Archive
ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΑΚΙΑ ΣΤΕΝΑΖΟΥΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΠΟΤΑ ΤΗΣ ΜΕΡΚΕΛ…
Οι γουρουνο-οικονομίες στο απόσπασμα του τέταρτου ράιχ της παρέας της κας Μέρκελ.
Επόμενος κωδικός πρός εκτέλεση μετά την Ελλάδα η Πορτογαλία.
Και μετά Ισπανία, Ιταλία, Ιρλανδία, Αγγλία κλπ κλπ.
Προηγούμενες σχετικές δημοσιεύσεις
Portuguese government debt yields hit fresh news highs today, prompting Portugal to beg for action from the ECB. Here are charts of 5- and 10-year yields.
Portugal 5-Year Government Bond Yields
Yields on Portuguese 5-year debt have soared nearly a full point in less than a month to an all time high of 7.13% closing at 7.04%.
Portugal 10-Year Government Bond Yields
Yields on 10-year Portuguese debt have soared all time high over 7.5% before closing just under that at 7.45%
Germany Pressures Portugal to Seek Bailout
Please consider Portuguese yields under pressure
The five-year Portuguese bond yield rose to a 7.126 percent high after the Jornal de Negocios reported, without citing sources, that Germany is pressuring Portugal to request an international bailout before the European rescue package is revised in March.
“We’ve stabilised at these wide levels now but Portugal trades more like an emerging market bond, it’s bit of a joke,” a trader said. “Five-year yields are above 7 percent, wave the white flag and surrender now.”
Rabobank strategist Richard McGuire compared the move to a rise in Irish yield spreads just before Dublin agreed to a bailout last November, but he said the European Central Bank was likely to purchase bonds to support Portuguese debt until March.
“Yields have now breached the self-imposed line in the sand of 7.0 percent. Further speculation over the possibility of imminent financing strains will see this continue with default risk seeing pressure move from the belly toward the front end of the curve as a near-term credit event is priced in,” he said.
The Portuguese government urged Europe to respond promptly to the year-long debt crisis on Thursday, warning further delays risked exacerbating the situation and put all EU member states at risk.
Portugal Pleads For Help
Please consider Portugal govt urges Europe to respond to crisis
Portugal is doing its bit to cut the budget deficit but any delay by Europe in coming up with a comprehensive response to the euro debt crisis will damage the euro and all EU member states, Cabinet Minister Pedro Silva Pereira said on Thursday.
“Any delay of an effective European response to confront this situation (debt market turbulence) damages all the countries and the euro itself,” Silva Pereira told reporters after a cabinet meeting. “That is why our message is that Portugal is doing its work. Europe also needs to do its part.”
Portugal Needs Bailout by April
The crisis in Portugal has finally reached a head as Portugal seen taking bailout by April.
European Union member states are increasingly concerned about Portugal’s ability to fund itself in financial markets and believe Lisbon will need to seek a bailout by April, a euro zone source said on Thursday.
The EU has discussed a rescue plan for Portugal, but it is dependent on Lisbon asking for the aid and making that request to both the EU and the International Monetary Fund. Portugal remains adamantly opposed to asking for assistance.
“Portugal is drowning, it’s not going to be able to hold on beyond the end of March,” the euro zone finance source said. “That’s already understood to be the case in financial markets, but now it’s also understood among (EU) finance ministers.”
Portuguese officials have said in recent days that it is up to Europe as a whole to resolve the debt crisis, sending the message that if the EU can agree a “comprehensive package” to tackle the crisis by a summit set for March 24/25, that will help Portugal weather the pressure from financial markets.
Cabinet Minister Pedro Silva Pereira repeated that line on Thursday, saying that Portugal was doing all it could to cut its budget deficit and that it was now up to the rest of the euro zone to do its bit and agree the “comprehensive package”.
Because Portugal is managing to fund itself in the markets currently, and does not suffer an acute refinancing crunch until April and then in June, sources said the immediate crisis point had not yet been reached but was drawing closer.
“We haven’t yet entered the peak phase of the crisis,” another EU source said.
Portuguese newspaper Journal de Negocios reported on Thursday that Germany was putting renewed pressure on Portugal to seek international help immediately.
Senior Bond Haircuts Needed and Will Come
The debt of Ireland, Greece, and Portugal cannot and will not be paid back in full and the markets know it. Yields would not be where they are if this debt was any good.
Please see yesterday’s post European Sovereign Debt Crisis in Pictures; Nothing Solved Yet, Credit Stress Close to All Time Highs for a look at government bond yields in Spain, Ireland, Greece, Portugal, Germany, Belgium, and France.
So far, the ECB’s primary response has been to take more of the default risk on its own plate, buying government bonds, in clear violation of the Maastricht Treaty. How long can that continue?
ECB president Jean-Claude Trichet supports those sovereign debt purchases, while German central bank president Axel Weber does not. Weber was thought by most to be Trichet’s replacement, however, he resigned over the feud.
This debt cannot and will not be paid back.
The longer the ECB and IMF insist there will be no haircuts, the greater the market pressure will be to produce them. Worse yet, it’s only a matter of time before there are renewed concerns about Spain, Italy, and Belgium.
