δύο κοιτασμάτων είναι πιο ενδιαφέρον από το άλλο. Η ανακοίνωση αυτή επιβεβαίωσε ότι ο Πρίνος δεν είχε μόνο ένα κοίτασμα όπως λεγόταν παλιά αλλά αποτελούσε μια περιοχή ύψιστης σημασίας. Πολύ περισσότερο δε, όταν σκεφτεί κάποιος ότι οι αρχικές μελέτες είχαν αποδείξει ότι στη θέση ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ το κοίτασμα είναι υπερδεκαπλάσιο των υπολοίπων μπορεί να εξάγει κάποιος αβίαστα το συμπέρασμα ότι επιβεβαιώνονται οι αρχικές μελέτες που έκαναν λόγο για τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου.
Μετά από αυτές τις εξελίξεις τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ) στις 8 Οκτωβρίου του 2000 ανακοινώνουν μεγάλες επενδύσεις στην Ερευνα νέων κοιτασμάτων καθώς και στην συμμετοχή σε πετρελαϊκές έρευνες στο Εξωτερικό. Φυσικά στις εξελίξεις η συμμετοχή των Γερμανών συμβούλων ήταν καθοριστική.

Πολιτική πίεση με ονοματεπώνυμο: Πίρι Ρέις

Φτάνουμε λοιπόν στο 2001 όπου οι Τούρκοι παρά το καλό κλίμα που επικρατεί στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις ανακοινώνουν την κάθοδο στο Ν. Αιγαίο του «Πίρι Ρέις» αναστατώνοντας τους Ελληνες και Τούρκους διπλωμάτες οι οποίοι σχεδίαζαν την συνάντηση Παπανδρέου – Τζέμ. Η ύφεση που παρουσίασαν οι Τουρκικές παραβιάσεις του FIR Αθηνών την προηγούμενη χρονιά φαίνεται ότι σταμάτησαν αφού – με εξαίρεση το πρώτο δίμηνο του 2001- οι Τούρκικές παραβιάσεις παρουσίασαν μια εκρηκτική αύξηση μετά την διαφαινόμενη συνεργασία των Ρωσικών Εταιριών Yokos και Lucoil-Petrola ως στρατηγικοί επενδυτές σε έρευνες στο Νότιο Αιγαίο αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Φυσικά η Ρωσία ήθελε ως αντιστάθμισμα να γίνει ο αποκλειστικός προμηθευτής φυσικού αερίου (μέσω του Αγωγού Μπουργκας-Αλεξανδρούπολης) της Ελλάδας κάτι που προξένησε ταραχή στους Εμπορικούς ακολούθους πολλών ξένων πρεσβειών στην Αθήνα. Ετσι η Τουρκία ανακοίνωσε ότι το «Πίρι Ρέις» θα προβεί σε νέες «επιστημονικές» έρευνες όλο το διάστημα του Ιουνίου στο Ν. Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η κινητοποίηση ήταν άμεση και ο Γ. Παπανδρέου έσπευσε να συναντήσει τον Ι. Τζεμ ο οποίος δήλωσε τελικά ότι το «Πίρι Ρέις» δεν θα πραγματοποιήσει έρευνες σε Ρόδο, Κάρπαθο και Καστελόριζο όπου η Ελληνική υφαλοκρηπίδα δεν έχει προσδιοριστεί. Η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε στην αρχή να αποσιωπήσει το γεγονός αλλά ήταν αργά, αφού η είδηση είχε διαρρεύσει μέσω των Aegean Times σε 40.000 αποδέκτες. Η επιλογή του χρόνου δεν ήταν καθόλου τυχαία αφού την ίδια περίοδο διεξαγόταν και στην περιοχή η τουρκική ναυτική άσκηση «Θαλασσόλυκος» (Ντενίζ Κορντούμ)

Mετά τα Δωδεκάνησα και η ΚΥΠΡΟΣ – Aεροδιάδρομοι G-18 και R-19.
Γιατί θέλουν τόσο πολύ οι Τούρκοι τον έλεγχο αυτής της περιοχής;

Παράλληλα σύμφωνα με δημοσιεύματα του Κυπριακού τύπου, τον Απρίλιο του 2001, Ν.Ανατολικά του νησιού προς την πλευρά της Αιγύπτου, ανακαλύφθηκαν μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου, γεγονός που όπως αναφέραμε στην αρχή είχε προκαλέσει τα ειρωνικά σχόλια του ύπατου αρμοστή του νησιού. Όμως το πόσο δίκιο είχε ο Κυπριακός Τύπος αποδείχτηκε στις 22 Αυγούστου του 2001 όταν με βάση κάποιες φωτογραφίες από δορυφόρους εμφανίστηκαν στην Κυπριακή εφημερίδα «Φιλελεύθερος» και αποκαλύφθηκε ότι η Κυπριακή Κυβέρνηση βρίσκεται ήδη σε συνεννόηση με Αγγλικές εταιρίες για περαιτέρω έρευνες. Μάλιστα η Αγγλική εταιρία Spectrum που ειδικεύεται στις χαρτογραφήσεις βυθών έσπευσε να προσφέρει την βοήθειά της στους Κυπρίους. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ακολούθησε η επίσκεψη του Αιγύπτιου υπουργού πετρελαίου στη Μεγαλόνησο και οι πρώτες επαφές με τη Συρία όπου επισπεύτηκε η ρύθμιση των εκκρεμοτήτων που υπάρχουν στην υφαλοκρηπίδα των κρατών αυτών. Οι εξελίξεις αυτές οδήγησαν τον Ραούφ Ντενκτάς να δηλώσει ότι «θα διεκδικήσει το μερίδιό του από τα πετρέλαια αυτά» λέγοντας ότι «αν η Κύπρος έχει όντως πετρέλαια δύο πράγματα θα συμβούν: Είτε η Τουρκία θα καταλάβει ολόκληρη την Κύπρο είτε χάριν των πετρελαίων το Κυπριακό θα λυθεί στο άψε-σβήσε»


Πλαγκτόν αντί … πετρελαίου

Φυσικά το «Πίρι Ρέις» και οι Τούρκοι δεν ξέχασαν ποτέ τον θησαυρό του ΜΠΑΜΠΟΥΡΑ αφού στις 19 Ιανουαρίου του 2002 το ξαναέβγαλαν από τη Σμύρνη και για 15 μέρες έκοβε βόλτες πότε στον Κόλπο του Ξηρού και πότε Ν.Ανατολικά της Θάσου. Διάφορες εφημερίδες όπως η Ελευθεροτυπία ανέλαβαν το έργο του κατευνασμού της κοινής γνώμης, αφού όταν άρχισε ο θόρυβος γύρω από τη νέα έξοδο του «Πίρι Ρέις», έσπευσαν να πληροφορήσουν το κοινό ότι το σκάφος ερευνά το … πλαγκτόν. Ετσι σώθηκαν οι συνομιλίες Παπανδρέου Τζεμ που ακόμη συνεχίζονται.
Η έρευνα των Aegean Times αν και δεν ολοκληρώθηκε ακόμη καταδεικνύει την σημασία των πετρελαίων του Αιγαίου και της Κύπρου και δίνει μια άλλη διάσταση στο θέμα των διαφορών μας με την Τουρκία. Ο ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ και τα κοιτάσματα στη Γαύδο (Ν.Δ. της Κρήτης) βγήκαν οριστικά από το ψυγείο όπου είχαν τεθεί από τον Παπανδρέου – Οζάλ. Οι πολιτική του Γιάννου Παπαντωνίου ώθησε πολύ μπροστά τις έρευνες στον Ελληνικό θαλάσσιο χώρο και οι τούρκοι απαίτησαν μερίδιο στο Β.Α. τμήμα. Όταν αργά κατάλαβαν ότι ο ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ δεν είναι το μοναδικό κοίτασμα αλλά υπάρχει πληθώρα κοιτασμάτων και στο Ν. Αιγαίο επεχείρησαν να ελέγξουν την περιοχή αυτή. Επεκτείνοντας το παιχνίδι ο έλεγχος της περιοχής του Ν.Α. Αιγαίου οδηγεί εκεί που πραγματικά παίζονται τεράστια συμφέροντα. Η λεκάνη της Α. Μεσογείου.


Tελικά αυτά τα περίφημα κοιτάσματα βρίσκονται σε περιοχές που προκαλούν θερμά επεισόδια;

Για να κατανοήσει κάποιος καλύτερα το μέγεθος των κοιτασμάτων που υπάρχουν στο Αιγαίο παραθέτουμε στο χάρτη τις ακριβείς περιοχές όπου όχι απλά υπάρχουν ενδείξεις για την ύπαρξη πετρελαίου αλλά έχουν πραγματοποιηθεί μελέτες με θετικά απότελέσματα. Mε μια προσεκτική παρατήρηση θα διαπιστώσετε ότι οι “γκρίζες ζώνες” δεν είναι τίποτε άλλο παρά πετρελαιοφόροι ορίζοντες.
1.. Κοίτασμα της θέσης Μπάμπουρας: Περιεκτικότητα 1 με 1.1 δις βαρέλια
1.a. Κοίτασμα «Δομή EAST Θάσου» ανατολικά της Θάσου. Περιεκτικότητα 250.000.000 βαρέλια χαμηλού ειδικού βάρους και 380.000.000 βαρέλια υψηλού ειδικού βάρους. Επίσης 1,5 cm3 φυσικού αερίου. Βάθος μέχρι 4300 πόδια. Εκμετάλλευση NAPC Π Κοινοπραξία βορείου Αιγαίου. Στη ίδια περίπου θέση βρίσκεται το κοίτασμα «Βόρειος Πρίνος, Νέα Πέραμος, Αθως». Περιεκτικότητα 400 εκ.βαρέλια, ποιότητας χαμηλού ειδικού βάρους.
1.b. Κοιτάσματα Επανομής-Σιθωνίας και Θερμαϊκού (80 εκατ. βαρέλια)
2 και 2.a. Πετρελαιοφόρος ορίζοντας Β.Α. Αιγαίου. Στις 3 περιοχές που σημειώνονται έχουν έκδηλώσει ενδιαφέρον αμερικανικές εταιρίες και έχουν κινήσει το ενδιαφέρον του πατέρα Μπους ο οποίος έχει επισκευτεί 2 φορές την περιοχή αυτή. Και στα 3 κοιτάσματα υπολογίζεται ότι υπάρχουν πάνω από 320.000.000 βαρέλια
3.. Κοίτασμα Ικαρίας Π 120.000.000 βαρέλια
4.. Κοίτασμα με άλλα 70.000.000 βαρέλια
5.. και 6.. Κοιτάσματα Κρήτης που ξεπερνούν το 1 δις βαρέλια. Ένα από αυτά βρίσκεται πολύ κοντά στη ΓΑΥΔΟ
7.. Κοίτασμα Δωδεκανήσου κοντά στο Καστελόριζο. 150.000.000 βαρέλια
8.. Κοίτασμα Κυκλάδες (100 εκατ. βαρέλια)
9.. Κοίτασμα Σκόπελος( 60 εκατ. βαρέλια)
Επίσης Βόρεια και Νότια της Λέσβου υπάρχουν άλλα δύο κοιτάσματα που το 90% του πετρελαιοφόρου ορίζοντα βρίσκεται εντός της Τουρκικής επικράτειας.