Trichet’s misguided approach, blessed by the rest of the ECB and also by the IMF, ensures that pressure will continue to mount until this whole mess blows sky high.
Mike “Mish” Shedlock
http://globaleconomicanalysis.blogspot.com
PAX GERMANICUS : Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΦΡΑΟΥ ΜΕΡΚΈΛ
Αναδημοσιεύουμε απόσπασμα απο παλαιότερο άρθρο του κ. Βασίλη Βιλιάρδου σε σχέση με την τραγική κατάσταση που βιώνουμε στην Ελλάδα. Η Γερμανία, έχοντας σύρει δολίως υπηρετώντας το αιώνιο κυριαρχικό πανγερμανικό όραμα της το σύνολο των ευρωπαικών κρατών στην παγίδα του τέταρτου Ράιχ, είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για την επερχόμενη καταστροφή του 3ου πόλου ισχύος στον πλανήτη. Κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον, με την φόρα που έχει πάρει, περήφανη και μόνη θα αντικρύσει για μια ακόμα φορά τα ερείπια και τα αποκαίδια του ευρωπαικού οικοδομήματος. Μία νομοτέλεια με εκατόμβες νεκρών και εξαθλιωμένων φαντασμάτων είναι το μαύρο πεπρωμένο για τους untermenschen λαούς της Ευρώπης κάθε φορά που στην ηγεσία περνάνε οι αιώνιοι αιμοδιψείς Αριοι καταστροφείς της…
[…]
…Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΛΥΣΗ
(το πλήρες και εξαιρετικό άρθρο ανάμεσα σε άλλα εδω‘ τονισμός απο πλοηγός)
…Έχουμε την άποψη ότι, αυτό που «συντελείται» σήμερα «υπόγεια» είναι η σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων – του κόσμου της Δημοκρατίας και αυτού της Ολιγαρχίας. Μεταξύ των δύο αυτών κόσμων είναι αδύνατον να υπάρξει ποτέ συμβιβασμός – θεωρείται ότι μόνο η χρήση «αμείλικτης» βίας, η χρήση «ολοκληρωτικών» μέτρων δηλαδή, θα μπορούσε να θέσει τέρμα στην «ανόσια» διακυβέρνηση της ελευθερίας.
Με την έννοια Δημοκρατία εννοούμε φυσικά τη διασφάλιση της ισότητας και του ατομικισμού ενός δημοκράτη (Περικλής), ο οποίος καταλαβαίνει πολύ καλά ότι η δημοκρατία δεν μπορεί να εξαντλείται στην χωρίς συγκεκριμένο νόημα αρχή της «διακυβέρνησης» των πολλών, αλλά ότι πρέπει να θεμελιώνεται επάνω στην πίστη στο λόγο (λογική), καθώς επίσης στο ανθρωπιστικό ήθος (συνείδηση).
«Είμαστε ελεύθεροι να ζούμε όπως ακριβώς επιθυμούμε και ωστόσο πάντοτε είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε οποιονδήποτε κίνδυνο», μας λέει ο Περικλής συμπληρώνοντας: «Έναν άνθρωπο που δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τα κοινά, δεν τον θεωρούμε ακίνδυνο παρά άχρηστο – μολονότι είναι λίγοι μόνον αυτοί που μπορούν να δημιουργήσουν μία πολιτική, είμαστε όλοι ικανοί να την κρίνουμε». Επίσης αναφέρει ότι, «Σε εμάς δεν είναι ντροπή να παραδεχθεί κανείς τη φτώχεια του – θεωρούμε όμως πως είναι επονείδιστο να μην προσπαθήσει να την αποφύγει».
Όσον αφορά λοιπόν τους δύο βασικούς προβληματισμούς του Keynes, υπό το «πρίσμα» της Δημοκρατίας, διακρίνουμε τα εξής:
(α) Απασχόληση: Εάν μία χώρα όπως η Γερμανία (η Κίνα επίσης), μάθαινε να εξασφαλίζει συνθήκες πλήρους απασχόλησης για το εργατικό δυναμικό της, αυξάνοντας την εσωτερική ζήτηση και ισορροπώντας τις πληθυσμιακές της τάσεις, δεν θα χρειαζόταν τότε να στρέφει το συμφέρον της, ενάντια στο συμφέρον των γειτόνων της. Ενδεχομένως θα υπήρχε ακόμη χώρος για το διεθνή καταμερισμό εργασίας, καθώς επίσης για το διεθνή δανεισμό σε κατάλληλες συνθήκες.
Έτσι, δεν θα υπήρχε πλέον «πιεστικό κίνητρο», ώστε το ένα κράτος να χρειάζεται να επιβάλλει τα εμπορεύματα του σε κάποιο άλλο (εξαγωγές) ή να εμποδίσει τις αγορές του (εισαγωγές) – με ρητό σκοπό να ανατρέψει την ισορροπία των πληρωμών, έτσι ώστε να αναπτύξει ένα ευνοϊκό γι’ αυτό εμπορικό ισοζύγιο. Τότε, το διεθνές εμπόριο θα έπαυε να είναι αυτό που είναι, δηλαδή, μέσο απελπισίας για τη διατήρηση της εγχώριας απασχόλησης, με την επιβολή πωλήσεων σε αλλοδαπές αγορές (εξαγωγές) και των περιορισμό των αγορών από αυτές (εισαγωγές).
Αντίθετα, μία «επιθετική πολιτική» (αύξηση εξαγωγών – μείωση εισαγωγών, εις βάρος των άλλων) εκ μέρους κάποιας χώρας, όταν στέφεται με επιτυχία, απλά μετατοπίζει το πρόβλημα της ανεργίας στο γείτονα – ο οποίος τότε έχει ηττηθεί σε έναν οικονομικό πόλεμο που δεν μπόρεσε καν να αντιληφθεί.
Θα μπορούσε λοιπόν να λυθεί «δημοκρατικά» το πρόβλημα της απασχόλησης για όλους, χωρίς να υποχρεωθεί κάποιο κράτος να λειτουργήσει επεκτατικά, με τη βοήθεια ενός «ταιριαστού» πολιτεύματος (ολοκληρωτικό). Κάτι τέτοιο όμως θα απαιτούσε, χωρίς καμία αμφιβολία, την απουσία ύπαρξης πλεονασματικών και ελλειμματικών κρατών, τα οποία λειτουργούν «αποσταθεροποιητικά» στην παγκόσμια Οικονομία – ενώ δημιουργούν ταυτόχρονα «οξύνσεις» στις διακρατικές σχέσεις. Η «απουσία» δε αυτή θα μπορούσε να εξασφαλισθεί, εάν κάθε κράτος εισήγαγε αντίστοιχα προϊόντα με αυτά που εξήγαγε, στηρίζοντας την ανάπτυξη του κυρίως στην εσωτερική ζήτηση και στους δικούς του καταναλωτές.
Σήμερα, οι σημαντικότερες χώρες που λειτουργούν «αποσταθεροποιητικά» για το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, είναι η Κίνα και η Γερμανία (σε μικρότερο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό βαθμό, επίσης η Ιαπωνία). Η μεν Κίνα εμποδίζει σε μεγάλο βαθμό την εσωτερική της κατανάλωση, αναπτύσσοντας την Οικονομία της εις βάρος των Η.Π.Α. κυρίως, ενώ η Γερμανία λειτουργεί αντίστοιχα – αν και με πιο έμμεσο τρόπο, διατηρώντας τα πλεονάσματα της εις βάρος της Ευρώπης των υπολοίπων 26 χωρών-πελατών της.
(β) Η αναδιανομή των εισοδημάτων: Στο συγκεκριμένο σημείο, στην αναδιανομή των εισοδημάτων δηλαδή, η «δημοκρατική» λύση δεν είναι τόσο απλή, όσο ίσως η αντίστοιχη για την απασχόληση, αφού απαιτείται αφενός μεν ο έλεγχος του Κεφαλαίου, αφετέρου δε η φορολογική συνείδηση των πολιτών, καθώς επίσης η «χρηστή διαχείριση» (άρα η επάρκεια, η μηδενική διαφθορά κλπ) των δημοσίων Οικονομικών, εκ μέρους των εκάστοτε εκλεγμένων κυβερνήσεων. Αναλυτικότερα, τα εξής:
(1) Ο έλεγχος του Κεφαλαίου: Εδώ απαιτείται από τη μία πλευρά η ολοσχερής εξάλειψη των κερδοσκοπικών λειτουργιών του (βραχυπρόθεσμες τοποθετήσεις, τοκογλυφικά επιτόκια, χρηματιστηριακά παράγωγα κλπ), ενώ από την άλλη η «κατάτμηση» των υπερεπιχειρήσεων – με κέντρο βάρους οικονομικής ανάπτυξης τη μικρομεσαία επιχείρηση και τον νεωτεριστή επιχειρηματία (Schumpeter).
Επιβοηθητικά στην ευρύτερη αναδιανομή εισοδημάτων, λειτουργεί αναμφίβολα ο «ελεγχόμενος» πληθωρισμός – η αντίθεση της Γερμανίας στην επιδίωξη ενός πληθωρισμού ύψους 4% εκ μέρους της ΕΚΤ, αντί του 2% που έχει συμφωνηθεί (αν όχι «επιβληθεί από την ίδια στην Ευρωζώνη), αποδεικνύει ακόμη μία φορά την «ολοκληρωτική» τάση της.
Μέσω του πληθωρισμού, όχι μόνο μειώνεται η ισχύς και η «αγοραστική δύναμη» του «αδρανούς» Κεφαλαίου (αυτού δηλαδή που δεν επενδύεται στην πραγματική Οικονομία), αλλά ταυτόχρονα «αμβλύνονται» τα πάσης φύσεως χρέη (δημόσια και ιδιωτικά), χωρίς ουσιαστικά να επηρεάζονται οι μισθοί των εργαζομένων – οι οποίοι συνήθως αναπροσαρμόζονται ανάλογα. Η επιδίωξη ενός μέτριου, ελεγχόμενου πληθωρισμού, είναι χωρίς καμία αμφιβολία μία εντελώς δημοκρατική διαδικασία – ενώ το αντίθετο, είναι μία «ολοκληρωτική» ασθένεια, η οποία οφείλει να καταπολεμάται «άμα τη εμφανίσει» της.