Οι γεωτρήσεις

Μέχρι το 1999 είχαν πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα 172 γεωτρήσεις και από αυτές μόνο οι 12 έγιναν στο Αιγαίο. Η πρώτη φορά που πραγματοποιήθηκε γεώτρηση στο Νότιο Αιγαίο ήταν κατά την περίοδο 1963-1965 όταν η εταιρία SAFOR πραγματοποίησε στη Ρόδο δυο χερσαίες γεωτρήσεις που απέβησαν άγονες.
Αλλη μια εταιρία επεχείρησε έρευνες στο Νότιο Αιγαίο ήταν η εταιρία OCEANIC, αμερικανικών συμφερόντων, κάνει έρευνες στο Αιγαίο αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Με την ανατροπή της Χούντας η κυβέρνηση Καραμανλή κάνει σύμβαση μεταξύ της ελληνικής Δημόσιας Επιχείρησης Πετρελαίου (ΔΕΠ) και της DENISON CORPORATION, που είναι μια από τις δυο ισχυρότερες στην αγορά πετρελαιοειδών στον κόσμο. Αυτή η σύμβαση Καραμανλή προέβλεπε γεωτρήσεις στη Θάσο και επέκτασή τους σε ολόκληρο το Αιγαίο.
Παρά το γεγονός ότι η Τουρκία έβγαλε το ωκεανογραφικό “ΧΟΡΑ” το 1976 οι έρευνες συνεχίστηκαν. Όταν ανέλαβε ο Ανδρέας Παπανδρέου οι έρευνες διενεργήθηκαν από το 1981 έως το 1986 με την διαφορά ότι στο παιχνίδι μπήκε τότε και η ARAMCO, η οποία μαζί με την DENISON διεκδικούσαν τα πετρέλαια στο Αιγαίο. Διευκρινίζουμε ότι η ARAMCO αποτελούσε τότε κοινοπραξία των εταιριών TEXACO, SOCAL, ESSO, MOBIL. Η DENISON ανήκε στην πολυεθνική OXYDENTAL (του Αrmand Hammer, ο οποίος είχε αναλάβει διαμεσολαβητικό ρόλο μεταξύ Ρήγκαν και Γκορμπατσόφ για να φθάσουν στη συμφωνία της Γιάλτας) και υποστηριζόταν από το Σταίητ Ντηπάτρμεντ.
Όταν η ΟΧΥDENTAL άρχισε να αισθάνεται την ασφυκτική πίεση της Αραβικής ΑRAMCO και την διάθεση του Παπανδρέου να δώσει το φιλέτο του «Μπάμπουρα» στους Αραβες ζήτησε την παρέμβαση του Στέιτ Ντηπάρτμεντ. Ακολούθησε το 1987 η ανοιχτή απειλή του Τούρκου πρωθυπουργού Τουργκούτ Οζάλ να απειλήσει με πόλεμο την Ελλάδα. Για όσους θυμούνται τότε ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία που αμφισβητήθηκε ανοιχτά η ισορροπία 7 προς 10. Στις εφημερίδες της εποχής έκανε την εμφάνισή του ένα έγγραφο αυτό (με ημερομηνία 21 Μαρτίου 1987) το οποίο είχε την υπογραφή του τότε υπουργού Αμυνας της Αμερικής Κάσπαρ Ουάϊνμπεργκερ και απευθυνόταν στον αρχιστράτηγο του ΝΑΤΟ Ρίτσαρντ Περλ το οποίο έδωσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία στους Τούρκους να αμφισβητήσουν το νομικό καθεστώς της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο.
Όταν το ωκεανογραφικό των Τούρκων “ΣΙΣΜΙΚ” κάνει την εμφάνιση του ανοικτά της Λέσβου συνοδευόμενο από αντιτορπιλικά και φρεγάτες, ενώ η 4η Αποβατική Στρατιά της Σμύρνης τίθεται σε πλήρη ετοιμότητα, η Ελλάδα και Τουρκία φθάνουν στα πρόθυρα πολέμου.
Προσέξτε τώρα! Ο Παπανδρέου κατανοώντας καλά την Αμερικανική Πολιτική κάνει μια κίνηση καλής θέλησης, βάζοντας τον τότε υπουργό Βιομηχανίας Αναστάσιο Πεπονή να δηλώσει ότι δεν τίθεται θέμα εξαγοράς μετοχών της DENISON από την ελληνική ΔΕΠ. Ετσι φθάσαμε στο Νταβός, όπου και επίσημα πλέον δέχθηκε η Ελλάδα ότι το ζήτημα των πετρελαίων του Αιγαίου αποτελεί διεθνή και όχι εσωτερική της υπόθεση. Εκεί λοιπόν Παπανδρέου και Οζάλ συμφώνησαν να σταματήσουν οι έρευνες για τα πετρέλαια στη Θάσο και να μπει στο ράφι το κυπριακό πρόβλημα. Αργότερα, όπως είναι γνωστό, η Ελλάδα αποκήρυξε το Νταβός καθώς ο Ανδρέας Παπανδρέου είπε το περίφημο “mea culpa” “ήταν λάθος”.
Το 1991 ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης συναντιέται στο Παρίσι με τον τότε πρωθυπουργό της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ με θέμα το Κυπριακό. Στο περιθώριο της συνάντησης έκαναν την εμφάνισή τους δύο χάρτες όπου καταγράφονταν οι εταιρίες στις οποίες έχουν ανατεθεί κατά καιρούς οι έρευνες ελληνικών πετρελαϊκών κοιτασμάτων τόσο στο Βόρειο όσο και στο Νότιο Αιγαίο. Μέχρι τότε όλες οι αναθέσεις είχαν γίνει σύμφωνα με το νόμο 98/75. Στους χάρτες αυτούς υπήρχαν τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας σχηματισμένα με μια μπλε γραμμή. Στον δεύτερο χάρτη υπήρχαν όλες οι αμφισβητούμενες περιοχές της ελληνικής υφαλοκρηπίδας που διεκδικούσε η Αγκυρα με κόκκινες διαγραμμίσεις. Κατά την περίοδο αυτή εισέρχεται στο παιχνίδι των ερευνών στο Αιγαίο και η Γαλλική εταιρία Beicip.
Το 1994 αρχίζει μια νέα φάση, που κατέληξε στην εκμετάλλευση του “Πρίνου”. Το ίδιο διάστημα όμως συνέπεσε και η ένταση στις σχέσεις των δύο χωρών. Μέχρι αυτή την χρονιά οι Αμερικανικές εταιρίες σαφώς και γνώριζαν περισσότερα από τις Ελληνικές Κυβερνήσεις σχετικά με την ύπαρξη πετρελαίου στο Αιγαίο αλλά οι οικονομικές συγκυρίες ωθούσαν τις πετρελαϊκές εταιρίες στην μη εκμετάλλευση αυτών των κοιτασμάτων.
Από τότε πολλές εταιρίες έχουν αναλάβει την έρευνα για κοιτάσματα πετρελαίου. Το 1995 αποτέλεσε μια χρονιά «σταθμός» στην έρευνα που πραγματοποιήσαμε. Το Καλοκαίρι της χρονιάς αυτής ο τότε Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, λαμβάνει ένα άκρως απόρρητο σήμα από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών. Στο έγγραφο αυτό σύμφωνα με απόλυτα εξακριβωμένες πληροφορίες ένας Αμερικανικός δορυφόρος υψηλότατης τεχνολογίας ανακάλυψε και φωτογράφισε κοιτάσματα πετρελαίου στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο. Στην ενημέρωση της ΕΥΠ γινόταν λόγος για ένα κοίτασμα που ξεκινάει από τις βραχονησίδες Ιμια και κάνοντας ένα “S” και καταλήγει στη Γαύδο. Πολλά ΜΜΕ τότε έσπευσαν να γράψουν ότι η αποκάλυψη πετρελαίου στο Αιγαίο θα είχε γνωστοποιηθεί από τους Αμερικανούς και στις αρμόδιες Τουρκικές Υπηρεσίες. Ακολούθησαν η κρίση των Ιμίων καθώς και η ανοιχτή αμφισβήτηση της Ελληνικότητας της Γαύδου.

1987: H χρονιά που ανακαλύφθηκαν οι Γκρίζες Ζώνες

Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1997 μια συνέντευξη στους FINANCIAL TIMES πυροδοτεί αλυσιδωτές αντιδράσεις στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, ο τότε διευθυντής πετρελαίων του Πρίνου στην Ελλάδα δήλωσε στους F.T. ότι « Μετά τον Μάρτιο του 1987 καθιερώθηκαν ουσιαστικά στην περιοχή “γκρίζες” οικονομικά ζώνες και δεν επιτρέπονται από την Ελληνική Κυβέρνηση γεωτρήσεις πέραν των 6 μιλίων, αλλά πάνω από την ελληνική υφαλοκρηπίδα.»

Μάλιστα ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Ρέππας είχε παραδεχτεί ότι η γεώτρηση στην περιοχή είχε ακυρωθεί λέγοντας χαρακτηριστικά ότι

«Το 1987 υπήρξε “χρονιά τομή”. Θυμάστε τι έγινε τότε και γνωρίζετε πολύ καλά με ποια συνέπεια η Ελληνική Κυβέρνηση υπερασπίστηκε τα συμφέροντα και τα δικαιώματα της χώρας. Δεν υπάρχει πρόοδος για το συγκεκριμένο θέμα, λόγω της στάσης που κρατάει η άλλη πλευρά.Βεβαίως, γνωρίζετε επίσης τις διαφωνίες οι οποίεςδιατυπώνονται από πολλές πλευρές για το εύρος, για την έκταση των θαλασσίων υδάτων, στα οποία έχει την κυριαρχία και την ασκεί κάθε χώρα. Εμείς έχουμε ξεκάθαρες θέσεις σ` αυτό. Και βεβαίως, το αρμόδιο υπουργείο αναλαμβάνει πρωτοβουλίες σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, προκειμένου να αξιοποιήσουμε τα κοιτάσματα που πιθανώς υπάρχουν. Για το συγκεκριμένο θέμα και τις σχετικές λεπτομέρειες, πιστεύω ότι όταν απευθυνθείτε αρμοδίως θα τις έχετε. Αυτό το οποίο κάνουμε είναι να διασφαλίζουμε τα συμφέροντά μας, αφού λάβουμε υπόψη μας γενικότερες συνθήκες και προϋποθέσεις οι οποίες πρέπει να υπάρχουν, ώστε να προωθούμε την πολιτική μας χωρίς να δημιουργούμε προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Με άλλα λόγια, να μη δημιουργούμε προβλήματα μόνοι μας, στον εαυτό μας….»

Στην καθιερωμένη ενημέρωση των συντακτών εκείνης της ημέρας έγινε ένας πολύ σημαντικός διάλογος ανάμεσα στους δημοσιογράφους και στον κ. Ρέππα ο οποίος παρατίθεται αυτούσιος:

ΜΑΡΔΑΣ: Από εδώ και πέρα. Θέλω να ρωτήσω το ελληνικό κράτος διατηρεί το δικαίωμα να κάνει έρευνες πετρελαίου πάνω στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, ανοιχτά της Θάσου;
ΡΕΠΠΑΣ: Το ελληνικό κράτος διατηρεί στο ακέραιο όλα τα δικαιώματα τα οποία έχει και προβλέπονται από τις ισχύουσες διατάξεις, από το νομικό πλαίσιο το οποίο υπάρχει γι` αυτά τα θέματα. Οι χειρισμοί οι οποίοι γίνονται, αυτό λαμβάνουν υπόψη τους, όπως και άλλα στοιχεία τα οποία δεν μπορούμε να αγνοήσουμε.
ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Γιατί δεν κάνει τότε, κύριε Υπουργέ, γεωτρήσεις;
ΡΕΠΠΑΣ: Αυτό είναι κάτι για το οποίο δεν θα αποφασίσουμε εμείς εδώ. Είναι κάτι το οποίο το Υπουργείο που το χειρίζεται αρμοδίως ως αντικείμενο, θα το αντιμετωπίσει.
ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Η Κυβέρνηση λέω, γιατί δεν κάνει;
ΡΕΠΠΑΣ: Ασφαλώς, η Κυβέρνηση θα κάνει αυτό το οποίο πρέπει να κάνει. Αλλά, δεν θα το κάνει υπό το βάρος των εντυπώσεων, αλλά υπό το πρίσμα της ευθύνης η οποία πρέπει να διακρίνει αυτές τις πρωτοβουλίες με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, το συμφέρον του λαού μας. Να είστε σίγουροι ότι γίνεται το καλύτερο.
ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δηλαδή, το συμφέρον είναι να μην κάνει.
ΡΕΠΠΑΣ: Αυτό το λέτε εσείς.
ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Οχι. Αυτό μας λέτε εσείς.
ΡΕΠΠΑΣ: Αυτό το λέτε εσείς. Γιατί αυτό το θέμα το οποίο -όπως είπε ο κ. Μαρδάς- εδώ και πάρα πολλά χρόνια είναι σε εκκρεμότητα (από τότε έχουν μεσολαβήσει πολλές κυβερνήσεις) μας έχει απασχολήσει και μας απασχολεί. Είναι θέμα που έχει κριθεί γιατί έχει κατ` επανάληψη συζητηθεί δημοσίως. Και έχει αποτελέσει, αν θέλετε, ένα στοιχείο το οποίο συνεκτίμησε ο ελληνικός λαός, προκειμένου να σταθμίσει την ψήφο του. Λοιπόν, είναι ένα θέμα το οποίο χειριζόμαστε πολύ υπεύθυνα.
ΠΟΥΛΙΔΟΥ: Θέλω να ρωτήσω, τι γίνεται με τη διαδικασία των Εμπειρογνωμόνων και αν έχει στείλει η Αθήνα την απάντηση της στο δεύτερο τουρκικό υπόμνημα.
ΡΕΠΠΑΣ: Εχει ετοιμαστεί και σήμερα αποστέλλεται η απάντηση των Ελλήνων Εμπειρογνωμόνων.
ΠΟΥΛΙΔΟΥ: Κοινή συνάντηση προβλέπεται;
ΡΕΠΠΑΣ: Το θέμα αυτό της συνάντησης παραμένει ανοιχτό. Εχει “παγώσει” για την ώρα, επειδή ακριβώς θεωρούμε ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις οι οποίες είναι απαραίτητες, δεν υπάρχει το “κατάλληλο  περιβάλλον”.
ΦΑΣΟΥΛΑΣ: Κύριε Εκπρόσωπε, ανησυχεί και πόσο ανησυχεί η Ελληνική Κυβέρνηση μετά τις χθεσινές και προχθεσινές εξαγγελίες των Τούρκων για πρόσθετα στρατιωτικά μέτρα στην Κύπρο, θα ιδρύσουν στρατιές, θα ιδρύσουν μεραρχίες, τάγματα, ένα σωρό τέλος πάντων στρατιωτικές μονάδες. Κατά πόσο ανησυχεί η Ελληνική Κυβέρνηση;
ΡΕΠΠΑΣ: Η Ελληνική Κυβέρνηση προβληματίζεται, όταν η άλλη πλευρά εκφράζεται μ` έναν τέτοιο τρόπο, ο οποίος είναι δηλωτικός της απαρέσκειάς της σε πρωτοβουλίες που έχει αναπτύξει ο διεθνής παράγων, προκειμένου να υπάρχει εξομάλυνση των σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες. Αυτό το οποίο αναφέρετε εσείς ως ένταση εξοπλισμών στην άλλη πλευρά, μπορεί να είναι και μία απάντηση σε όλους εκείνους οι οποίοι θεωρούν ότι η εξωτερική πολιτική που ασκεί η Κυβέρνηση δεν είναι
αποτελεσματική. Το ότι ενοχλείται η άλλη πλευρά, σημαίνει ότι έχουμε πετύχει, σε μεγάλο βαθμό, τους στόχους που θέσαμε ευθύς εξ αρχής, με αποτέλεσμα η άλλη πλευρά να οδηγείται σε τέτοιου είδους επιλογές και κινήσεις οι οποίες είναι αδιέξοδες. Και πρέπει να το πούμε αυτό, γιατί έτσι δεν πρόκειται να επιτύχει να λύσει οποιοδήποτε πρόβλημα. Αυτό το οποίο πρέπει να κάνει η Τουρκία, και οι εκπρόσωποί της, είναι από τη δική της πλευρά, με λόγους αλλά κυρίως με έργα να συμβάλλει, ώστε να υπάρχει μία εποικοδομητική προσέγγιση σε όλα τα προβλήματα τα οποία υπάρχουν στην περιοχή, με κορυφαίο το κυπριακό πρόβλημα, ώστε να ανοίξουν από κει και πέρα οι δυνατότητες για μια προσέγγιση μεταξύ των δύο χωρών.

Τον Σεπτέμβριο του 1998 αρχίζει η γεώτρηση στον «Πρίνο Γ», σε απόσταση 2,5-3 ναυτικών μιλίων από τα ήδη υπό εκμετάλλευση κοιτάσματα του Πρίνου, τα οποία βρίσκονται δυτικά της Θάσου. Η έρευνα στον «Πρίνο Γ» διενεργείται με γεωτρύπανο της αμερικανικής εταιρείας Thronton, ενώ στην περιοχή εκτελούσε έρευνες μέχρι το τέλος του έτους το ειδικό ωκεανογραφικό σκάφος Western Pride.

O E. Κουλουμπής παραδέχεται την ύπαρξη πετρελαίων στο Αιγαίο

Κατά την περίοδο αυτή η Ελληνική Κυβέρνηση δέχεται τα πυρά της αντιπολίτευσης σχετικά με το καθεστώς που επικρατεί στις υποθαλάσσιες έρευνες στο Αιγαίο. Η πρώτη επίσημη παραδοχή Ελληνα Πολιτικού ότι στο Αιγαίο υπάρχει πετρέλαιο έγινε την Δευτέρα 27 Νοεμβρίου του 2000 από τον τ. υπουργό Ευάγγελο Κουλουμπή ο οποίος δημοσίευσε ένα άρθρο στο οποίο γίνεται σαφέστατη αναφορά στα όσα αναφέραμε στο πρώτο μέρος της έρευνάς μας για την ύπαρξη πετρελαίων στο Αιγαίο.
Ο τ. υπουργός αναφέρει συγκεκριμένα: “Εδώ και πολλά χρόνια Έλληνες και ξένοι επιστήμονες πίστευαν ότι υπάρχουν σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου στον Ελληνικό χώρο. Το μοναδικό όμως κοίτασμα που αξιοποιήθηκε μέχρι τώρα στην Ελλάδα είναι του Πρίνου στη θαλάσσια περιοχή της Θάσου. Ήταν ένα κοίτασμα σημαντικό που έδινε 30.000 βαρέλια και κάλυπτε περίπου το 10% των αναγκών της χώρας” (τώρα βρίσκεται στο τέλος του).
Στη χώρα μας έχουν γίνει εκτεταμένες έρευνες που κάλυψαν μεγάλα τμήματα του Ελληνικού χώρου. Κυρίως στο Ιόνιο και στο Αιγαίο.
Στο Ιόνιο, παρόλο που υπήρχαν σοβαρές ενδείξεις για ύπαρξη κοιτασμάτων (Παξοί, Ζάκυνθος) μετά από πολλές και δαπανηρές ερευνητικές εργασίες, τελικά βρέθηκε το 1983 στη θαλάσσια περιοχή του Κατάκωλου ένα μικρό κοίτασμα με πολύ υψηλό όμως κόστος εξαγωγής (1000 βαρέλια την ημέρα με κόστος 40 δολάρια το βαρέλι).
Αντίθετα στο Αιγαίο μετά από έρευνες είμαστε πια σίγουροι ότι υπάρχει πετρέλαιο. Σε δύο περιοχές έχουμε βέβαιες ενδείξεις ότι υπάρχουν σοβαρά κοιτάσματα που μπορεί να καλύψουν ακόμη και μέχρι το σύνολο των αναγκών της χώρας.
Το κακό όμως είναι ότι και οι δύο αυτές περιοχές αμφισβητούνται από τους Τούρκους.
1. Περιοχή κοντά στη Λήμνο και τη Μυτιλήνη. Από έρευνες που έγιναν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου. Μάλιστα οι έρευνες που έγιναν από τη Γαλλική εταιρεία Beicip για λογαριασμό της ΔΕΠ δείχνουν εκτός από αυτή την περιοχή ότι υπάρχουν και άλλες πολύ ενδιαφέρουσες πετρελαϊκά περιοχές στο Νότιο Αιγαίο.
2. Περιοχή Μπάμπουρα ανατολικά της Θάσου. Είναι μια περιοχή που τμήματά της αμφισβητούνται από τους Τούρκους (βρίσκονται μεταξύ 6 και 12 μιλίων των Ελληνικών χωρικών υδάτων). Από έρευνες που έγιναν σ’ αυτήν τη περιοχή υπάρχει βεβαιότητα για πετρελαϊκό δυναμικό που κυμαίνεται από 120 έως 200 εκατομμύρια απολήψιμα βαρέλια, που θα μπορούσε να καλύψει το 40% περίπου των αναγκών της χώρας και για πολλά χρόνια.
Για τα κοιτάσματα πετρελαίου στον Μπάμπουρα απειλήθηκε ελληνοτουρκική σύρραξη. Στην πρόθεση της Ελλάδας να προχωρήσει σε εκμετάλλευση των κοιτασμάτων στη θέση Μπάμπουρα η Τουρκία έγινε απειλητική «υπενθυμίζοντας» τη «συμφωνία» της Βέρνης (1976 Καραμανλής – Ετσεβίτ) και αργότερα τη «συμφωνία» της Βουλιαγμένης (1988 Παπανδρέου – Oζάλ). Τις δύο αυτές «συμφωνίες» που αναφέρουν οι Τούρκοι, η Ελλάδα, από ό,τι τουλάχιστον γνωρίζω, δεν δέχεται την ύπαρξή τους.
Πάντως ανεξάρτητα αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν μπροστά στα νέα δεδομένα των σχέσεων της Τουρκίας και με την Ελλάδα και με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις προοπτικές που διανοίγονται, πιστεύω ότι ο Έλληνας Υπουργός των Εξωτερικών έχει χρέος να βάλει το θέμα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Και συγκεκριμένα στα Μέτρα Oικοδόμησης Εμπιστοσύνης.

Λαφαζάνης: Γιατί δεν προχωρούμε σε εξορύξεις;