Ας μην ξεχνάμε ότι, η άνοδος του Χίτλερ στη Γερμανία δεν ήταν το αποτέλεσμα του υπερπληθωρισμού που ακολούθησε τη χρεοκοπία της το 1923, αλλά της μεγάλης αποπληθωριστικής ύφεσης (deflation) που δημιουργήθηκε, μετά το χρηματιστηριακό κραχ του 1929. Επομένως, δεν ήταν ο υπερπληθωρισμός αυτός που «βοήθησε» την άνοδο του «εθνικοσοσιαλισμού», αλλά η ύφεση, η οποία δεν καταπολεμήθηκε, όπως ίσως όφειλε τότε, με την εκτύπωση πληθωριστικών χρημάτων – γεγονός που οδήγησε σήμερα όλα τα κράτη από κοινού στη διαχείριση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, με την παροχή χαμηλών βασικών επιτοκίων και υπερβάλλουσας ρευστότητας.
Σε κάθε περίπτωση, ένας πληθωρισμός της τάξης του 4%, ο οποίος είναι δυνατόν να ελεγχθεί από την ΕΚΤ, θα βοηθούσε στην εξάλειψη των «συστημικών» ανισορροπιών που έχουν δημιουργηθεί, «καταπολεμώντας» καλύτερα την υπερχρέωση που χαρακτηρίζει την πλειοψηφία των χωρών της ΕΕ. Ευτυχώς για όλους μας, «χάρη» στη «λεηλασία» της χώρας που προηγήθηκε (άρθρο μας: Η Γερμανία απέναντι στις Lehman Brothers, Citibank, Citigroup, Ernst & Young: Ο πρώτος παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος σε εξέλιξη; Updated 12/3/2009 ), δεν εξαιρείται ούτε η Γερμανία από τον κανόνα – πόσο μάλλον όταν υπολογίζει με συνεχιζόμενα ελλείμματα στον προϋπολογισμό της, του ύψους των 80 δις €.
(2) Η κοινωνική συνείδηση των πολιτών: Η εκούσια πληρωμή φόρων αποτελεί αναμφίβολα μία κορυφαία δημοκρατική λειτουργία. Πόσο μάλλον μία ανθρώπινη κατάκτηση, αφού διασφαλίζει τόσο την προστασία της ατομικότητας (την οποία ουσιαστικά καταργεί ο ολοκληρωτισμός), όσο και τη συνειδητή συλλογικότητα, η οποία «πηγάζει» από την ατομικότητα. Αντίθετα, η συλλογικότητα που δεν προέρχεται από την ατομικότητα, είναι η κεντρική επιδίωξη μίας απολυταρχικής δομής διακυβέρνησης.
Ο «πρόγονος» αυτής της «απολυταρχικής συλλογικότητας» είναι ως γνωστόν ο «φυλετισμός» (εξ αυτού και η «Άρια Φυλή»). Ουσιαστικά, όταν λέμε πως ο δυτικός πολιτισμός ανάγει τη γένεση του στους Έλληνες, εννοούμε ότι είναι οι πρώτοι που έκαναν το αποφασιστικό βήμα, από τα φυλετικά ήθη (πρωτόγονα ένστικτα), στο ανθρωπιστικό φρόνημα – που «εξημέρωσαν» δηλαδή τον άνθρωπο.
Ένα από τα σημαντικότερα αποτελέσματα αυτής της «δημοκρατικής διαδικασίας» είναι το να βασίζονται οι αποφάσεις σε μία εκτίμηση των πιθανών συνεπειών τους και σε μία «συνειδητή» προτίμηση ορισμένων από αυτές – η αναγνώριση δηλαδή της ύπαρξης της ορθολογικής προσωπικής υπευθυνότητας. Για παράδειγμα, ένα δημοκρατικό άτομο δεν μεταβάλλεται σε θηρίο στο όνομα της φυλής του – δεν «εγκληματεί» δηλαδή, θεωρώντας ότι νομιμοποιείται να το κάνει, όταν ακολουθεί τις «διαταγές» των ηγετών και του «συλλογικού» κράτους του.
(άρθρο μας: ΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ: Οι τέσσερις μεγάλοι προβληματισμοί, τα δέκα από τα πλέον χρεωμένα κράτη και μία μερική παρουσίαση των διαφόρων «περιοχών» του πλανήτη, στην αρχή της δεύτερης φάσης του πρώτου παγκόσμιου οικονομικού πολέμου 7/2/2010).
Η επίτευξη τώρα της κοινωνικής συνείδησης των πολιτών (εκούσια φορολογία κλπ), είναι μία αρκετά δύσκολη διαδικασία, η οποία προϋποθέτει τη χρηστή διαχείριση των Οικονομικών εκ μέρους των κυβερνήσεων, τη δημιουργία κοινωνικών προτύπων, την διαρκή εκπαίδευση όλων των Πολιτών, την πλήρη ανταποδοτικότητα των φόρων, τη διαφάνεια, την ανυπαρξία συνθηκών διαπλοκής, την επάρκεια της δημόσιας διοίκησης και πολλά άλλα.