«Στη χώρα μας, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, υπάρχουν σοβαρές δυνατότητες, κατόπιν συστηματικών και επίμονων προσπαθειών, να εξευρεθούν σημαντικά και προσοδοφόρα κοιτάσματα πετρελαίου που θα άνοιγαν νέους δρόμους για την ελληνική οικονομία. Τα τελευταία, όμως, χρόνια η έρευνα για την ανεύρεση κοιτασμάτων πετρελαίου, που από το 98 έχουν αναλάβει τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ (ΕΛ.ΠΕ) στα οποία συγχωνεύθηκε η Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου- Έρευνα και Εκμετάλλευση Υδρογονανθράκων (ΔΕΠ-ΕΚΥ), έχει υποβαθμιστεί απολύτως μέχρι πλήρους εγκαταλείψεως. Είναι χαρακτηριστικό γι αυτό ότι οι δαπάνες για έρευνα πετρελαίου ακολουθούν χρόνο με το χρόνο φθίνουσα πορεία (΄98- 1,4 δις, ΄99- 0,5 δις) με αποτέλεσμα το 2000 να έχει διατεθεί το ασήμαντο ποσό των 300 εκ. δραχμών, ενώ το σχετικό ανθρώπινο ερευνητικό δυναμικό έχει μειωθεί από 269 εργαζόμενους σε μόλις 70 εργαζόμενους σήμερα.»
Φυσικά τα παραπάνω δεν θα είχαν ιδιαίτερη σημασία αν αποτελούσαν αποτέλεσμα κάποιας έρευνας δημοσιογραφικής. Δυστυχώς όμως τα παραπάνω ανήκουν σε Ελληνα Βουλευτή και μάλιστα σε επερώτηση στη Βουλή. Πρόκειται για τον βουλευτή κ. Λαφαζάνη ο οποίος στις 29 Μαρτίου 2001 κατέθεσε την ερώτηση που αν μη τι άλλο αποδεικνύει ότι έρευνες στο Αιγαίο γινόντουσαν και μάλιστα με θετικά αποτελέσματα.
Οι εταιρίες στις οποίες είχε ανατεθεί από την Ελληνική κυβέρνηση η έρευνα πετρελαίων στο Αιγαίο είναι Πολυεθνικές. Πρόκειται για τις, ΤRITON, MOL, UNION TEXAS και όχι μόνο. Ειδικά για τις εταιρίες αυτές πιστεύεται ότι το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει σαφή εικόνα των αποτελεσμάτων των ερευνών που πραγματοποίησαν.
Στην Απογευματινή της 10/2/2002 δημοσιεύτηκε ένα άρθρο σχετικά με τα σημεία που θα συζητούσαν οι Παπανδρέου-Τζεμ στην Κων/λη στις 12/2. Ένα από αυτά τα θέματα σύμφωνα με την εφημερίδα ήταν και το πετρέλαιο!
Ο καθηγητής κ. Λέκκας σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «ΡΟΔΙΑΚΗ» αλλά και σε συνεργάτη των Aegean Times, απέρριψε κάθε πιθανότητα ύπαρξης πετρελαίων στο Αιγαίο. Απορίας άξιο είναι όμως ότι απέρριψε την ύπαρξη ακόμη και του κοιτάσματος της θέσης «Μπάμπουρας» στο Β. Αιγαίο λέγοντας χαρακτηριστικά ότι ακόμη και αν υπάρχουν κοιτάσματα πετρελαίου στο Αιγαίο αυτά είναι αμελητέα αφού πριν 15 εκατομμύρια χρόνια η σημερινή Ελλάδα αποτελούσε μια χερσόνησο γης και πουθενά δεν υπήρχε θάλασσα που αποτελεί τον απαραίτητο παράγοντα για την δημιουργία πετρελαίου. Όμως η άποψή του αυτή έρχεται σε αντίθεση με αυτή του τ. Κοσμήτορα της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Παπαγεωργόπουλου ο οποίος έχει παραδεχτεί δημόσια την ύπαρξη του κοιτάσματος στη θέση «Μπάμπουρα» λέγοντας χαρακτηριστικά ότι με την τότε τεχνολογία η μέγιστη ποσότητα πετρελαίου που μπορεί να αντληθεί από αυτό το κοίτασμα φτάνει τα 200.000.000 βαρέλια, ποσότητα που αρκεί να καλύψει το 40% των εθνικών μας αναγκών για 25 χρόνια. Φυσικά η άποψη του κ. Λέκκα για το Ν. Αιγαίο ελέγχεται αφού με βάση τις έρευνες που έχει κάνει η Γαλλική εταιρία Βeicip έχουν πραγματοποιηθεί τουλάχιστον δύο διδακτορικά σε Γαλλικά Παν/μια που παραδέχονται την ύπαρξη πετρελαίων στο Καστελόριζο και Δυτικά της Ρόδου. Στα διδακτορικά αυτά αναφέρεται ότι μία από τις γεωλογικές προϋποθέσεις για την ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου είναι η ύπαρξη ιζηματογενών πετρωμάτων. Στην περίπτωση του Αιγαίου, τα πετρώματα αυτά άρχισαν να σχηματίζονται πριν 150 εκατομμύρια χρόνια, όταν στη θέση της Ελλάδος υπήρχε θάλασσα. Σταδιακά, μέχρι πριν 13 εκατομμύρια χρόνια, αναδύθηκε η Αιγαϊδα, μια τεράστια χερσόνησος που ένωνε την Ελλάδα με τη Μικρά Ασία. Πριν από 5 εκατ χρόνια, λόγω των τεκτονικών ανακατατάξεων, η Μεσόγειος χώρισε τη γη στα δύο. Στο υπέδαφος του Αιγαίου λοιπόν υπάρχουν οι προϋποθέσεις (ιζηματογενή πετρώματα και ζωντανοί οργανισμοί) που εγκλωβίστηκαν στο υπέδαφος και μετά από εκατομμύρια χρόνια μετασχηματίσθηκαν σε υδρογονάνθρακες.
Στον επίλογο αυτής της έρευνας έχουμε να παρατηρήσουμε ότι αρκετοί ήταν αυτοί που πρότειναν την μη δημοσιοποίηση των στοιχείων της έρευνας επικαλούμενοι την αντίδραση των Τούρκων οι οποίοι εποφθαλμιούν τα κοιτάσματα πετρελαίου του Αιγαίου. Η απάντησή μας σε όλους αυτούς προέρχεται από το στόμα ανώτερου Κυβερνητικού παράγοντα ο ποίος δήλωσε «ΝΑ ΕΙΣΤΕ σίγουροι ότι ακόμη και αν δεν υπήρχαν τα πετρέλαια οι τούρκοι θα έβρισκαν χίλιους λόγους για να προβάλλουν τις διεκδικήσεις τους». Μήπως τελικά σήμερα που οι Τούρκοι έχουν ρίξει το βάρος στα κοιτάσματα της Κασπίας είναι η καλύτερη περίοδος για να κάνουμε επιτέλους αυτό που επί 30 χρόνια καθυστερούμε;
Οσο γι αυτούς που πιστεύουν ότι στο Αιγαίο δεν υπάρχει πετρέλαιο ας ανατρέξουν στα αρχεία του τ. υπουργείου Βιομηχανίας και θα διαπιστώσουν ότι σχεδόν το μισό Αιγαίο έχει δεσμευτεί από ξένες πολυεθνικές εταιρίες για αποκλειστική έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων. Αν η θεωρία του κ. Λέκκα ευσταθούσε δεν υπήρχε περίπτωση οι μεγαλύτερες εταιρίες πετρελαίου κυριολεκτικά να «σφάζονται» ποια θα αποκτήσει το αποκλειστικό δικαίωμα ερευνών από την Ελληνική Κυβέρνηση.

Αναδημοσίευση απο εδω

Το σήριαλ συνεχίζεται με τους Τούρκους και τους υποκινητές τους να …απειλούν…και να απειλούν….

Hellas oil

Του Γ. Ι. ΔΗΜΗΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗ

Ο κύβος ερρίφθη. Η κυβέρνηση ύστερα από μυστικές διεργασίες περίπου 3 μηνών φέρεται, σύμφωνα με πληροφορίες, αποφασισμένη να εξετάσει την πιθανότητα διενέργειας διεθνούς διαγωνισμού προκειμένου να παραχωρήσει σε διεθνή όμιλο τα δικαιώματα έρευνας, εξόρυξης και αξιοποίησης των πετρελαϊκών κοιτασμάτων της χώρας.

Τους τελευταίους μήνες στο υπουργείο Ανάπτυξης επικρατεί αναβρασμός, καθώς στις αρχές Σεπτεμβρίου (όπως είχε αποκαλύψει η «Οικονομία» στις 4/9/2005) επισκέφθηκε τον υπουργό Δημήτρη Σιούφα και τον υφυπουργό Οικονομίας Πέτρο Δούκα ένας από τους ισχυρότερους άνδρες στον πετρελαϊκό χώρο, ο πρόεδρος της Royal Dutch-Shell (για το τμήμα της εμπορίας), δρ Ρομπ Ρουντς. Το στέλεχος της πολυεθνικής εταιρείας εξήγησε τότε στους δύο υπουργούς ότι στα στρατηγεία του Λονδίνου και των ΗΠΑ έχουν σχεδιάσει λεπτομερείς γεωπολιτικούς χάρτες, οι οποίοι δείχνουν ότι η χώρα μας παρουσιάζει ενδιαφέρον για έρευνες.

Τα στοιχεία μάλιστα έδειχναν ότι οι πιθανότητες άντλησης και εκμετάλλευσης αργού πετρελαίου είναι 3%, δηλαδή υψηλότερες σε σχέση με το 0,8% που απαιτείται για να ξεκινήσουν έρευνες σε κοιτάσματα. Ο ίδιος αποκάλυψε μάλιστα μεταξύ άλλων ότι οι περιοχές (σύμφωνα με την αγγλο-ολλανδική πολυεθνική Royall Dutch-Shell) που προσφέρονται για έρευνα και εκμετάλλευση βρίσκονται κυρίως σε τρεις ζώνες:

* Στο Κεντρικό και Βόρειο Αιγαίο.

* Στο Ιόνιο Πέλαγος από τον άξονα ανοιχτά της βορειοδυτικής Πελοποννήσου ώς τους Παξούς.

* Στις ακτές της Ηπείρου, στο ύψος της Πάργας.

Σύμφωνα με τις ίδιες αναλύσεις, στη Δυτική Ελλάδα, ανάμεσα στα Ιόνια Νησιά και στις ακτές της Στερεάς ώς τις ακτές της Ηπείρου, πιθανολογείται ότι υπάρχουν αποθέματα αποτελούμενα από τουλάχιστον 2 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο, τα οποία καλύπτουν, εφόσον γίνουν οι κατάλληλες επενδύσεις και αντληθούν, τις πετρελαϊκές ανάγκες της χώρας μας για 20 χρόνια (σ.σ.: η Ελλάδα καταναλώνει 100 εκατομμύρια βαρέλια τον χρόνο σε κατεργασμένα προϊόντα).

Τι θα γίνει με τα κοιτάσματα του Αιγαίου

Ο Ρ. Ρουντς προσπάθησε σε εκείνη τη συνάντηση, όπως αναφέρουν σχετικές πληροφορίες, μέσω του Δημήτρη Σιούφα να διασφαλίσει την υπόσχεση ότι θα παραχωρηθούν οι σχετικές άδειες από τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ) που κατέχουν τα δικαιώματα, όμως ο αρμόδιος υπουργός απέφυγε να δεσμευτεί.
Εκτοτε με απόλυτη μυστικότητα ξεκίνησε ένας μαραθώνιος από το οικονομικό και το διπλωματικό επιτελείο της κυβέρνησης, καθώς το μεγαλύτερο πρόβλημα εστιάζεται στην παραχώρηση των κοιτασμάτων που βρίσκονται σε περιοχές του βορειοανατολικού Αιγαίου τις οποίες επιχειρεί να αμφισβητήσει η Τουρκία. Σε αυτές η Royal Dutch-Shell εκτιμά μεν ότι έχει σημαντικές πιθανότητες για εξεύρεση κοιτασμάτων που μπορούν να αντληθούν και να εκμεταλλευθούν, όμως η ελληνική διπλωματία ανησυχεί για τις αντιδράσεις που υπάρχουν από την τουρκική πλευρά.
Κορυφαίο στέλεχος του οικονομικού επιτελείου έλεγε στην «Οικονομία» ότι «στην περίπτωση αυτή θα είμαστε πολύ προσεκτικοί, αφού δεν επιθυμούμε να ανακινηθούν προβλήματα διπλωματικής υφής με την Τουρκία. Εφόσον η κυβέρνηση λάβει την οριστική απόφαση να προχωρήσει ένας διεθνής διαγωνισμός τότε ίσως να εξαιρεθούν οι περιοχές του Αιγαίου».

Πάντως, το ίδιο στέλεχος απεκάλυψε ότι στη συνάντηση του υπουργού Ανάπτυξης με τον Ρ. Ρουντς είχε γίνει η επισήμανση από τον πρόεδρο της πολυεθνικής ότι…. η εταιρεία που εκπροσωπεί μπορεί να μεσολαβήσει προς την πολιτική ηγεσία της Αγκυρας, για συνεκμετάλλευση των πετρελαίων, κάτι το οποίο όμως η ελληνική πλευρά απορρίπτει κατηγορηματικά. Η προοπτική αυτή, όμως, είναι βέβαιο ότι θέτει τις προσπάθειες επίλυσης του προβλήματος της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο σε νέο πλαίσιο.

Το σήριαλ συνεχίζεται με τους Τούρκους και τους υποκινητές τους να …απειλούν…και να απειλούν….με ΠΟΛΕΜΟ

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ Ελευθεροτυπία – 11/12/2005

Μαύρος χρυσός και γκρίζα σενάρια

Του Γ.Χ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι στο ελληνικό υπέδαφος ίσως υπάρχουν κοιτάσματα 2 ίσως και 4 δισ. βαρελιών.
«Γνωρίζουμε, με βάση τα στοιχεία που έχουμε συγκεντρώσει κατά καιρούς αλλά και τα θεωρητικά επιστημονικά μοντέλα, ότι είναι πιθανόν η Ελλάδα να “κάθεται” πάνω σε σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Ομως, σε ποιο βαθμό είναι εκμεταλλεύσιμα δεν θα το μάθουμε, εάν δεν ξεκινήσουν συστηματικές έρευνες και γεωτρήσεις». Αυτή είναι η μόνιμη επωδός των τεχνοκρατών που έχουν ασχοληθεί με τις έρευνες υδρογονανθράκων στη χώρα μας.

*Τα αποτελέσματα στηρίζουν την πεποίθηση ειδικών επιστημόνων που θεωρούνται επαΐοντες ότι στο ελληνικό υπέδαφος ίσως υπάρχουν κοιτάσματα 2-4 δισ. βαρελιών, η αξιοποίηση των οποίων θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις, να αναβαθμίσει σημαντικά την οικονομική και τη γεωπολιτική θέση της χώρας. Η άλλη όψη του νομίσματος, βέβαια, είναι ότι στις περισσότερες περιοχές του πλανήτη όπου το υπέδαφος κρύβει πλούτο (από τα διαμάντια της Σιέρα Λεόνε έως τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής)… γίνεται ή έχει γίνει πόλεμος.


Στην Ελλάδα, μετά το «θερμό επεισόδιο» του 1987, ο φόβος προβλημάτων με την Τουρκία έχει αναγάγει τις έρευνες για πετρέλαιο σε θέμα «ταμπού».

*Ετσι, τα στοιχεία που υπάρχουν και ως εκ της φύσεώς τους είναι απόρρητα παραμένουν «κλειδωμένα», χωρίς να έχουν αξιολογηθεί συνολικά από κάποιον κρατικό φορέα. Κατά καιρούς, κομμάτια των ερευνών εμφανίζονται σε διάφορα συνέδρια από ξένους ερευνητές ή άλλοτε «ακούγεται» ότι κάποια στοιχεία κυκλοφορούν (από πλάγιες οδούς) στα γραφεία πολυεθνικών. Επίσης, πολλοί από τους ξένους συμβούλους των κατά καιρούς υπουργών Ενέργειας έφυγαν με αρκετά στοιχεία στα χέρια τους. Ανάλογα, σε διεθνή συνέδρια παρουσιάζονται περισσότερα στοιχεία για το Αιγαίο (μέχρι τη Μύκονο!) από τούρκους ερευνητές, παρά από έλληνες, όπως επισημαίνουν επιστήμονες του χώρου.

*Σύμφωνα με πηγές που έχουν ασχοληθεί στο παρελθόν με τις έρευνες πετρελαίου, η κατάσταση σήμερα έχει ως εξής:

1. Ολες οι εκτιμήσεις, με βάση τα θεωρητικά μοντέλα και τις γεωχημικές μεθόδους, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο ελλαδικός χώρος έχει πολλές περιοχές όπου πιθανόν υπάρχει πετρέλαιο.

2. Οι (απόρρητες) σεισμικές έρευνες («ακτινογραφία» της δομής του φλοιού της Γης, με τεχνητούς κραδασμούς) και οι γεωτρήσεις που έχουν γίνει προσδιορίζουν «πετρελαιοπιθανές» περιοχές στο Ιόνιο, την ηπειρωτική Ελλάδα και το Αιγαίο.

3. Στοιχεία για την ύπαρξη πετρελαίου στον ελλαδικό χώρο έχουν παρουσιαστεί και σε πρόσφατα συνέδρια.

4. Η άνοδος της τιμής του πετρελαίου αναβαθμίζει σημαντικά τα όποια κοιτάσματα υπάρχουν στην Ελλάδα. Το ίδιο γίνεται και με την εξέλιξη της τεχνολογίας, η οποία επιτρέπει πλέον και τον πιο εύκολο εντοπισμό των κοιτασμάτων, αλλά και την αποτελεσματικότερη εκμετάλλευση. Ακόμα και για τα «ξεχασμένα» κοιτάσματα του Κατακώλου και της Επανωμής που δεν θεωρούνταν εκμεταλλεύσιμα στο παρελθόν λόγω μεγάλης περιεκτικότηας σε διοξείδιο του άνθρακα και της μικρής ποσότητάς τους, επιδεικνύεται μεγάλο ενδιαφέρον σήμερα.

*Τα στοιχεία των ερευνών που ήδη έχουν γίνει έχουν καθοριστική σημασία, εξηγούν επιστήμονες που έχουν ασχοληθεί επί δεκαετίες με το θέμα, γιατί μια εταιρεία πρέπει να «ξέρει» πού έχει τις καλύτερες πιθανότητες επιτυχίας, για να επενδύσει τα τεράστια ποσά που κοστίζουν οι έρευνες πετρελαίου, ιδιαίτερα με τις νέες τεχνολογίες.

Ομοίως, η κυβέρνηση πρέπει να γνωρίζει όσο το δυνατόν περισσότερα για το μέγεθος της «πετρελαϊκής πίτας», ώστε να μπορεί να αξιολογήσει τα δεδομένα, να προχωρήσει σε διεθνείς διαγωνισμούς και να διαχειριστεί τις παραχωρήσεις διαφυλάσσοντας τα συμφέροντα της χώρας. Αλλά ακόμα και για να αποφασίσει πώς θα κινηθεί πολιτικά, σε θέματα υφαλοκρηπίδας, επί παραδείγματι.

*Ετσι, λένε οι ίδιες πηγές, είναι απαραίτητος ένας κρατικός φορέας, με δικό του μηχανισμό, ο οποίος θα στέκεται «απέναντι» στις εταιρείες και θα λειτουργεί συμβουλευτικά προς την κυβέρνηση, όπως υπάρχει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης αλλά και οπουδήποτε αλλού γίνονται παραχωρήσεις.

Σήμερα, όμως, εξηγούν, ο φορέας αυτός δεν υπάρχει, καθώς η παλαιά κρατική ΔΕΠ-ΕΚΥ (η θυγατρική της Δημόσιας Επιχείρησης Πετρελαίου που ασχολούνταν με την έρευνα) σήμερα έχει ενσωματωθεί στα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ)τα οποία πλέον είναι ιδιωτική εταιρεία. Συνεργεία γεωτρήσεων και έρευνας, για παράδειγμα, δεν υπάρχουν πια.

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ – 11/12/2005

ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ στην Τρίπολη, οι λιβυκοί χάρτες ώς τα 200 μίλια!
Αγκάθι για Λιβύη… η Γαύδος
ΤΡΙΠΟΛΗ
Αποστολή: ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ

Η Αθήνα επιθυμεί να επεκτείνει το ταχύτερο δυνατόν τη συνεργασία με τη Λιβύη στον ενεργειακό τομέα και στην άντληση πετρελαίου σε περιοχές που θα εκχωρηθούν σε ελληνικά συμφέροντα, αλλά προηγουμένως θα πρέπει να ρυθμιστεί ένα πρόσθετο εμπόδιο, που προέρχεται από την πλευρά της Λιβύης και μάλιστα το υπουργείο Ενεργείας της. Συγκεκριμένα, στους χάρτες, που από το 2004 έχει κυκλοφορήσει το λιβυκό υπουργείο Ενέργειας στο Διαδίκτυο, με τις περιοχές, χερσαίες και θαλάσσιες για πιθανά κοιτάσματα πετρελαίου, η ζώνη οικονομικής εκμετάλλευσης της Λιβύης στη θάλασσα εκτείνεται μέχρι τα 200 ν.μ. Ως εκ τούτου, στην περιοχή οικονομικής εκμετάλλευσής της στη Μεσόγειο, περιλαμβάνεται και η νήσος Γαύδος!


Από το 2004, η ελληνική κυβέρνηση έχει επιχειρήσει, με επισκέψεις υφυπουργών, μεταξύ των οποίων και του υφυπουργού Εξωτερικών Γ. Βαληνάκη, να θέσει «μαλακά» το θέμα αυτό στους Λίβυους αρμόδιους. Η «υπόσχεση» ήταν ότι στον επόμενο χάρτη για τα κοιτάσματα πετρελαίου της Λιβύης, θα έχει αφαιρεθεί η νήσος Γαύδος από τη ζώνη οικονομικής εκμετάλλευσης στη Μεσόγειο.

Ομως, ακόμα και μια τέτοια κίνηση δεν λύνει το θέμα, καθώς η Γαύδος παραμένει αμφισβητήσιμη, στον τομέα της οικονομικής εκμετάλλευσης, αφού το ελληνικό κράτος δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει στα πόσα μίλια εκτείνεται η ελληνική οικονομική ζώνη. (Σ.σ. στην οικονομική ζώνη δεν ασκείται κυριαρχία και έτσι η Γαύδος δεν αποτελεί «γκρίζα ζώνη» για τη Λιβύη, όπως παλαιότερα το είχε επιχειρήσει σε ΝΑΤΟϊκό επίπεδο η Τουρκία πριν από μερικά χρόνια).

Το πρόβλημα αυτό, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, δεν ετέθη από κυβερνητικούς παράγοντες στο τραπέζι των χθεσινών συνομιλιών των δυο αντιπροσωπειών κατά τη διάρκεια της επίσημης επίσκεψης του Προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Παπούλια.

Αναθέρμανση

Ο στόχος της επίσκεψης του Προέδρου της Δημοκρατίας ήταν να αναθερμανθούν οι σχέσεις με τη Λιβύη του Μουαμάρ Καντάφι, που είχαν μαραζώσει μετά τη δεκαετία του 1980 και τις διεθνείς κυρώσεις σε βάρος της Λιβύης από το 1999.

Η καλή σχέση του Κ. Παπούλια ως υπουργού Εξωτερικών με την Τρίπολη θεωρήθηκε από ελληνικής πλευράς ο κατάλληλος καταλύτης για να προωθηθούν οι οικονομικές και εμπορικές σχέσεις, με κύριο στόχο τον τομέα της ενέργειας, όχι τόσο στην αγορά λιβυκού πετρελαίου, αλλά στις δυνατότητες που θα δοθούν σε ελληνικές επιχειρήσεις να δεσμεύσουν περιοχές σε λιβυκό έδαφος και να προχωρήσουν σε εργασίες άντλησης πετρελαίου.

Ηδη τα Ελληνικά Πετρέλαια, από κοινού με αυστραλιανή εταιρεία, συμμετέχουν κατά 20% σε τέτοια επιχείρηση, ενώ ο στόχος είναι να δεσμευθούν δύο περιοχές για τα ελληνικά συμφέροντα. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επέμεινε κατά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό της Λιβύης ότι υπάρχει «η εκπεφρασμένη βούληση να προχωρήσουμε σε περαιτέρω συνεργασία στον πετρελαϊκό τομέα ώστε να διευκολυνθεί η συνεργασία μεταξύ των Ελληνικών Πετρελαίων και του υπουργείου Ενέργειας της Λιβύης».

Η λιβυκή πλευρά εμφανίστηκε πιο συγκρατημένη και δήλωσε ότι μια τέτοια συνεργασία ενδεχομένως θα προχωρήσει στο μέλλον. Κατά τη διάρκεια των συναντήσεων υπογράφτηκαν Συμφωνία Συνεργασίας στον Μορφωτικό-Εκπαιδευτικό τομέα και στον τομέα του Τουρισμού, στον οποίο οι Λίβυοι δίνουν ιδιαίτερη σημασία.

Με τον Καντάφι

Η συνάντηση του Προέδρου της Δημοκρατίας με τον ηγέτη της Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι ήταν αρκούντως επεισοδιακή, τουλάχιστον από πλευράς χρόνου. Ενώ «κατ’ αρχήν» είχε οριστεί ιδιαίτερη συνάντηση των δύο ανδρών, αυτή τελικώς μεταφέρθηκε στο δείπνο και ήταν μικρής διάρκειας. Η συνάντηση έγινε στη γνωστή «σκηνή», αλλά μέσα στο στρατόπεδο της Τρίπολης. Η πρόσβαση έγινε με δρακόντεια μέτρα ασφαλείας και με το γνωστό από τα παλιά φολκλόρ, με το Μ. Καντάφι να εμφανίζεται με ενδυμασία βεδουίνου κ.λπ.

Από τους θερμούς εναγκαλισμούς της δεκαετίας του 1980, τώρα ήρθε ο καιρός της θερμής και μόνον χειραψίας, και από τις ιδεολογικές αναφορές του παρελθόντος, ήρθε τώρα η ώρα της συζήτησης για επιχειρήσεις… του καιρού.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 14/03/2006

“Τα πετρέλαια της Ελλάδος”

του οικονομικού συντάκτη Κωνσταντίνου Κόλμερ.
Εκδόσεις “Λιβάνη”, 2006.

Ο «ακήρυκτος πόλεμος» που διεξάγει ήδη η Τουρκία σε βάρος της Ελλάδος είναι ένας ακόμη πόλεμος για το πετρέλαιο.