Συνεχίζοντας, η Δημοκρατία είναι αναμφίβολα ένα πάρα πολύ δύσκολο πολιτικό σύστημα, αφού στηρίζεται στην ελεύθερη βούληση και όχι στον καταναγκασμό. Ο Δημόκριτος δε αναφέρει χαρακτηριστικά τα παρακάτω:
«Όχι από φόβο, αλλά από τη συναίσθηση του τι είναι ορθό θα έπρεπε να αποφεύγουμε να διαπράττουμε το κακό ….Η αρετή βασίζεται, πάνω από όλα, στο σεβασμό προς τον άλλο άνθρωπο….Κάθε άνθρωπος είναι ένας μικρός κόσμος καθαυτόν…..Θα έπρεπε να κάνουμε το παν για να βοηθούμε αυτούς που έχουν αδικηθεί….Το να είσαι καλός σημαίνει να μην πράττεις το κακό – ακόμα, να μην θέλεις να το πράξεις…..Οι καλές πράξεις και όχι τα καλά λόγια είναι αυτό που μετράει…..Η φτώχεια μίας Δημοκρατίας είναι καλύτερη από την ευημερία που, καθώς ισχυρίζονται, συνυπάρχει με την αριστοκρατία ή τη μοναρχία, όπως ακριβώς η ελευθερία είναι καλύτερη από τη δουλεία….Ο σοφός άνθρωπος ανήκει σε όλες τις χώρες, γιατί πατρίδα μίας μεγάλης ψυχής είναι ο κόσμος ολόκληρος».
Είναι όμως ταυτόχρονα το μοναδικό πολιτικό σύστημα που προάγει τον άνθρωπο, ενώ έχει την ιδιαιτερότητα, τη μοναδικότητα καλύτερα να απελευθερώνει όλα τα αποθέματα ενέργειας ενός λαού, έχοντας σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία μίας χώρας με πρωτοφανείς δυνατότητες. Το χαρακτηριστικό αυτό της Δημοκρατίας είναι σε πλήρη αντίθεση με τα αυταρχικά καθεστώτα, τα οποία «είναι υποχρεωμένα να επιβλέπουν τις αποκλεισμένες μάζες, υπονομεύοντας την πιθανή δύναμη τους» (άρθρο μας: Πολιτική και Οικονομία: Πως θα μπορούσε να γίνει η Ελλάδα η ωραιότερη, η πλουσιότερη και η πιο πολιτισμένη χώρα της Ευρώπης; 30/5/2009 ).
Η «ΝΕΑ» ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΟΙ «ΕΧΘΡΟΙ» ΤΗΣ
Από όλα αυτά φαίνεται πόσο δύσκολο είναι να λειτουργήσει ένα κράτος σε συνθήκες πραγματικής δημοκρατίας ενώ, αντίθετα, πόσο πιο εύκολο είναι να επιλεχθεί η απολυταρχική εκδοχή διακυβέρνησης. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για μία διακρατική ένωση, όπως η ΕΕ, η οποία μάλλον αδυνατεί, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, να λειτουργήσει σαν ένας «συνασπισμός» ελευθέρων δημοκρατικών κρατών. Έτσι λοιπόν φαίνεται να επιλέγεται μία ολοκληρωτική παραλλαγή λειτουργίας της, με «ηγεμόνα» τη Γερμανία.
Προφανώς η νέα αυτή ένωση, στα πλαίσια μίας τρόπον τινά «Pax Germanica», ευρίσκεται ήδη αντιμέτωπη με τις υπόλοιπες δύο ισχυρές δυνάμεις του πλανήτη, ενώ δεν έχει επιλύσει ακόμη τα εσωτερικά της προβλήματα – αφού συνεχίζουν να υπάρχουν «αντίρροπες» δυνάμεις εντός της (η Ελλάδα είναι αναμφίβολα μία από τις πιο αντιπροσωπευτικές, μη διαθέτοντας το DNA του «εθνικοσοσιαλισμού» στα κύτταρα της).
Κατά την άποψη μας, ακόμη και αν τελικά καταφέρει να επικρατήσει η Γερμανία στην Ευρώπη, δημιουργώντας μία επόμενη παραλλαγή του «ολοκληρωτισμού», είναι αδύνατον να τα καταφέρει στο «παγκόσμιο γίγνεσθαι» – αφού σε καμία περίπτωση δεν θα διαθέτει ποτέ τη συνοχή των δύο άλλων «απολυταρχικών παραλλαγών».
Πόσο μάλλον όταν η γερμανική Πολιτική χαρακτηρίζεται από μία απίστευτη έλλειψη αλληλεγγύης, καθώς επίσης από μία απύθμενη αχαριστία απέναντι σε όλα τα άλλα κράτη που τόσο πολύ τη βοήθησαν – παρά το ότι χρεοκόπησε δύο φορές, μετά από αντίστοιχους «αιματηρούς» πολέμους.
Ακόμη περισσότερο, όταν πολλά κράτη από κοινού (κυρίως βέβαια οι Η.Π.Α.), της συμπαραστάθηκαν όχι μόνο οικονομικά (χωρίς να απαιτήσουν την πώληση εθνικών εδαφών της, για την εξόφληση των υποχρεώσεων της), αλλά και «ψυχολογικά», βοηθώντας την να «ξεχάσει» το «εθνικοσοσιαλιστικό» παρελθόν της – συμβάλλοντας ταυτόχρονα στο να ξεχαστεί από όλους τους άλλους λαούς, οι οποίοι υπέφεραν στην κυριολεξία από το τότε εγκληματικό καθεστώς της.
Εάν σκεφθεί δε κανείς ότι η Ελλάδα σήμερα δεν έκανε πόλεμο, δεν διέπραξε αποτρόπαια εγκλήματα, δεν έκαψε Εβραίους σε κρεματόρια, δεν «αποκήρυξε» με τον χαρακτηρισμό «ναζί» τους προγόνους της, δεν σκότωσε και δεν κατέστρεψε κανέναν, ενώ ανεγνώρισε «έμπρακτα» τα τεράστια σφάλματα των Πολιτικών της, είναι ανθρωπίνως αδύνατον να δείξει έστω την ελάχιστη «κατανόηση» στην συμπεριφορά της Γερμανίας απέναντι της – μίας Γερμανίας που ατυχώς της επετράπη να ενωθεί, θέτοντας σε τεράστιο κίνδυνο, ακόμη μία φορά, ολόκληρη την Ευρώπη.
Λογικά όλες οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι αδύνατον να μην «παρατηρούν» τον τρόπο συμπεριφοράς της Γερμανίας απέναντι στη χώρα μας (τα γερμανικά ΜΜΕ είναι προφανώς «στρατευμένα»), πιθανολογώντας ότι θα έλθει κάποτε και η δική τους σειρά. Το γεγονός αυτό ισχύει ειδικά για τη Μ. Βρετανία, η οποία δέχεται ακόμη μεγαλύτερες επιθέσεις από τα ΜΜΕ της Γερμανίας – όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό.
Ολοκληρώνοντας θεωρούμε ότι, δυστυχώς για την Ευρώπη των 26, είναι φύσει αδύνατον να λειτουργήσει σωστά μία Ευρώπη των 27 ή περισσοτέρων κρατών, με αυτήν την «ηγεμονική», αχάριστη και αδιόρθωτη πρωσική Γερμανία στα θεμέλια της. Φυσικά ελπίζουμε να κάνουμε λάθος, έχοντας ίσως «παρερμηνεύσει» τα όσα συμβαίνουν – ιδιαίτερα τη στάση της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα και στην Ενωμένη Ευρώπη….
Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΤΟΥ (3ου) ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΡΑΙΧ
Για να μήν ξεχνάμε ποιός είναι (ξανά) το αφεντικό στην Ευρώπη…
…Στο τέλος του Νοεμβρίου, οι Γερμανοί ενορχήστρωσαν μία ακόμα επίδειξη της “Ευρωπαικής αλληλεγγύης”, η οποία, κατά τους ισχυρισμούς τους, επετεύχθη κάτω από την αγγελόψυχη ηγεσία τους. Εκπρόσωποι εννέα Ευρωπαικών κρατών (Ιταλία, Ισπανία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Σλοβακία, Κροατία, Βουλγαρία, Φιλανδία και Δανία) καθώς και της Ιαπωνίας και της Μαντζουκούο μαζεύτηκαν στο Βερολίνο με σκοπό την ανανέωση του Συμφώνου της Αντικομιτέρν…
Ο Ιταλός γράφει σχετικά : “Οι Γερμανοί είναι οι αφέντες του οίκου, και μας έκαναν όλους μας να το νοιώσουμε, παρόλο που ήταν ιδιαιτέρως ευγενικοί μαζί μας. Δεν υπάρχει δρόμος διαφυγής απο αυτό. Η Ευρωπαική ηγεμονία τους έχει πλέον εμπεδωθεί. Είτε αυτό είναι καλό ή κακό δεν είναι ούτε κάτι κάπου εδώ ή κάπου εκεί, είναι η πραγματικότητα, αυτό που υπάρχει. Συνεπώς, είναι το καλύτερο να κάτσουμε στην δεξιά πλευρά του άρχοντα του οίκου.”
Το τι σημαίνει η Νέα Τάξη Πραγμάτων (της Γερμανοκρατούμενης Ευρώπης ) σε πρακτικούς όρους, φαίνεται ξεκάθαρα και μπορεί να κριθεί απο την συζήτηση που έλαβε χώρα σχετικά με την Ελλάδα.
Ο Ιταλός έθεσε στον Γερμανό συζητητή του τους φόβους του σχετικά με τους Ελληνες ότι σύντομα θα υποφέρουν απο πείνα. Ο Γερμανός έδειξε ελάχιστο ενδιαφέρον και απάντησε πως
“Δεν μπορούμε να ανησυχούμε υπερβολικά σχετικά με την πείνα των Ελλήνων. Είναι μιά δυστυχία που θα κτυπήσει και πολλούς άλλους λαούς εκτός απο τους Ελληνες. Στα στρατόπεδα που έχουμε για τους Ρώσους αιχμαλώτους, έχουν ξεκινήσει να τρώνε ο ένας τον άλλον. Αυτήν την χρονιά, γύρω στα 20 με 30 εκατομμύρια άνθρωποι θα πεθάνουν απο την πείνα στην Ρωσία. Ισως είναι καλύτερα έτσι, μιάς και ορισμένα έθνη πρέπει να αποδεκατιστούν. Μα κι ακόμα αν δεν αποδεκατιστούν, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να γίνει γι αυτό. Ειναι σαφές πως αν η ανθρωπότητα είναι καταδικασμένη να πεθάνει απο την πείνα, οι τελευταίοι που θα πεθάνουν θα είναι οι δικοί μας λαοί”….