Το πετρέλαιο που υπάρχει στην Ελλάδα το είχαν επισημάνει οι Γερμανοί γεωλόγοι της Βέρμαχτ, κατά την διάρκεια της Κατοχής, όταν ερευνούσαν όλο τον ορυκτόν πλούτο της χώρας. Ως διά μαγείας τα σχετικά πορίσματα βρέθηκαν το 1973 στα χέρια της γερμανικής εταιρείας «Βίντερσχαλ», η οποία, προκειμένου να μην εμφανισθεί η ίδια, προτίμησε να συνεταιρισθεί με την καναδική «Ωσεάνικ». Όπως αποκαλύπτει ο συγγραφεύς, εκτός των 120 εκατομμυρίων βαρελιών αργού πετρελαίου και των 850 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων φυσικού αερίου που απέδωσαν μέχρι σήμερα οι «Πρίνος Ι» και «ΙΙ», κοιτάσματα υδρογονανθράκων έχουν εντοπισθεί στον Θερμαϊκό Κόλπο, στο Θρακικό Πέλαγος, στα νότια της Κρήτης και στην Δυτική Ελλάδα (Κατάκολο, Κυλλήνη, Ζάκυνθος, Παξοί, Αιτωλικό, Δελβινάκι, Μποτσάρα, Φιλιατρά).

Ένα εκπληκτικό βιβλίο, που διερευνά τους παλαιούς και νέους «ενεργειακούς δρόμους» του μαύρου χρυσού και που συμπληρώνεται με την Συνθήκη της Λωζάννης, βάσει της οποίας η Τουρκία έχει παραιτηθεί του Αιγαίου Πελάγους. Μια συνθήκη που η γείτων χώρα τόσο εμφανώς καταπατά τα τελευταία τριάντα δύο χρόνια με μια σειρά «θερμά» επεισόδια…

Το πετρέλαιο δεν είναι μόνο δυσεύρετον. Είναι και αφανές αίτιον πολιτικών γεγονότων. Η ηγεσία του κόσμου, αντί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του υπερπληθυσμού, την αναπλήρωση της ελλειπούσης ενεργείας και την μόλυνση του φυσικού περιβάλλοντος, ασχολείται με την εξάντληση των ενεργειακών πόρων, την κατανομή των και ενίοτε με την διαρπαγή. Λύσεις υπάρχουν, αλλά είναι επίπονες και διέρχονται μέσα από την εξοικονόμηση, την υποκατάσταση και την αποτροπή των αρπάγων.
Ειδικώς διά την Ελλάδα, που περιβάλλεται από αρπακτικούς γείτονες, επισημαίνεται ο παλαιός κανόνας «αν θέλεις την ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμον». Διαφορετικά δεν θα λείψει μόνον η ενέργεια, αλλά θ’ απωλεσθή και η ήδη αμφισβητουμένη υπό της Τουρκίας εδαφική και ενάλιος ακεραιότης της χώρας.

Κόλμερ Κωνσταντίνος – Τα πετρέλαια της Ελλάδος – Εκδόσεις “Λιβάνη”, 2006.

Τα πετρέλαια της Ελλάδος

Για τη συγγραφή του παρόντος άρθρου, αφορμή έλαβα, από το προσφάτως κυκλοφορήσαν βιβλίο, του εγκρίτου και διακεκριμένου συγγραφέως, και οικονομολόγου κ. Κων/νου Κόλμερ, με τίτλο «Τα Πετρέλαια της Ελλάδος».

Το εν λόγω βιβλίο, δεν πρέπει να λείψει από καμιά βιβλιοθήκη, και να διαβαστεί, από όλους τους Έλληνες. Παρακαλώ αυτό να μη θεωρηθεί ως διαφήμιση, αλλά ως εθνική ανάγκη, με σκοπό να μάθουν οι Έλληνες, τι θησαυρό κρύβει η πατρίδα μας, στο χερσαίο υπέδαφος, αλλά και στον υποθαλάσσιο χώρο, σε όλα τα Ελληνικά πελάγη, γνωστό ως Υφαλοκρηπίδα.
Με την ενημέρωση, θα καταλάβουν οι Έλληνες, την αιτία, γιατί παραμένουμε σήμερα, από τους φτωχότερους Λαούς της Ευρώπης.
Οι διάφορες Κυβερνήσεις, που κατά καιρούς κυβέρνησαν αυτό το τόπο, απέτυχαν να εκμεταλλευθούν αυτό τον υποθαλάσσιο θησαυρό της Ελλάδος, για την ευημερία του Λαού μας, αφού οι δήθεν «Στρατηγικοί εταίροι», μας το απαγορεύουν.
Οι λόγοι που απέτυχαν ήταν, η διεκδίκηση της εύνοιας των ισχυρών της Γης, προς εξασφάλιση της Προεδρίας (κόμματος, Κυβερνήσεως, κλπ.), η φοβία, δειλία, ατολμία, γονυκαμψία, και ο ραγιαδισμός, μπροστά στους «Στρατηγικούς εταίρους».
Έτσι όμως άφησαν το Λαό μας, να πένεται, να περιμένει να ζήσει μόνο με τον Τουρισμό και τη Ναυτιλία αφού και η Γεωργία συνεχώς υποφέρει, λόγω συχνών αλλαγών της Γεωργικής πολιτικής της Ε.Ε. και λόγω φυσικών καταστροφών.
Τα πλουτοπαραγωγικά κοιτάσματα της χώρας, έμειναν αναξιοποίητα, και ανεκμετάλλευτα, και όχι μόνο τα πετρέλαια, αλλά και το Ουράνιο της Θράκης, και ο χρυσός της Αν. Μακεδονίας, γνωστός από τα χρόνια των Βασιλέων της Μακεδονίας, Φιλίππου και Μ. Αλεξάνδρου.
Από την Ιστορία μαθαίνουμε ότι η πολυδάπανος εκστρατεία το Μ. Αλεξάνδρου, στην Ανατολή, χρηματοδοτήθηκε από το χρυσό της Α. Μακεδονίας.
Όσον αφορά τα γνωστά και επιβεβαιωμένα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου και Ιονίου Πελάγους, από το βιβλίο του κ. Κ. Κόλμερ, αντλούμε τη πληροφορία ότι πρόκειται περί ποσοτήτων, στο μεν Αιγαίο, άνω των 2 δις βαρελίων, και στο Ιόνιο πάλιν άνω των 2 δισ. βαρελίων. Αλλωστε γνωστά ήταν τα πετρέλαια της Ζακύνθου από το Β. Παγκόσμιο Πόλεμο, μαζί με τα κοιτάσματα στο Κρητικό Πέλαγος, φθάνουμε αισίως σε ποσότητες τέτοιες που καθιστούν τη χώρα μας αυτάρκη σε ενέργεια, όσον αφορά το κλάδο των πετρελαίων, και φυσικού αερίου, για πολλά χρόνια.
Σήμερα οι Ξένοι Οικονομικοί Οργανισμοί, προειδοποιούν τη Κυβέρνηση ότι το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, είναι ωρολογιακή βόμβα για την οικονομία μας, και στέλνουν σήμα κινδύνου, ενώ κατατάσσουν τη χώρα μας, στη «κόκκινη ζώνη» για την Ε.Ε.
Επίσης το δημόσιο χρέος της χώρας, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, ανέρχεται στο κολοσσιαίο ποσό άνω των 40 δισ. Ευρώ, ετησίως, και καλύπτεται με δανεισμό, ενώ θα μπορούσαμε κάλλιστα να το καλύψουμε, με την εκμετάλλευση των Ελληνικών υδρογονανθράκων.
Για την εκμετάλλευση των Ελληνικών Πετρελαίων και Φυσικού Αερίου, απλώς χρειάζεται, δύναμη, αποφασιστικότητα, και έξυπνες κινήσεις, από τη Κυβέρνηση, προσόντα τα οποία δυστυχώς δεν διαθέτει, όπως μας απέδειξε μέχρι τώρα.
Τα Ελληνικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων, είναι επιβεβαιωμένα, και από άλλες επιστημονικές πηγές ενεργειακών ερευνών, όπως π.χ. από δορυφόρους, αλλά και από πλοία επιστημονικών ωκεανογραφικών μελετών και ερευνών, όπου διενεργούν τις γνωστές σεισμικές έρευνες.
Με τις σημερινές διεθνείς τιμές πετρελαίου, έστω των $58 ανά βαρέλι, (πρόσφατα είχε φθάσει μέχρι $80 το βαρέλι), η Ελληνική Οικονομία θα είχε λύσει όλα τα προβλήματά της, ο Λαός μας θα είχε οικονομικά ανακουφισθεί, τα τρέχοντα προβλήματα της καθημερινότητας θα είχαν επιλυθεί, και όλες οι κοινωνικές ομάδες θα είχαν ικανοποιηθεί, και έτσι θα είχαμε μια ευημερούσα χώρα, όπως η Νορβηγία, η οποία από πτωχή, χάρις στα πετρέλαιά της, έγινε πλούσια, όπως επίσης και οι χώρες του Περσικού Κόλπου, κλπ.
Δυστυχώς για την Ελλάδα η ανικανότητα των Κυβερνήσεών της, καταδίκασε το Λαό, στη φτώχια και τη μιζέρια.
Δεν υπάρχει χώρα στον πλανήτη μας, η οποία να βρήκε πετρέλαια και να μη τα εκμεταλλεύθηκε (ακόμη και οι τριτοκοσμικές).
Μόνο στην Ελλάδα υπάρχει αυτό το παγκόσμιο φαινόμενο, μόνο για την Ελλάδα ισχύει η απαγόρευση εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων, που μας επεβλήθη από τους δήθεν συμμάχους μας. Σε αυτό το θέμα πράγματι πρωτοτυπούμε διεθνώς. Ο αναγνώστης ας βγάλει τα συμπεράσματά του.
Σήμερα οι Κυβερνήσεις μας, για να επιβιώσουν οικονομικά κρέμονται από τις φορολογικές δηλώσεις εισοδήματος των πολιτών, όπου μαζί με το Τουρισμό, και εν μέρει της Ναυτιλίας, είναι οι μόνες πλουτοπαραγωγικές πηγές της Χώρας.
Έτσι κρύβουν «Ωκεανό» Ελληνικού Πετρελαίου, όπως γράφει η εφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» 20-11-06.
Ενώ η Ελλάδα «κάθεται» κυριολεκτικά επάνω στα πετρέλαια, οι αρμόδιοι Κυβερνητικοί παράγοντες, πήγανε μέσα στη καρδιά της ερήμου Σαχάρας να βρούνε πετρέλαια, χωρίς να σκεφθούν καν τη μεταφορά τους από εκεί.
Εκεί τους διέταξαν να πάνε οι «Στρατηγικοί εταίροι» μας.
Σύμφωνα με πρόσφατες ανακοινώσεις των ΕΛ.ΠΕ., τελικά βρήκανε κοιτάσματα Φυσικού Αερίου, και Πετρελαίων, αλλά 1000 χιλιόμετρα νότια της Τρίπολης της Λιβύης, δηλαδή μέσα στη καρδιά της Ερήμου Σαχάρας. Για να μεταφέρουν αυτά τα πετρέλαια στο πλησιέστερο λιμάνι φορτώσεως της Μεσογείου, πρέπει να κατασκευάσουν αγωγό μήκους άνω των 1000 χιλιομέτρων, και μετά για να τα μεταφέρουν στην Ελλάδα με δεξαμενόπλοια, θα πληρώσουν χρυσούς ναύλους στους πλοιοκτήτες.
Έτσι θα μας κοστίσουν «ο κούκος αηδόνι» που λέει ο Λαός μας. Καθ΄ όν χρόνο τα πετρέλαια είναι μέσα στα πόδια μας, στο Αιγαίο, Ιόνιο, και Κρητικό Πέλαγος.
Και όλα αυτά επειδή μας το απαγορεύουν, οι Αμερικάνοι και οι Τούρκοι.
Καλά στο Αιγαίο φοβούνται τους Τούρκους, στο Ιόνιο και Κρητικό Πέλαγος, ποιον φοβούνται;;; δεν είναι εκεί Ελληνική επικράτεια;;;
Τουλάχιστον ας βγάλουν προς εκμετάλλευση τα κοιτάσματα του Ιονίου και Κρητικού Πελάγους, ώστε να ανακουφισθεί η Οικονομία μας, και για τα κοιτάσματα του Αιγαίου, να τα κανονίσουμε με τους Ρώσους, αφού οι Αμερικάνοι μας το απαγορεύουν. Αλλά είπαμε εδώ τώρα χρειάζεται Κυβέρνηση με πυγμή και αποφασιστικότητα, και με νέους ισχυρούς συμμάχους.
Από το 2004 όταν η Ν.Δ. έγινε Κυβέρνηση, με αλλεπάλληλα υπομνήματα ενημέρωσα το κ. Πρωθυπουργό, για την εκμετάλλευση των γνωστών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ελληνική Επικράτεια και τον ενθάρρυνα να δώσει εντολή στις εγχώριες πετρελαϊκές δυνάμεις, ώστε σε συνεργασία με Ρωσικές (αφού οι Δυτικοί μας το απαγορεύουν), πεπειραμένες πετραλαϊκές δυνάμεις, να προβούν στην εξόρυξη και οικονομική εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, με συμβάσεις σύμφωνα με τα διεθνώς ισχύοντα.
Οι Αγγλο-Αμερικάνοι, εάν και εφόσον, αποφασίσουν, θα μας τα πάρουν με συμβάσεις αποικιοκρατικού τύπου, σαν αφέντες επάνω σε δούλους-ραγιάδες.
Ένας από τους λόγους που επιδιώκουν τη συρρίκνωση της χώρας, είναι και αυτός, – των πετρελαίων -, ώστε η Ελλάς αποδυναμωμένη, να μη έχει δύναμη να αντιδράσει, ώστε αυτοί – οι Αγγλο-Αμερικάνοι – να πάρουν τα πετρέλαια, «κοψοχρονιά» που λέει ο Λαός, με μια Κυβέρνηση ανήμποροι πια να διαπραγματευθεί τα δικαιώματα της χώρας.
Με τα υπομνήματά μου αυτά, προς το κ. Πρωθυπουργό, ζητούσα την αμυντική θωράκιση των νησιών του Αιγαίου, με ρωσικές πυραυλικές εγκαταστάσεις, προς προστασία των εγκαταστάσεων εξόρυξης πετρελαίων, από εχθρικές ενέργειες του γνωστού κακού γείτονα, αλλά «φωνή βοώντος εν τη ερήμω».
Οι εισηγήσεις μου, έπεσαν σε φοβισμένα, μάτια και αυτιά, πιστά στις διαταγές της Σιωνιστικής Νέας Τάξης και Παγκοσμιοποίησης, γνωστών εχθρών του Ελληνισμού.
Έτσι παραμένουμε φτωχοί, με μια Κυβέρνηση να μη μπορεί να ικανοποιήσει τα οικονομικά αιτήματα των Λαϊκών τάξεων, με επακόλουθο τη γνωστή κοινωνική αναταραχή στη χώρα.
Έτσι αδυνατούμε να χρηματοδοτήσουμε, την Υγεία και Παιδεία, για τον Ελληνικό Λαό.
Έτσι παραμένουμε μια «φτωχή, μικρή, αλλά έντιμος Ελλάς», πιστή στις διαταγές των δήθεν φίλων και συμμάχων. Αμα έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς;;;