Ιταλός, ο κόμης Τσιάνο, υπουργός εξωτερικών του Μουσολίνι…
Γερμανός, ο Χέρμαν Γκαίρινγκ, Ράιχσμαρσαλ και ΑΓΕΑ της Λουφτβάφε…
(μετάφραση απο το συλλεκτικό έργο του Αλαν Μπούλοκ, ” Χίτλερ, μία μελέτη της τυρανίας”. Λονδίνο, 1954 )
Δεν έχουν αλλάξει και τόσα πολλά απο την εποχή της Ευας Μπράουν-Χίτλερ στην κοσμοθεωρία, την γεωπολιτική, και τον πρόδηλο πανγερμανισμό στο σημερινό (τέταρτο) πανευρωπαικό Ράιχ της κας Μέρκελ. Οι ομοιότητες είναι συγκλονιστικές εξ’άλλου…
Η Ευρώπη οδηγείται ξανά στην Νέα “Νέα Τάξη” της νέας φράου Χίτλερ του 21ου αιώνα με λαούς χωρισμένους σε “καθαρούς άριους” και “Untermenschen”, υπανθρώπους-γκόιμ…
1000+ ΤΑ SPREAD ΔΙΕΤΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΑ 1200$+ Ο ΧΡΥΣΟΣ
Two Year Greek Bond Spread Goes Ballistic
Σε δορυφορική τροχιά εκτοξεύτηκαν τα σπρέντ των διετών ελληνικών κρατικών ομολόγων (>1000), και ο χρυσός, καταφύγιο στον χαρτοπόλεμο του διεθνούς καζίνο φρεσκοτυπωμένων τρισεκατομμυρίων χαρτονομισμάτων, μετά από επίπονες μοχλεύσεις μηνών για να διατηρηθεί στα 1100$, ξέφυγε και απο το όριο των 1200 δολλαρίων ανα ουγκιά…
Τιμές 30 τελευταίων ημερών
Τιμές 5 τελευταίων ετών
“Βάστα Ρόμελ”, φώναζαν οι μαυραγορίτες στην κατοχή του 3ου Ράιχ, “Βάστα Μέρκελ” θα είναι ένα απο τα συνθήματα καθώς η ευρωζώνη του 4ου Ράιχ – σαν τα χωριά που όμορφα καίγονται – καταρρέει συστημικά…
DEUTSCHLAND UBER & UNDER ALLES
Olympia (Prologue) – Leni Riefenstahl & Vangelis.
A European bridge too far for Frau Merkel to reach and pass, a Nation’s etenal soul too far and independent for the Germans to comprehend and respect. The megadisgrace and inbound destruction that Germany brings once more to Europe by involving IMF and Washington into an internal european accounting issue involving mainly huge debts, a designed result of wrongdoings by biletaral corporate fraudsters, banksters, and goverment officials et al. Demoralizing Greece by imlementing a carefully orchestrated strategic plan of financial terrorism by sabotaging the Greek bonds in association with the Wall Street gangsters via Deutshe Bank & partners (unethical OTC derivatives and CDS involvement), Frau Merkel surrenders Greece and Europe once more to the Wall Street new world order financers of global financial meltdown, forthcoming doomsday, and dominance. For a third time in recent history, Germany fails Europe miserably due to incompetent, shortsighted, and dangerous leaders. But there are reasons behind Germany’s actions. Reasons that have been haunting the european peoples and drafted a history full of ruins and millions of corpses…
“Germany will either be a world power or will not be at all.”
“Demoralize the enemy from within by surprise, terror, sabotage, assassination. This is the war of the future. By the skillful and sustained use of propaganda, one can make a people see even heaven as hell or an extremely wretched life as paradise.”
“All great movements are popular movements. They are the volcanic eruptions of human passions and emotions, stirred into activity by the ruthless Goddess of Distress or by the torch of the spoken word cast into the midst of the people.”
“Whoever lights the torch of war in Europe can wish for nothing but chaos.”