* Τα ελληνικά κοιτάσματα είναι επιβεβαιωμένα από δορυφόρους, αλλά και από πλοία επιστημονικών ωκεανογραφικών μελετών.

ΑΝΤΩΝΗΣ Ι. ΓΡΥΠΑΙΟΣ

Σχετικές δημοσιεύσεις εδω, εδω, και στα λίνκς αυτων των δημοσιεύσεων.

Η πικρή αλήθεια για τους αληθινούς αφέντες πριν την είσοδο της χώρας στο κλάμπ των τοκογλύφων απο τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου στην Βουλή…

http://www.youtube.com/get_player

Ετοιμάζονται -τυχαία,δεν νομίζω- (αν δεν θαφτούν) εντός των επομένων ημερών και σχετικές αποκαλύψεις-βόμβες απο την ιστοσελίδα wikileaks. Να βαστιόμαστε απο κάπου, μιάς και τα σχετικά δημοσιεύματα θα προκαλέσουν σεισμό πολλών ρίχτερ στην περιοχή ΕΛ-ΠΕ-ΤΡΟΛ της Ελευσίνας και το πάλαι ποτέ ξενοδοχειακό σύμπλεγμα Απέργη-Σέσιλ στην Κηφισιά, καθώς και στο οικονομικο-πολιτικό σύμπλεγμα των Αθηνών, Ραφήνας, Καστρίου και λοιπών “αδελφοποιημένων” αθηναικών προαστίων με αυτά της “Γουαδελούπης”…
…”το αμερικανικό Στέϊτ Ντιπάρτμεντ, έχει ήδη επικοινωνήσει με το ελληνικό Υπ.Εξωτερικών και έχει ενημερώσει τον κ. Δ.Δρούτσα για την διαρροή”…
Επιπροσθέτως, έχει ήδη παραλάβει και  έγγραφο με τίτλο “Απεικόνιση των ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο”….
Οψόμεθα…

ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ….(R.I.P.)

Δύο βίντεο- μνημεία απο την εποχή του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ…
Προφητικά λόγια, λες και περιγράφουν την “σημερινή οργή, την σημερινή αγανάκτηση ενός λαού που προδόθηκε απο την ηγεσία του, που προδόθηκε απο τους συμμάχους του“…
Αξίζει να θυμηθούμε απο που ξεκινήσαμε και να αναλογιστούμε το που καταντήσαμε…
Απο την χούντα του Gladio στην χούντα του Βερολίνου, απο την “Ελλάδα που ανήκει στους Ελληνες” στην “Ελλάδα ιδιοκτησία της τρόικας, της “Γουαδελούπης”, και των -επερχομένων-πετρελαιάδων”…

“Επιτέλους, πόσες προδοσίες μπορεί να αντέξει αυτό το έθνος; Έξω η Νέα Κατοχή της πατρίδας μας…”
Ανδρέας Παπανδρέου…

http://www.youtube.com/get_player

http://www.youtube.com/get_player

“…η φωνή του κυρίου μας, η Ουάσιγκτον…” 

   Ανδρέας Παπανδρέου 

Ομπάμα προς Γιώργο Παπανδρέου: (απο εδω)

“Το Αιγαίο δεν σας ανήκει. Είναι υποθηκευμένο στο ΔΝΤ και τα χρέη σας δεν σας αφήνουν περιθώρια διαπραγμάτευσης.

Η εξόρυξη των πετρελαίων πρέπει να ξεκινήσει άμεσα και γι αυτό βρείτε τα με τη Τουρκία!…”

ΟΙ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΦΤΩΧΟΙ (ΜΕΡΟΣ 2)

Επανέρχεται δριμύτερος ο Κώστας Χαρδαβέλλας μέσω του bomb.gr  (18/19-11-10) στα θέματα του ενεργειακού πλούτου και των ορυκτών της Ελλάδας που βρίσκονται στο μάτι των πάσης φύσης αρπακτικών που περιτριγυρίζουν στον ουρανό της λαβωμένης -τυχαία,δεν νομίζω- Ελλάδας.
Για την υπο “κατάσχεση”- βάσει του μνημονίου υφαρπαγής –εθνική ταμπακιέρα λοιπόν διαβάσαμε εδω και αναδημοσιεύουμε

• τα στοιχεία για τα ενεργειακά αποθέματα

…Συγκλονιστικές αποκαλύψεις του newsbomb.gr για τον «πόλεμο του πετρελαίου» στην Ελλάδα, συνεχίζεται σήμερα με αποκλειστικές πληροφορίες του Κώστα Χαρδαβέλλα από σουηδικές πηγές με έδρα την Στοκχόλμη. Συνασπισμός επτά σκανδιναβικών χωρών πρότειναν στην ελληνική κυβέρνηση πριν υπογράψει το μνημόνιο με την Τρόικα, χρηματική ενίσχυση 250 δισ. ευρώ σε βάθος 5 ετών με δόσεις, με αντιπαροχή να τους δοθεί η έγκριση έρευνας και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που βρίσκονται στον ελληνικό χώρο (η πρόταση στην ελληνική κυβέρνηση έγινε από τον οργανισμό Scandec Org που είναι μία εμπορική – οικονομική – πολιτική ένωση των επτά σκανδιναβικών χωρών Σουηδίας, Νορβηγίας, Δανίας, Φινλανδίας, Εσθονίας, Λετονίας και Λιθουανίας).
Ο Scandec Org πρότεινε δωρεάν μελέτη έρευνα εξόρυξη και εμπορία των κοιτασμάτων με αναλογία κέρδους 80% προς 20% (το 20% στην Ελλάδα, το 80% στον διεθνή οργανισμό), προκειμένου να αποπληρωθεί σε βάθος χρόνου το ποσό των 250 δισ. ευρώ που θ έδινε στην Ελλάδα.
Παράλληλα δεσμευόταν για μεταφορά κάλυψη του 90% των εργασιακών δραστηριοτήτων του μόνο από Έλληνες εργαζόμενους και οποιαδήποτε συμφωνία ναυπήγησης του ορυκτού πλούτου που θα βρίσκονταν να γίνεται αποκλειστικά από την Ελλάδα.
Η κυβέρνηση δεν απάντησε ποτέ στο έγγραφο αυτό του οργανισμού, ενώ λίγο καιρό μετά ο οργανισμός των σκανδιναβικών κρατών έλαβε ειδοποίηση από μια κοινοπραξία ΗΠΑ και Ισραήλ ότι έχουν αναλάβει αυτοί το συγκεκριμένο θέμα.
Τον Ιούνιο του 2010 το Γαλλικό Ινστιτούτο Γεωφυσικών Ερευνών δημοσιοποίησε διεθνώς μια έρευνα – μελέτη του, που αφορά τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Γαύδο. Η έρευνα έγινε σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Η μελέτη αυτή ανέφερε ότι υπάρχει πλούσιο κοίτασμα μεθανίου καθαρού κατά 99%, δηλαδή δεν χρειάζεται καν επεξεργασία, τονίζοντας ότι το πολύτιμο μεθάνιο ρέει ελεύθερο στη θάλασσα, όπου και χάνεται, εδώ και εκατομμύρια χρόνια και όσοι περνάνε από τα συγκεκριμένα σημεία το βλέπουν και με γυμνό οφθαλμό.
Τον Ιούλιο του 2010 το Γαλλικό Ινστιτούτο ζήτησε και πάλι άδεια από την ελληνική κυβέρνηση για θαλάσσιες έρευνες για πιθανή εξόρυξη κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην περιοχή νότια της Πελοποννήσου.
Και πάλι όμως η ελληνική κυβέρνηση ήταν αρνητική τοποθετώντας μάλιστα τις τρεις περιοχές ενδιαφέροντος (Απούλεια Λεκάνη, Λεκάνη Ηροδότου και Λεκάνη Σύρτης) σε γκρίζες ζώνες από μόνη της, βάζοντας όμως έτσι ουσιαστικά χωρίς λόγο στο παιχνίδι εκμετάλλευσης κοιτασμάτων Τούρκους και Λίβυους!
Από όλα αυτά βγαίνει το συμπέρασμα ότι Τούρκοι, Λίβυοι, και Ισραηλινοί κλέβουν φυσικό αέριο από την Ελλάδα, στην οποία ανήκουν μεγάλα κομμάτια των κοιτασμάτων στις Λεκάνες Απούλειας, Ηροδότου και Σύρτης. Η αναφορά της νορβηγικής εταιρείας TGF-MoR, που κάνει σεισμικές έρευνες για ανεύρεση κοιτασμάτων φυσικού αερίου μιλάει για κοίτασμα 6 δισ. βαρελιών φυσικού αερίου μόνο στην Κρήτη, όσο δηλαδή τρεις φορές της Αλάσκας και μισή φοράς του συνόλου της Σιβηρίας.
Παράλληλα η ίδια εταιρεία μετά από έρευνες που έχει κάνει στο Ιόνιο μιλάει για ύπαρξη 900.000 βαρελιών φυσικού αερίου ετησίως στην περιοχή της Κεφαλονιάς, 1.200.000 βαρελιών ανοικτά του Κατάκολου, 800.000 βαρέλια στη Ζάκυνθο και περίπου 2.500.000 βαρέλια στους Οθωνούς.
Οι αποκαλύψεις αυτές, γνωστές σε ευρωπαϊκές τράπεζες και πετρελαϊκές εταιρείες της Αμερικής δίνουν το προφίλ μιας Ελλάδας, που θα μπορούσε με τον ορυκτό της πλούτο να είναι μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης….

…και εδώ για τον ορυκτό πλούτο

Για πρώτη φορά ένας πρώην υπουργός βόρειας Ελλάδας των κυβερνήσεων Καραμανλή, ο κ. Νίκος Μάρτης αποκαλύπτει με έγγραφη αναφορά του στον Κώστα Χαρδαβέλλα το σκοτεινό και ελεεινό πολιτικό παρασκήνιο στη χώρα μας γύρω από τον πλούσιο ορυκτό πλούτο που διαθέτουμε. Η πρώτη φράση του εγγράφου του κ. Μάρτη δίνει ακριβώς την εικόνα και τη σημασία που είχε για τη χώρα μας το θέμα αυτό:


«Το 1981, έτος αφετηρία της εισόδου της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή κοινότητα ως 10ο μέλος ο πρόεδρος της ΕΟΚ Γκάστον Τορν δήλωνε ότι : «Η Ελλάδα μπαίνει στην Ευρώπη με 3 πλεονεκτήματα 1) την Εμπορική Ναυτιλία, 2) τον Ορυκτό της πλούτο και 3) το επιχειρηματικό δαιμόνιο των ελλήνων».


Αυτά λέει στην πρώτη κιόλας φράση ο κ. Μάρτης και μετά προχωράει στις αποκαλύψεις: «Εάν θεμελιωνόταν το βιομηχανικό συγκρότημα της Αμφιπόλεως (του Στρυμώνα), όπως αναγγέλθηκε ως οριστική απόφαση και ανακοινώθηκε την 9η Νοεμβρίου 1982 από τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας Γερ. Αρσένη και την 4η Μαρτίου 1983 από τον Διοικητή της ΕΤΒΑ Κουμπή, θα είχαμε από τη δημιουργία του βιομηχανικού συγκροτήματος, πλην άλλων προϊόντων, 3 τόνους χρυσού ετησίως και 150 τόνους αργυρού ετησίως.
Σήμερα θα είχαμε τουλάχιστον 60 τόνους χρυσού, 300 τόνους αργυρού και πολλούς τόνους των άλλων προϊόντων.
Η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας θα ήταν διαφορετική. Η Μονάδα που ανέφερα θα αντλούσε κοιτάσματα από τη Χαλκιδική, τη Θάσο και τη Θράκη. Το ΙΓΜΕ ανακάλυψε μεικτά θειούχα στο Παγγαίο, στο Κιλκίς και στη Λακωνία. Συνεπώς θα ήταν δυνατή η ανέγερση και δεύτερου συγκροτήματος εκτός από αυτό του Στρυμώνα. Αν συνεπώς στα μεταλλεύματα που αποδεδειγμένα υπάρχουν στη χώρα και, κατά πληροφορίες, δεν υπάρχουν όλα σε άλλες χώρες της ΕΟΚ, όπως βωξίτες, λευκόλιθοι, νικέλιο, χρώμιο, προστεθούν το ουράνιο και τα μεικτά θειούχα, η Ελλάδα μόνο με τον ορυκτό πλούτο θα είναι στην πρωτοπορία των της Ευρώπης. Οι επιπτώσεις από το Μνημόνιο δεν θα ήταν οδυνηρές και το δημοσιονομικό χρέος της Ελλάδος δεν θα απασχολούσε έντονα τρίτους, αλλά και Έλληνες.
Το 1981 επισκέφτηκαν τη Θεσσαλονίκη 75 Γάλλοι δημοσιογράφοι επαρχιακών Γαλλικών εφημερίδων. Τους κατατόπισα πάνω στο χάρτη του υπουργείου Βορείου Ελλάδας για την Πολιτιστική Ιστορία της Μακεδονίας – Θράκης, καθώς και για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, με ιδιαίτερη έμφαση στον Ορυκτό πλούτο τόσο της Βορείου Ελλάδος, όσο και ολόκληρης της Ελλάδας. Μετά από μικρό χρονικό διάστημα επισημάνθηκε σε ελληνική εφημερίδα, πως οι Γαλλικές εφημερίδες είχαν γράψει ότι: ΅Η Ελλάδα θα γίνει Μεταλλουργία της Ευρώπης!»
Σε άρθρο των FINANCIAL TIMES του 1978 (Βιομηχανική Επιθεώρηση, Απρίλιος 1978, σελ. 257) αναφέρεται: «Όταν η Ελλάδα γίνει το δέκατο μέλος της ΕΟΚ, ο εκτεταμένος Ορυκτός της πλούτος θα προμηθεύσει την Κοινή Αγορά με μία μεγάλη ποικιλία πρώτων υλών, που θα συμβάλλουν στην εξασφάλιση ουσιαστικής αυτάρκειας της Κοινότητας ως προς πολλά προϊόντα».
Είναι γεγονός ότι – με εξαίρεση τα Πετρέλαια της Μεγάλης Βρετανίας και του γαιάνθρακα – η χώρα μας είναι η πλουσιότερη χώρα της ΕΟΚ σε μεταλλεύματα οικονομικώς εκμεταλλεύσιμα. Ορισμένα δε από αυτά είναι και στρατηγικής σημασίας (ουράνιο, νικέλιο, Βωξίτης, χρώμιο)».
Αυτά γράφει ο πρώην υπουργός κ. Ν. Μάρτης στον Κώστα Χαρδαβέλλα. Και από Μεταλλουργία της Ευρώπης η Ελλάδα κατάντησε ο ζητιάνος της Ευρώπης.

Να προσθέσουμε μόνο τις σχετικές παλαιότερες δημοσιεύσεις εδω (15/1/10) , εδω , εδω …

ΕΛ- ΠΕ-ΤΡΟΛ ΠΟΡΦΑΒΟΡ ΣΙΝΙΟΡΑ…

του Κώστα Χαρδαβέλλα

 Δραματικές εξελίξεις παίρνει το θέμα του ορυκτού πλούτου της Ελλάδας, μετά τις αποκαλύψεις του Κώστα Χαρδαβέλλα χθες βράδυ, στην εκπομπή «Αθέατος Κόσμος» του Alter, στην οποία μετέφερε την εξής δήλωση της υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Τίνας Μπιρμπίλη:

«Θα συσταθεί διυπουργική επιτροπή και…
 θα περιμένει τις εισηγήσεις του υπουργού Εξωτερικών και του υπουργού Άμυνας για… 
 να αποφασίσει πότε
θα συσταθεί Φορέας Διαχείρισης του ορυκτού πλούτου της Ελλάδας»…


Νωρίς το μεσημέρι έφτασαν στα χέρια του Κώστα Χαρδαβέλλα τρεις απόρρητες εκθέσεις – μελέτες που έκανε το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ (με έδρα το Χιούστον του Τέξας) μέσα στο 2010 (η πρώτη έγινε τον Απρίλιο και η δεύτερη στις αρχές Οκτωβρίου 2010), όπου αναφέρονται τα εξής σημαντικά στοιχεία:

1. Η ακριβής ποσότητα φυσικού αερίου, που μπορεί να εξορυχτεί άμεσα από τον ελλαδικό χώρο και μάλιστα ούτε καν από τις λεγόμενες γκρίζες ζώνες. Ο όγκος του φυσικού αυτού αερίου θα μπορούσε μέσα σε δύο χρόνια να εξοφλήσει το διεθνές χρέος της Ελλάδας.


2. Οι τρεις ζώνες που περιλαμβάνουν τον ελληνικό αυτό θησαυρό οριοθετούνται στην Απούλεια Λεκάνη, βορειοδυτικά της Κέρκυρας και μέχρι το σύμπλεγμα Διαπόντειων Νήσων, στη Λεκάνη του Ηροδότου που περιλαμβάνεται στο τρίγωνο ανατολικά της Κρήτης και εκτείνεται μέχρι το Καστελόριζο και τα δυτικά της Κύπρου, και τέλος η Λεκάνη της Σύρτης, περιοχή μεταξύ της Λιβύης και της Κρήτης.

Σύμφωνα με τις απόρρητες πληροφορίες που έφτασαν στον Κώστα Χαρδαβέλλα, το 2008, η διάσημη σε όλο τον κόσμο νορβηγική εταιρεία TGF-MoR, (που κάνει σεισμικές έρευνες δωρεάν για λογαριασμό μιας χώρας) ζήτησε από την τότε ελληνική κυβέρνηση του κ. Κ. Καραμανλή και τον αρμόδιο υπουργό Ενέργειας κ. Κώστα Χατζηδάκη να διεξάγει έρευνες βάσει πληροφοριών από δορυφορικά συστήματα στις εν λόγω περιοχές και να προσφέρει τη δορυφορική σάρωση όλου του Ιονίου πελάγους που θα έδινε την κοιτασματική διαστρωμάτωση πετρωμάτων και πιθανών ορυκτών.
Να σημειωθεί ότι η εταιρεία αυτή, μετά πουλάει τις μελέτες της σε όποιον ενδιαφερόμενο θέλει να προχωρήσει σε εξόρυξη πετρελαίου, φυσικού αερίου κ.λ.π.

Η τότε κυβέρνηση απάντησε με επίσημο έγγραφο του κ.Χατζηδάκη προς τον διευθυντή της TGF-MoR, ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο στάδιο πολιτικής ρευστότητας και δε μπορούσε τη συγκεκριμένη στιγμή να υπογράψει μια τέτοια συμφωνία με τους Νορβηγούς.

Το Μάρτιο του 2010 η νορβηγική εταιρεία πλησίασε τη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, απευθύνθηκε στον υφυπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Γιώργο Μανιάτη για να δοθεί η έγκριση δωρεάν έρευνας στο Ιόνιο πέλαγος με σεισμικές δονήσεις για να βρεθούν τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Ο κ. Μανιάτης τους ζήτησε να περιμένουν 3-4 εβδομάδες μέχρι να υπογραφεί η δημιουργία του Φορέα Διαχείρισης. Αυτά συνέβαιναν το Μάρτιο του 2010.
Τον Απρίλιο, ο κ.Μανιάτης επισκέφτηκε τις ΗΠΑ και μια εβδομάδα αργότερα σε νέα όχληση των Νορβηγών απάντησε με επίσημο έγγραφο ότι δεν μπορεί να υπογράψει οτιδήποτε, ότι τα χέρια του είναι δεμένα από εξωτερικό παράγοντα και δεν μπορεί να μιλήσει ανοικτά για το θέμα.
Εδώ έρχεται να συμπληρώσει το παζλ η δήλωση της κ. Μπιρμπίλη στον Κώστα Χαρδαβέλλα ότι η κυβέρνηση περιμένει εισηγήσεις των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας για αν προχωρήσει στη δημιουργία Φορέα Διαχείρισης του ορυκτού πλούτου της Ελλάδας.

————————————————————————

Η πυθική δήλωση της υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Τίνας Μπιρμπίλη (ξανά):

«Θα συσταθεί διυπουργική επιτροπή και
θα περιμένει τις εισηγήσεις του υπουργού Εξωτερικών και του υπουργού Άμυνας για
να αποφασίσει πότε
θα συσταθεί Φορέας Διαχείρισης του ορυκτού πλούτου της Ελλάδας»…


… μία αόριστη τοποθέτηση της μιάς πρότασης τύπου “θαθανάθα” λοιπόν απο την κα Μπιρμπίλη ( τα γνωστά πατροπαράδοτα “θα,θα,θα”  (τρείς φορές)  και ενα “να” (μια φορά), με συστάσεις κι άλλων επιτροπών και φορέων, εισηγήσεις, αναμονές και λοιπά, το γνωστό τραίνο κωλυσιεργίας που σίγουρα θα περιλαμβάνει ένα επιβεβλημένο “οικολογικό” και γκλαμουράτο ξαναθάψιμο του φακέλλου B7 στα συρτάρια των γραφείων στην Ελευσίνα….
Ζήσε λοιπόν Ελλάδα μου να φας τριφύλλι, και πλήρωνε τους τοκολύφους μέχρι να σκάσεις (απόψε κάνεις μπάμ), και να στα κατασχέσουν (όλα) στο τέλος μπιτ-παρά μιάς και “δεν προσέξατε τι υπογράψατε”…
Ωραία υπόθεσις το “ιερόν μνημόνιον” γαρ…

Σχετικές δημοσιεύσεις για τον ενεργειακό πλούτο της Ελλάδας, συστήματα τηλανίχνευσης, και αναλύσεις εδω