Adolf Hitler
“Το Ρέκβιεμ της Δημοκρατίας”. Το διαβάσαμε και αναδημοσιεύουμε τμήμα απο εδω. Αξίζει η ανάγνωση όλου του άρθρου, καθώς και όλων των σχετικών παραπομπών. Μην το χάσετε…
….Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΥΠΕΡΟΨΙΑ
Εάν θα είμαστε αναγκασμένοι να επιλέξουμε «μεταξύ δύο κακών το καλύτερο», το ΔΝΤ δηλαδή ή τη γερμανική ηγεμονία, θα επιλέγαμε χωρίς δεύτερη σκέψη το ΔΝΤ. Οι ευθύνες αυτής της χώρας για τη σημερινή μας θέση, όπως και για την πιθανή κατάρρευση της Ευρωζώνης, είναι τεράστιες – ενώ επικεντρώνονται κυρίως στην απίστευτη αλαζονεία της, η οποία αποδεικνύεται σήμερα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Η καγκελάριος της Γερμανίας είναι αυτή που «εμβολίζει» ολοκάθαρα τις προσπάθειες των υπολοίπων «εταίρων» μας για την παροχή του συμφωνηθέντος «πακέτου σωτηρίας», ισχυριζόμενη (κατά την πάγια τακτική του καθεστώτος της χώρας της) «απαγορεύσεις» του συντάγματος, καθώς επίσης αντιρρήσεις εκ μέρους των Γερμανών πολιτών – παρά το ότι έχει προηγηθεί από την ίδια την κυβέρνηση της μία απίστευτη, συλλογική «πλύση εγκεφάλου», με στόχο την εχθρική τοποθέτηση της γερμανικής κοινωνίας απέναντι στην Ελλάδα (άρθρο μας: Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ: Χωρίς να θέλουμε να «αποποιηθούμε» τις τεράστιες ευθύνες όλων μας για την υπερχρέωση της Ελλάδας, έχουμε την άποψη ότι τα λάθη μας δεν νομιμοποιούν τις αρρωστημένες «τευτονικές» επιθέσεις, τις οποίες δεχόμαστε πλέον καθημερινά. 5/3/2010).
Περαιτέρω, έχουμε αναφέρει σε πολλά κείμενα μας, τα οποία έχουν επιβεβαιωθεί τόσο από Γερμανούς, όσο και από Ευρωπαίους ή Αμερικανούς «ειδήμονες», την ύπουλη «εκμετάλλευση» της Ευρωζώνης, εκ μέρους της Γερμανίας, με στόχο την αποκόμιση οικονομικών πλεονεκτημάτων, χωρίς την παροχή των παραμικρών ανταλλαγμάτων (άρθρο μας: ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ: Η Γερμανία είναι μέρος του προβλήματος της Ελλάδας, ενώ θα είναι η κύρια υπεύθυνη στην περίπτωση που τυχόν καταρρεύσει, κάτω από την πίεση της κρίσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το κοινό νόμισμα 16/1/2010).
Προφανώς λοιπόν είμαστε αντίθετοι στις προσπάθειες αυτής της χώρας να υποδουλώσει τους «εταίρους» της, δημιουργώντας μία περιοχή χωρίς σύνορα (Ευρασία), υπό τη δική της ηγεμονία (άρθρο μας: PAX GERMANICA: Η φτώχεια μίας Δημοκρατίας είναι πολύ καλύτερη από την υλική ευημερία η οποία, καθώς ισχυρίζονται, συνυπάρχει με τον Ολοκληρωτισμό, όπως ακριβώς η ελευθερία είναι καλύτερη από τη δουλεία (Δημόκριτος) 6/3/2010) – ουσιαστικά δηλαδή την εκπλήρωση του «ναζιστικού ονείρου», χωρίς τη χρήση στρατιωτικών μέσων. Αν και φαίνεται λοιπόν ότι οι «βλέψεις» της αυτές έχουν γίνει πλέον κατανοητές, τόσο από την ΕΕ, όσο και από τις Η.Π.Α., θεωρούμε ότι αποτελούν τεράστια απειλή για τον υπόλοιπο πλανήτη – πόσο μάλλον για τη Δημοκρατία, η οποία καλείται ουσιαστικά να αντιπαρατεθεί ακόμη μία φορά με τον Ολοκληρωτισμό.
Κατ’ επέκταση, είμαστε της άποψης ότι είναι αδύνατον να εκπληρωθεί ποτέ το Ευρωπαϊκό όνειρο (άρθρο μας: ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟ: Το ευρωπαϊκό όνειρο της αιώνιας ειρήνης, η αδυναμία επίτευξης μίας ομοσπονδιακής ένωσης, η ερμηνεία της γερμανικής οικονομικής υπεροχής, οι υποχρεώσεις του ενεργού πολίτη και οι άμεσες προτεραιότητες της Ελλάδας. 7/4/2010), με τη σημερινή Γερμανία της Ανατολικογερμανίδας κυρίας Merkel εντός του. Γνωρίζοντας δε ότι η Γερμανία, πριν από την ένωση της, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη σημερινή, «θλιβόμαστε» περισσότερο παρά επικρίνουμε το «κατάντημα» της.
Συμπερασματικά λοιπόν, πόσο μάλλον όταν ο «γκεμπελικός» Τύπος της χώρας προτείνει σήμερα με θράσος την «εθελουσία αποχώρηση» της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, οι ευθύνες της Γερμανίας για την προσφυγή μας στο ΔΝΤ είναι τεράστιες – ενώ δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ποτέ μία πραγματικά ενωμένη Ευρώπη, εάν δεν «αποστασιοποιηθεί» εντελώς από τη Γερμανία. Φυσικά κάτι τέτοιο θα την οδηγούσε ακόμη μία φορά στην απομόνωση, με δυσοίωνες συνέπειες τόσο για τους Πολίτες της (οι οποίοι ήδη υποφέρουν τα πάνδεινα από τη σημερινή τους Εξουσία), όσο και για τον υπόλοιπο κόσμο…
…the holy school of (german) political leaders…4.53min
adolf hitler
θλιβερή επέτειος σήμερα (26/4) του βομβαρδισμού της ισπανικής πόλης Γκουέρνικα απο τους “κόνδορες” της Λούφτβαφε…
ploigos πλοηγός 